110- اهمیت زیارت عاشورا

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ

فقیه زاهد عادل مرحوم شیخ جواد بن شیخ مشکور عرب که از اجله علما و فقهاى نجف اشرف و مرجع تقلید جمعى از شیعیان عراق بوده و نیز از ائمه جماعت صحن مطهر بوده است در سال 1337 در حدود نودسالگى وفات نموده در جوارپدرش و در یکى از حجره هاى صحن مطهر مدفون گردید.

آن مرحوم در شب 26 ماه صفر 1336 در نجف اشرف در خواب حضرت عزرائیل ملک الموت را مىبیند، پس ازسلام از او مىپرسد از کجا مىآیى؟ مىفرماید از شیراز و روح میرزا ابراهیم محلاتى را قبض کردم، شیخ مىپرسد روح او در برزخ در چه حالى است

مى فرماید: در بهترین حالات و در بهترین باغهاى عالم برزخ و خداوند هزار ملک موکل او کرده است که فرمان او را مىبرند.گفتم براى چه عمل از اعمال به چنین مقامى رسیده است آیا براى مقام علمى و تدریس و تربیت شاگرد.

فرمود: نه، گفتم آیا براى نماز جماعت و رساندن احکام به مردم فرمود: نه، گفتم پس براى چه فرمود براى خواندن زیارت عاشورا (مرحوم میرزاى محلاتى سى سال آخر عمرش زیارت عاشورا را ترک نکرد و هر روز که به سبب بیمارى یا امر دیگر نمى توانست بخواند نایب مىگرفته است)

و چون شیخ مرحوم از خواب بیدار مىشود فردا به منزل آیت اللّه میرزا محمد تقى شیرازى مىرود و خواب خود را براى ایشان نقل مىکند.

مرحوم میرزا محمد تقى گریه مىکند، از ایشان سبب گریه را مىپرسند مىفرماید میرزاى محلاتى از دنیا رفت و استوانه فقه بود به ایشان گفتند شیخ خوابى دیده و معلوم نیست واقعیت آن، میرزا مىفرماید بلى خواب است اما خواب شیخ مشکور است نه افراد عادى. فرداى آن روز تلگراف فوت میرزاى محلاتى از شیراز به نجف اشرف مىرسد و صدق رؤیاى شیخ مرحوم آشکار مىگردد.

این داستان را جمعى از فضلاى نجف اشرف که از مرحوم آیت اللّه سید عبدالهادى شیرازى شنیده بودند که ایشان در منزل مرحوم میرزا محمد تقى هنگام ورود شیخ مرحوم و نقل رؤیاى خود حاضر بودند نقل کردند و نیز دانشمند گرامى جناب حاج صدرالدین محلاتى فرزندزاده آن مرحوم از شیخ مرحوم، این داستان را شنیده اند.