آیت فرزانه

تو که با پاکدلان همدل و همسان بودی

کاش در محفل ما یار مریدان بودی

تو که خود مدعی بخشش و احسان بودی

کاش در باغ جنون در غم رندان بودی

تو که دلباخته حکمت و عرفان بودی

کاش آگه ز غم سینه مستان بودی

تو که آن آیت فرزانه جانان بودی

کاش دلداده سرمست گلستان بودی

تو که همگام ره عشق به یزدان بودی

کاش با ما به از این ظلمت دوران بودی