تبرّج چیست؟
تبرّج از مصدر بروج (ظهور و بروز) و به معنای خودآرایی و خودنمایی است. تبرّج جاهلیّت به زنان اختصاص ندارد، همانطور که حمیّت جاهلیّت - که در سوره فتح مطرح شده است - به مردان اختصاص ندارد. انسان ذاتاً و بهطور طبیعی تشنه خودنمایی نزد دیگران است. حال اگر سوءال شود که چرا در سوره احزاب فقط زنان از تبرّج نهی شدهاند نه مردان؛ پاسخ آن روشن است. زیرا مردان بهویژه در دوران جاهلیت هیچ مانعی برای ظهور و بروز به شکلهای مختلف در جامعه نداشتهاند، اما زنان پیوسته از امکان ظهور و بروز در زمینههای شایسته و بایسته محروم بودهاند و ناگزیر، این میل درونی خود را بهصورت منفی و در مسیر نادرست ارضا مینمودهاند.
همزمان با طلوع خورشید اسلام از افق تاریک عربستان، در جامعه عرب - کموبیش مانند دیگر جوامع بشری آن روزگار - زن ابزاری برای خوشگذرانی و وسیلهای برای ارضای تمایلات غریزی و شهوانی مرد بود و بیبندوباری و هرجومرج در روابط جنسی بیداد میکرد و بهطور کلی کانون خانواده از پایه و اساس محکمی برخوردار نبود. اینها و مسائل بسیار دیگر، باعث شده بود که جایگاه زن در افکار عمومی جامعه بهخصوص مردان از حد یک انسان کامل به یک حیوان و حتی پستتر از آن تنزّل یابد.