دهمین انتخابات ریاست جمهوری دیشب به پایان رسید. نتیجه انتخابات هرچه باشد، آنچه باید گفته می شد گفته شد؛ و این یعنی، پایان انتخابات قلبهای یک ملت. میلیون ها چشم، از پشت قاب شیشه ای دیدند که در شامگاه چهارشنبه، ۱۳ خرداد ۱۳۸۸، گوشه ای از تاریخ این آب و خاک رقم خورد و یک آهنگرزاده روستایی، توانست نماد مثلث زر و زور و تزویر در مقابل دیدگان یک ملت، رسوا کند.

نمی خواهم حماسه سرایی کنم. آنچه گفته شد و دیده شد به اندازه کافی واضح و روشن بود. در این میان ذکر چند نکته بنظرم لازمست:

- رای های هیئتی، طرفداری کورکورانه

در این مناظره حجت بر کسانی که در جوزدگی، قشری گرایی و هیئتی و تکلیفی رای دادن حامیان میرحسین تردید داشتند، تمام شد. کسی که در اظهارنظرهای ساده دچار لکنت می شود و صدایش می لرزد و در یک صحبت ۴۱ دقیقه ای، ۲۸ بار از کلمه “چیز″ استفاده می کند، هرگز شایستگی ریاست جمهوری یک ملت بزرگ را ندارد. تصور کنید میرحسین رئیس جمهور شود و بخواهد با یک خبرنگار آمریکایی مصاحبه کند. نتیجه این مصاحبه بنظر شما چه می تواند باشد؟!

- خیمه شب بازی سبز

احمدی نژاد با سند و مدرک ثابت کرد، تمام این بازی سبز، یک خیمه شب بازی بچگانه با کارگردانی هاشمی رفسنجانی است. میرحسین و کروبی و رضایی و خاتمی تفاوتی با هم ندارند. کارگردان یک جای دیگر نشسته. کارگردانی که فرزند ملت به خوبی او را رسوا کرد.

- آخرین تیرهای ترکش عوامفریبان

 رفتار عوامفریبانه و پوپولیستی حامیان میرحسین، اکنون به اوج خود رسیده است. در شرایطی که همگان متوجه ناتوانی میرحسین در پاسخگویی به استدلالات احمدی نژاد شده اند، سبزها به یکباره یاد اخلاق و فرهنگ و ادب و متانت و نجابت افتاده اند. جالب آنجاست که این دوستان، ناتوانی و دستپاچگی بی حد و حصر میرحسین را به حساب متانت و نجابت او می گذارند! ای کاش میرحسین اصلا در این مناظره حرفی نمی زد تا نجابتش بیشتر حفظ می شد!

- حرفهای احمدی نژاد “اخلاقی” نبود! 

آنها که ۴ سال، هر روز و هر شب تمام مرزهای اخلاقی و اعتقادی را زیر پا گذاشتند و از هر ابزاری برای تخریب و توهین و تهمت به منتخب ملت دریغ نکردند، آنهایی که به قد و قواره و قیافه و خانواده احمدی نژاد هم رحم نکردند، آن هایی که در میان حامیان سبزپوش خود، منتخب یک ملت هفتاد میلیونی را “کوتوله” نامیدند و وی را با بدترین وضع تحقیر نمودند،  اکنون پرچمدار احترام و تکریم و اخلاق و انسانیت شده اند! من از خوانندگان عزیز این مطلب می پرسم:  کدامیک بی ادبانه تر است؛ چهل و پنج دقیقه افشاگری یا چهارسال تهمت و توهین؟

- نباید اسم می برد!

کسانی که چهار سال احمدی نژاد را به بلوف زدن و دروغ گفتن درباره مفاسد اقتصادی متهم می کردند و می گفتند اگر دکتر راست می گوید چرا اسم نمی برد؛ اکنون ناراحتند که چرا احمدی نژاد اسم چند نفر را برده است! مشخص نیست احمدی نژاد بالاخره در راه مبارزه با مفاسد اقتصادی، باید اسم اشخاص را ببرد یا نبرد!

- آقازاده ها منصوب رهبری نیستند

 کسانی که حیثیت چند آقازاده مفسد را با حیثیت نظام گره می زنند و افشاگری های احمدی نژاد را، هتک حرمت نظام می خوانند بدانند که آبروی شهدا و امام شهدا، هرگز با رسوایی چند مفسد خدشه دار نخواهد شد. آنهایی هم که به بهانه ارتباط چند شخص با رهبری، حرکت احمدی نژاد را تهمت به شخص رهبری می دانند، فراموش نکنند که منصوبین رهبری در مجمع تشخیص مصلحت و دفتر بازرسی و…، معصوم نیستند و فرزندانشان می توانند دست به هر خطا و مفسده ای بزنند (که در این سال ها  زده اند). فساد آقازاده ها در همه جای دنیا اتفاق میفتد؛ با این تفاوت که در کشورهای پیشرفته، شخص فاسد را محاکمه می کنند، نه اینکه به بهانه زیر سوال رفتن کل سیستم، جلوی افشای مفاسد را بگیرند.

