4 ـ 3. بحران نسل‏ها:

کاهش نقش مدیریتی پدر در خانواده، کم شدن حضور مادران در خانه، کم شدن نقش نظارتی والدین به ویژه با توجه به کم شدن نظارت اخلاقی اولیای مدارس و کم شدن نظارت اجتماعی، ایجاد رقبای سرسخت برای خانواده و سپرده شدن نقش تربیتی به رسانه‏های تصویری، زمینه ساز کم‏شدن پیوند اعضای خانواده و کاهش تأثیرگذاری والدین بر فرزندان است. امروزه در برخی کشورها از جمله کشور ما شعار «دموکراسی در خانواده» به جای سیستم «مدیر محور» کنونی مطرح شده است. این بدان معنااست که هر یک از اعضا به ویژه فرزندان می‏توانند مستقل از دیگران و آن‏گونه که مایل باشند زندگی کنند و والدین حق وادار کردن آنان به اتخاذ شیوه‏ای معیّن را ندارند. نتیجه آن‏که، کودک در حساس‏ترین شرایط زندگی که نیازمند شکل‏گیری شخصیت خود است از هدایت و نظارت والدین که بیشترین دغدغه در حمایت از فرزندان خود را دارند تا حدود زیادی محروم می‏شود، و رسانه‏های تهذیب ناشده، نقش والدین و معلم کودکان را ایفا می‏کنند. کم شدن نظارت والدین بر فرزندان، سنین بزهکاری را به شدت کاهش خواهد داد به گونه‏ای که در آینده شاهد ازدیاد جرم و جنایت توسط کودکان و نوجوانان خواهیم بود. احیای خانواده و تقویت کارآمدی و پویایی آن ضرورت‏های حال و آینده جامعه ماست