آدم و حوا داستان پر رمز و رازى دارند. خداوند آنان را در بهشت جاى داد و دستور داد تا از فلان میوه یا دانه نخورند. اما شیطان آنان را وسوسه کرد و آنان از آن خوردند و گرفتار شدند. خداوند به آنان گفت: «آیا من شما را از آن نهى نکردم و نگفتم که شیطان دشمن آشکار شماست؟»
در این هنگام، آدم و حوا توبه کردند و دست به دعا برداشتند و گفتند:
رَبّنا ظَلَمْنا أَنْفُسَنا وَ إِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنا وَ تَرْحَمْنا لَنَکونَنَّ مِنَ الخاسِرینَ(1)؛ بارالها، ما به خود ستم کردیم ـ که نافرمانى تو کردیم ـ اگر ما را نیامرزى و به ما رحم نکنى ما از زیانکاران خواهیم بود.
پینوشت:
1- اعراف، آیه 23.
منبع:
کتاب دعاهاى قرآن، حسین واثقى،سایت تبیان