-مدرک ما ناموس ماست!

 کسانی که طی مدت ۹۰ روز، درباره مدرک جعلی علی کردان تمام کردند و آبروی او را تمام و کمال لگدمال کردند، از این که دکتر احمدی نژاد درباره مدرک زهرا رهنورد افشاگری کرده ابراز نارضایتی می کنند. گویی نه کردان و نه هیچ کس دیگر در این مملکت ناموس ندارد و حالا که “مدرک” علمی همسر میرحسین زیر سوال رفته، به ناموس او توهین شده! عوامفریبی تا کجا؟

- میرحسین شش تایی شد

 میرحسین در گفتگو با احمدی نژاد آنقدر ناتوان بود که حتی به یک انتقاد او نیز نتوانست پاسخ دهد. برداشت غیر قانونی ۹۵ میلیاردی  میرحسین از بودجه بدون اجازه مجلس، نظر میرحسین درباره اعزام نیرو به فلسطین، شوریدن میرحسین به تنها روزنامه مخالف خود، قطع رابطه با عربستان سعودی، قانون گریزی میرحسین در دورزدن رئیس جمهور در انتخاب وزرا و دخالت امام، مدرک همسر میرحسین و… مواردی بودند که میرحسین، احتمالا بخاطر “نجابت” و “متانتش”کوچک ترین اشاره ای به آن ها نکرد! سعید حجاریان راست گفته بود که اگر میرحسین در مناظره شرکت نکند، ۳ بر صفر و اگر شرکت کند، ۶ بر صفر بازنده خواهد بود.

- دانشجویان ستاره دار و طبل رسوایی

 سکوت سبزهای پرمدعا درباره رسوایی دانشجویان ستاره دار و آغاز این عمل زشت در زمان وزارت دکتر معین، دریایی از معنا و مفهوم دارد. تا به این لحظه حتی یک اظهار نظر در این رابطه در هیچ سایت و وبلاگی از حامیان جبهه اصلاحات ندیده ام. فکر کنم آن ها هم دارند متانت و نجابت به خرج می دهند و نمی خواهند بر این طبل رسوایی بکوبند!

- دکتر میرحسین از دکتری ساقط شد

در پی مناظره شب گذشته، سایت دانشگاه تربیت مدرس، امروز (تاکید می کنم؛ همین امروز)عنوان “دکتر” را از ابتدای نام میرحسین موسوی حذف کرد. (من دیروز عنوان “دکتر میرحسین موسوی” را در این سایت را دیدم و خواستم امروز درباره آن مطلب بنویسم که ظاهرا الان این عنوان جعلی حذف شده است). حالا دیگر میرحسین، تنها عضو غیر دکتر لیست بلند بالای اعضای هیات علمی دانشکده علوم انسانی دانشگاه تربیت مدرس است.

- پاسخ دندان شکن ملت به حسن خمینی

 کسانی که امروز صبح مراسم رحلت امام را در تلویزیون مشاهده کردند، متوجه تاثیر عمیق سخنان احمدی نژاد بر مردم شدند. آنجا که سید حسن خمینی می خواست با استفاده (یا به بیان بهتر، سوء استفاده) از نام خمینی کبیر، علیه احمدی نژاد سخن بگوید؛ در حالی که با شعارهای کوبنده مردم در حمایت از رئیس جمهور مواجه شد. سخنرانی حسن خمینی، درس بزرگی بود برای کسانی که می خواهند از عنوان و اعتبار بزرگان، برای مطامع و اغراض خود سوء استفاده کنند.

- رهبری حجت را تمام کرد

 سخنان رهبری نیز، بسیار عجیب و آموزنده بود. در حالی که مخالفین احمدی نژاد در خیال خود منتظر واکنش تند رهبری به افشاگری های دیشب دکتر احمدی نژاد بودند، مقام معظم رهبری حتی یک کلمه درباره افشاگری های اقتصادی رئیس جمهور بر علیه آقازاده ها سخن نگفتند. سکوت رهبری در این رابطه اگر نشانه تایید مواضع احمدی نژاد نیست نشانه چیست؟!

- وای اگر پرده بیفتد…

سخت منتظرم تا مناظره دکتر احمدی نژاد با سایر رقبا را ببینم. در حالی که میرحسین با زندگی پاکیزه و بدون شبهه خود، اینچنین در مقابل رئیس جمهور بازی را واگذار کرد، خدا می داند آن ها که دامنشان آلوده است، چگونه می خواهند در برابر افشاگری های  احمدی نژاد مقاومت کنند.

- راه اینجاست

خودمان را فریب ندهیم. امروز، بیش از هر زمان دیگر، راه و بیراه مشخص است. کسانی که دنبال “صراط مستقیم” هستند، در این چهل و هشت ساعت، تکلیفشان روشن شده است. کسانی که می خواهند بازهم با خود فریبی و مردم فریبی، بیراهه را “راه” جا بزنند، خود می دانند با خدای خوبان. والسلام