افشاى جنایات معاویه

جهت دیگرى که بیانگر مبارزات آن حضرت است نامه‏اى است که درآن جنایات معاویه و ستمگرى‏هایش شمارش کرده، حکومت معاویه رافتنه‏اى سهمگین بر امت قلمداد مى‏کند. قسمتى از آن چنین است: مگرتو نبودى که حجر و یاران عابد و خاشع حق را کشتى، همانان که ازبدعت‏ها نگران و بى‏تاب مى‏گشتند و امر به معروف و نهى از منکرمى‏کردند؟ آنان را پس از تعهدات محکم و تضمین‏هاى مطمئن به طرزظالمانه و تجاوزکارانه کشتى، در برابر خدا گستاخى ورزیدى و عهدو پیمان الهى را سبک شمردى. مگر تو قاتل عمرو ابن الحمق نیستى،همان که از زیادى عبادت صورت و پیشانى‏اش پینه بسته بود؟ او راپس از تعهدات و تضمین‏هایى کشتى که اگر به حفاظت‏شدگان درکوهساران داده مى‏شد، از قله‏هاى آن فرود مى‏آمدند. مگر تونیستى‏که زیاد را در دوره اسلام به خویشتن منسوب گردانیدى و او را پسرابى‏سفیان قلمداد کردى، با این که رسول خدا(ص)حکم کرده که فرزندمتعلق به بستر(پدر و مادر)است و پاداش مرد زناکار را سنگ است.

آنگاه او را برمسلمانان مسلط ساختى تا آنان را بکشد و دست وپایشان را قطع کند و بر تنه درخت‏به دارشان آویزاد؟ پناه‏برخدا، اى معاویه! گویا تو از این امت نیستى و ایشان از تونیستند. مگر تو آن خضرمى را نکشتى که ابن زیاد درباره او به توگزارش داده بود داراى دین على(ع)است; و دین على(ع) همان دینى‏است که پسر عمویش(ص)برآن بود; همان دینى که تو به نامش به این‏مقام نشسته‏اى; و اگر دین او نبود، بالاترین افتخارات تو واجدادت کوچهاى تابستانى و زمستانى آنان بود و خدا به واسطه مابراى این که نعمتى گران ببخشد، سختیهاى آن را از دوشتان‏برداشت. به من گفته‏اى که این امت را به فتنه مینداز. من فتنه‏اى‏سهمگین‏تر از حکومتت‏برامت نمى‏یابم; و نیز گفته‏اى: به مصلحت‏خویش و دین و امت محمد(ص)بیندیش. به خدا قسم، کارى بهتر ازجهاد علیه تو نمى‏شناسم. بنابراین، هرگاه به انجام آن اقدام کنم، مایه تقرب به‏پروردگار من است و در صورتى که به انجامش نپردازم، از خدا براى‏حفظ دینم آمرزش مى‏طلبم و از او توفیق انجام آنچه او دوست‏مى‏دارد و مى‏پسندد، خواستارم.

سپس حضرت در ادامه مى‏فرماید: بدان که خدا را دیوانى است که‏هرکار کوچک و بزرگ به حساب مى‏کشد و شمارش مى‏کند. بدان که خدافراموش نمى‏کند که تو به مجرد گمان افراد را مى‏کشى و به محض‏وارد آمدن اتهامى دستگیر مى‏سازى و پسرى را به حکومت نشانده‏اى‏که باده مى‏نوشد و سگبازى مى‏کند، تو را مى‏بینم که خویشتن به‏گناه و عذاب در انداخته‏اى و دینت را تباه کرده‏اى و رعیت راضایع‏ساخته‏اى.

ادامه دارد...