در سالیان اخیر با رواج فرهنگ ابتذال و سهل انگاری برخی دستگاهها به ویژه نهادهای فرهنگی با حرکت واپس گرایی مواجه شدهایم که زنان ما را با تحقیر در مقابل فرهنگ بیگانه به تبرج و خودنمایی سوق میدهد. آنچه بر این نگرانی میافزاید رواج مقالاتی است که در سالیان اخیر به انتقاد از حجاب پرداخته و یا آن را مسألهای شخصی دانستهاند که از حوزه نظارت اجتماعی بیرون است.1
به نظر میرسد تشکیل محافل و مجالس مختلط با هدف ایجاد فضاهایی که تظاهر به خودنمایی و کشف حجاب در آن میسّرتر باشد، در راستای کم کردن حساسیتهای عمومی تا مرحله کشف حجاب کامل است.