| پاسخ به پرسشهای فنی : شماره 63 |
| شماره 63 تاریخ : 28/6/1384 |
|
پرسش : کاهش ارزش بازار سرمایه‌گذاری بلندمدت در بورس در چه وضعیتهایی به‌عنوان کاهش دایمی تلقی می‌شود و درصورت ضرورت احتساب ذخیره، مبلغ آن برچه مبنایی تعیین می‌گردد؟
|
|
پاسخ : برپایه استاندارد حسابداری شماره 15باعنوان ”حسابداری سرمایهگذاریها“، از آنجا که سرمایه‌گذاری بلندمدت با قصد نگهداشت برای مدت طولانی تحصیل می‌شود، ارزش بازار آن از نظر اندازه‌گیری سود و زیان دوره، معمولاً مربوط تلقی نمی‌گردد. زیرا، مدیریت واحد سرمایه گذار، قصد یا توان آن را ندارد که این ارزش را از طریق فروش سرمایه گذاری متبلور سازد. بدین‌ترتیب، کاهش در ارزش بازار این‌گونه سرمایهگذاریها لزوماً کاهش دایمی محسوب نمی‌شود. همچنین وقوع زیان عملیاتی در یک یا چند سال متوالی در واحد سرمایه‌پذیر الزاماً به معنای وقوع کاهش دایمی در ارزش سرمایه‌گذاری درسهام آن واحد نیست. منظور از کاهش دایمی در ارزش سرمایه‌گذاری، کاهشی است که انتظار نمی‌رود دربلندمدت برگشت شود. دایمی بودن کاهش در ارزش سرمایه‌گذاری بلندمدت باید با توجه به مجموعه مواردی ازقبیل متغیرهای اقتصادی، شرایط حاکم برصنعت (مثلاً شدت رقابت و شتاب تغییرات در فناوری)، فعالیتهای انتفاعی واحد سرمایه‌پذیر، تداوم زیاندهی ،عدم بازگشت ارزشهای اولیه بازار به مدت طولانی یا استمرار کاهش ارزش، سنجیده شود. درهرحال مسئولیت تعیین موقتی یا دایمی بودن کاهش ارزش سرمایه‌گذاریهای بلندمدت با مدیریت واحد سرمایه گذار است که برای این منظور ضروری است از نظر کارشناسان با صلاحیت استفاده شود. درصورت احراز دایمی بودن کاهش در مبلغ دفتری سرمایه‌گذاری بلندمدت، ارزش سرمایه‌گذاری و درنتیجه مبلغ ذخیره کاهش ارزش آن، برمبنای ارزش فعلی جریانهای آتی وجوه نقد مورد انتظار از سرمایه‌گذاری تعیین می‌شود. درتعیین ارزش سرمایه‌گذاری، توجه به عواملی از قبیل ریسک، میزان سهام متعلق به واحد سرمایه‌گذار در واحد سرمایه‌پذیر، محدودیت در توزیع سود سهام توسط واحد سرمایه‌پذیر و محدودیت در واگذاری سهام آن نیز ضروری است.
|