| جوزف ادموند استرت (Joseph Edmund Sterrett) اولین
شریک آمریکایی موسسه حسابرسی پرایس واترهاوس
(Price Waterhouse)،
در زمانی که حرفه حسابداری دوران تکوینی خود را می‌گذراند، بینش و چشم‌اندازی اجتماعی برای حرفه به
ارمغان آورد. رهبری نوآورانه او در حوزه آموزش و اخلاقیات نقش محوری در شناساندن حرفه حسابداری در آن
زمان داشت. قابلیت سازماندهی او، همراه با تواناییش در گردآوردن افراد لایق و مستعد در کارهای گروهی، از او
رهبری به تمام معنی ساخت. این قابلیتِ او را همکارانش بخوبی شناختند، به‌طوری‌که از 1904 تا 1906 او را
به‌عنوان رئیس، در انجمن حسابداران رسمی پنسیلوانیا (Pennsylvania) و از 1908 تا1910
در انجمن حسابداران رسمی آمریکا
(AICPA) برگزیدند. او همچنین ریاست بسیاری از کمیته‌های مهم انجمن
حسابداران رسمی آمریکا را به‌عهده داشت. حجم زیاد فعالیتهای حرفه‌ای استرت موجب شد که
از او با
عنوان فردی دارای بیشترین مشارکت در حرفه، و عنصری تاثیرگذار در سالهای تکوینی
حرفه، یاد شود.
جوزف ادموند استرت فرزند ازکیل (Ezekiel) و مارتا جین مک‌کوردی (Martha Jane McCurdy)، در هفدهم ژوئن 1870 در بروک‌وی (Brockway) پنسیلوانیا به دنیا آمد. همانند بسیاری از پیشکسوتان حرفه
حسابداری پدر او نیز کشیش بود. در سال 1887در بیچتری (Beech tree) پنسیلوانیا به
استخدام شرکت زغال سنگ درآمد و چهار سال بعد در 1891 و در سن 21 سالگی در فیلادلفیا دستیار جان
دبلیو فرانسیس (John W. Francis) و
حسابدار عمومی شد.
این دو تن، دو سال بعد در سال 1893 با هم یک شرکت تضامنی به نام فرانسیس اند استرت (Francis & Sterrett) تأسیس
کردند و توانستند حسابداران پنسیلوانیا را سازمان دهند. این شرکت تا سال 1901، که
فرانسیس درگذشت به فعالیت خود ادامه داد. پس از آن تا سال 1907 استرت شرکت را با نام خودش اداره
کرد. در این زمان شرکت او با شرکت پرایس واترهاوس تلفیق شد. استرت در زمان مرگش یکی
از شرکای ارشد پرایس واترهاوس بود.
در سال 1899 استرت به عضویت انجمن حسابداران رسمی پنسیلوانیا درآمد. وی در سازمانهای حرفه‌ای
بسیاری فعالیت داشت، از جمله ریاست (1908-10) و خزانه‌داری (1919-22) انجمن حسابداران رسمی آمریکا، عضویت
شورا (1916-18 و 1927-32) و کمیته اجرایی آن به‌مدت 10 سال، عضویت در بسیاری
از کمیته‌های تخصصی انجمن حسابداران رسمی آمریکا، از جمله، کمیته تخصصی روشهای حسابداری (1930-31) و
ریاست کمیته انتشارات (1916-24)، به‌طوری که اقدامات و تلاشهای او در این حوزه بر
تفوق ژورنال
آو اکانتنسی (Journal of
Accountancy) افزود. در تصویب قانون 1897 پنسیلوانیا مبنی بر تحت نظارت درآمدن حرفه حسابداری در
آن ایالت نقش ابزاری ایفا کرد و تا سالهای بسیار عضو هیئت بررسی‌کننده صلاحیت
حسابداران رسمی آن ایالت بود. استرت همچنین مدافع اصلی تاسیس انجمن حسابداران رسمی پنسیلوانیا در 1897
بود و در سالهای 1897 تا 1901 به‌عنوان منشی و در سالهای 1904 تا 1906 به‌عنوان عضو کمیته اجرایی و
سرانجام ریاست این انجمن فعالیت داشت. او همچنین به‌عنوان رئیس اولین کنگره بین‌المللی حسابداران که در سال 1904
برگزار شد، برگزیده شد.
توانایی استرت در گردهم‌آوردن گروهی از افراد، با مهارت سازماندهی و استعداد منحصر
به‌فردش در رهبری افراد اثبات می‌شد و همین پشتکار بی‌وقفه او در 1987 باعث شکلگیری انجمن حسابداران رسمی
پنسیلوانیا گشت. در مقام ریاست کمیته آموزش این انجمن بود که موثرترین و ماندگارترین تأثیر خود را بر حرفه گذاشت.
در میان کارهای مهم او، بینش و بصیرتش در ارائه یک برنامه کلی آموزشی، او را از بسیاری
از همکارانش
متمایز ساخت.
استرت به نیروهای جوان توصیه می‌کرد که عمیق فکرکنند و پایه‌های علمی خود را تحکیم بخشند. او معتقد
بود دانش فنی به‌همراه تجربه عملی بهترین تاثیر را در روابط استاد و دانشجو خواهد
داشت.
