یکی دیگر از آثار فردی مسجد، آثار تربیتی آن است. مسجد علاوه بر آثار عبادی با گستره فعالیت ها و مفاهیم حاشیه ای، در امور تربیتی نیز نقش مهمی ایفا می کند. آثار تربیتی مسجد را در سه بخش بررسی می کنیم:
تربیت، در لغت به معنای رشد و پاکیزه کردن است. در اصطلاح، تربیت عبارت است از تبدیل کردن قوه ها به فعلیت و استخراج نیروها و استعدادهای درونی انسان که سبب شکوفایی و پرورده ساختن است.[7]
تربیت دینی، تربیت بر اساس آموزه های دینی است که به دین داری پایان می پذیرد و شکوفایی دینی را دربر دارد.
«هدف از تربیت دینی، ایجاد تقویت و پرورش روح تقوا و هدایت پذیری است؛ زیرا نجات، در گرو ایمان و تقوای مستمر و رسیدن به مقام رضا می باشد».[8]
در دنیایی که هدف و فلسفه زندگی، گم شده و پذیرش حیات پوچ و بیهوده، زمینه ساز پی آمدهای نامطلوبی است که به صورت های گوناگون در زمینه های فردی و اجتماعی بروز می کند، تنها دین و تربیت دینی است که عامل هدایت انسان در مسیر زندگی می شود.
در این میان مسجد با احیای تربیت دینی، انسان را به خویشتن باز می گرداند و با زدودن غبارهای خود فراموشی از فطرت، انسان را به سوی هویت دینی راهنمایی می کند. مسجد از راه های گوناگون بر تربیت دینی اثر می گذارد.