دقیقه ایست در ذیل این مدیحه احمدیّه راجع به اسم مبارک احمد است که او اَحَد است با مزید میم در جهت آنکه میم در آن اشاره به مقام ممکن بودن ایشان است و مجموع اسم اشاره به آن است که با مقام امکانى ذاتى خود جلوه کمالات واجبى دارند و دیگر اشاره به آن است که ایشان ممکنى هستند که احدیّت و یگانگى در عامّه ممکنات دارند که در حدّ کمالات امکانیّه خود کفو و مثلى در کائنات ندارند و آن نکته لطیفه راجع است به آنکه چه سرّى هست در آنکه میم بعد از دو حرف الف و حاء واقع شده ، در این ابیات بر وزن ابیات سابقه توضیح آن گردید.
هست رمزى بس لطیف و نغز در احمد خفى هست حق چون یگانه در سه حرف اندر اَحَد حا حمید آمد پسندیده صفاتش بى نظیر دال باشد او دلیل و رهنما بر ممکنات تا نکردى خلق ممکن بود اللّه حمید فهم کن جانا اگر اهل دلى این رمز نغز هست احمد از احد ما دون اللّه حمید شرح این رمز است در «اللّه نور» اندر کتاب فهم نیکو خواهد و فکر صحیح و اعتبار
چونکه آمد میم ممکن در احد بعد از دوحرفش آشکار شد الف اللّه پس مثلش نباشد در شمار نیست چون ممکن قرین نقص و عجز و انکسار گر نبود از او نبود اسباب آنهم برقرار چون نمودى خلق پس گشتى دلیلش درگذار میم ممکن در احد بعد از دو حرفش شد قرار لیک از او بر غیر خود شد او دلیل و نور دار فهم نیکو خواهد و فکر صحیح و اعتبار