استرت همچنین در حوزه اخلاقیات، رهبری با نفوذ و همیشگی بود. به‌شدت در مقابل تمامی قوانینی که
به نوعی، مفاهیم پایه و اساسی، از جمله استقلال را کمرنگ می‌کردند، مقاومت می‌کرد. صورتجلسه‌های انجمن
حسابداران رسمی امریکا این مطلب را تایید می‌کند. استرت در سخنرانی معروف خود با عنوان
اخلاقیات حرفه‌ای که در همایش سالانه انجمن حسابداران رسمی آمریکا در 1907 ایراد شد، به‌وضوح
عقیده خود را چنین بیان می‌کند: “اگر مفاهیم مجرد و انتزاعیِ صداقت، درستی و احترام در حسابداران نهادینه
شود، می‌تواند بهترین ضامن اجرایی رعایت اصول اخلاقی در حرفه باشد.”
تواناییها و قابلیتهای استرت و بصیرت بالای او در حرفه منجر به توجه ملی
به او گردید و از او درخواست شد تا به واشنگتن برود.
او زمان زیادی را صرف خدمات عمومی کرد. به‌عنوان یکی از چهار عضوکمیسیون اقتصاد و کارایی
رئیس جمهور در 1911، مشاور خزانه در اداره مالیات برسودهای مازاد ملی در جنگ جهانی اول و مشاور
کمیته مباحث سرمایه ، بازهم در جنگ جهانی اول بود.
کار مهم او پس از
جنگ جهانی اول به معروفیت بین‌المللی او انجامید. در سال 1920 او کمیسیون بازگشت به وطن را در
فرانسه شکل داد. در 1924 به اروپا بازگشت و به‌مدت 2 سال به‌عنوان عضو آمریکایی کمیته انتقال که پرداخت غرامت
را در طرح داوز (Dawes) به‌عهده داشت، فعالیت کرد. در واقع این کمیته بر نقل و
انتقالات غرامتهای پرداخت‌شده توسط دولت آلمان به ملل دیگر نظارت می‌کرد و استرت به‌خاطر خدمات
برجسته در این کمیته از طرف دولتهای بلژیک، فرانسه، آلمان و ایتالیا نشان
افتخار دریافت داشت. پس از یک استراحت کوتاه در ایالات متحد، گروهی از
بانکداران مکزیک از او درخواست کردند که شرایط مالی آن کشور را بررسی کند و
استرت نیز با نهایت دقت و ظرافت ذاتی خود گزارشی 274 صفحه‌ای در این‌‌باره
ارائه کرد. در سال 1929 او بار دیگر به اروپا فرا خوانده شد؛ و این بار از
طرف آلمان و به‌منظور ساماندهی امورمالی راه‌آهن‌های آن کشور.
از خدمات دیگر او می‌توان ریاست کمیته اجرایی (1932-33) و کمیته مالیات (1928-30)
اتاق بازرگانی نیویورک را نام برد. وی همچنین عضویت در هیئت امنای انستیتوی پس‌اندازهای درای داک (Dry Dock) در سالهای 1922-24 و 1928-34
و مدیریت دفتر ملی تحقیقات اقتصادی (1919-25) را نیز به‌عهده داشت.
استرت مقاله‌های زیادی برای مجلات حرفه‌ای نوشت و به همراه اف بی کرک‌براید (F.B. Kirk bride) در
سال 1905 کتاب شرکت مدرن
را تالیف کرد. او مقاله‌های زیادی در دانشگاههای هاروارد، نیویورک، پنسیلوانیا و یال
ارائه کرد.
استرت همانند جورج اولیور می
(George Oliver May) شریک خود در پرایس واترهاوس، علاقه زیادی
به تاریخ داشت و سوابق کارهای خود را در مجموعه‌ای گردآوری کرده در کتابخانه بزرگ خود در زیرزمین خانه‌اش
نگهداری می‌کرد، که متاسفانه در سال 1932 در اثر یک آتش‌سوزی تمامی این مجموعه و درنتیجه سابقه مکتوب
کارهایش از بین رفت. همان‌طور
که همکاران و هم‌دانشگاهیانش بیان کرده‌اند این اتفاق روح او را بشدت آزرد و هرگز
تا پایان عمرش رنج این واقعه را فراموش نکرد.
استرت در هفدهم ژوئن 1897 با مارگارت مک کوردی (Margaret McCurdy) ازدواج کرد و صاحب دو فرزند شد. اودر سال 1934، دو سال پس از آتش‌سوزی
خانمان برانداز، در سن 64 سالگی درگذشت؛ در حالی‌که آنچه امید داشت برای حرفه به میراث بگذارد در آتش
سوخت.
جوزف ادموند استرت در سال 1953، هفده سال پس از درگذشتش، از سوی تالار
مشاهیر حسابداری انتخاب شد و مورد قدردانی قرار گرفت. کتاب شناسی: 1-
Sterrett, J.E., Chairman’s Address, in Congress of Accountants World Fair,
St. Louis, September 26-28th, 1904, pp. 23-33, Reprinted in Richard P. Brief,
ed., Development of Contemporary Accounting Thought Series, New York: Arno
Press, 1978
2- Sterrett, J.E., Education and Training of a CPA, Journal of Accountancy,
November 1905, pp. 1-15
3- Sterrett, J.E., Legislation for the Control of Corporations, Journal of
Accountancy, February 1910, pp. 241-247
4- Sterrett, J.E., Professional Ethics, Journal of Accountancy, October 1907,
pp. 407-431 |