با پیروزى انقلاب اسلامى و سر برافراشتن جمهورى اسلامى به طور همزمان دو جریان عظیم در سراسر گیتى آغاز شد:
اول، روند ستایش و امید و درس گیرى از سوى ملتهاى مستضعف و زیر ستم، به خصوص در کشورهاى اسلامى و نیز مسلمانان سراسر جهان و همه ى آزاداندیشان عالم.
دوم، روند نگرانى و توطئه و دشمنى از سوى دولتهاى مستکبر و صهیونیستها و سرمایه داران غارتگر بین المللى و نیز وابستگان آنها در برخى کشورهاى دیگر.
جریان اول که سرگذشتى ناگفته و عمداً مکتوم مانده و بسى درس آموز و عبرت دارد، یکى از پدیده هاى کم نظیر تاریخ است و سزاوار است محققان جوان و پیگیر ما در زمینه هاى سیاسى و اجتماعى و تاریخى درباره آن به کنکاش برخیزند. خلاصه سرگذشت آن است که با تشکیل جمهورى اسلامى در ایران مسلمانان در همه ى جهان هویتى تازه یافتند و احساس عزّت و شخصیت اسلامى در آنان دمیده شد، کوششى که در طول دهها سال از سوى قدرتهاى استعمارى و استکبارى براى تحقیر مسلمانى و مسلمانان به کار رفته بود، نقش بر آب گشت و در همه جاى دنیاى اسلام روحیه ى افتخار به اسلام و مسلمان بودن روبه رشد و گسترش گذاشت.
نهضت هاى فرهنگى و سیاسى از سوى جوانان و آزادگان مسلمان در چهارگوشه
عالم شکل گرفت، از غیر مسلمانان کسان بسیارى به اسلام و مکتب انقلابى آن ایمان آوردند، کسان بسیار دیگرى به دیانت و رسالت دین در تحولات اجتماعى دل بستند و عظیم، همچون رمز هویت اسلامى و پرچمدار مبارزه با استکبار و فرعونها و زور بین المللى شناخته شد. کسانى که توفیق نظاره و تأمل در تظاهرات ملتها و ابراز احساسات عمیق آنها نسبت به جمهورى اسلامى و امام راحل و مسؤولان برجسته آن را پس از انقلاب تا امروز داشته اند و شوق و شور و ستایش و تحسین بى سابقه ى آنان را نسبت به این بنیان رفیع و همچنین نسبت به مسؤولان و شعارها و پرچم کشورمان در تمام مدت سال دیده یا شنیده اند، مى توانند عظمت این پدیده را ادراک کنند.
در بسیارى از کشورهاى اسلامى، حاکمیت دین و عزت و استقلال اسلامى، شعار مبارزان و جوانان و روشنفکران شد و خیل عظیمى از جوانان آنان، منش و رفتار ایرانى را الگوى خود قرار دادند و بسیارى از رؤسا و سیاستمداران آنان نیز تظاهر به مسلمانى و دیانت را از سر مصلحت، جایگزین تظاهر به بى دینى و بى بندوبارى کردند! این جریان یعنى پشتیبانى و طرفدارى و سرسپردگى مسلمانان و آزادیخواهان در سراسر جهان نسبت به جمهورى اسلامى و ملت ایران با وجود تبلیغات خصمانه شبکه تبلیغاتى استکبارى که شبانه روز بر ضد ایران اسلامى سرگرم کار است، همچنان ادامه دارد و تا وقتى ملت ایران در مواضع انقلابى و اسلامى افتخارآمیز خود ثابت قدم است، ادامه خواهد داشت انشاءا....
جریان دوم، یعنى روند دشمنیها و کینه ها و توطئه ها از نخستین روزهاى پیروزى انقلاب آغاز شد و به تدریج با زائل شدن حیرت و گیجى و سردرگمى اى که سیاستمداران دولتهاى استکبارى و غارتگران و صهیونیستها بر اثر پیروزى انقلاب اسلامى در این نقطه حساس جهان بدان دچار شده بودند، گسترش و عمق و تنوع یافت.
پیشرو و پرچمدار این خصومت آشتى ناپذیر دولت آمریکا و زائده ى صهیونیست آن در خاورمیانه بودند که با سقوط رژیم پهلوى، مطیع ترین متحد و مزدور خود در منطقه را از دست داده و از منافع نامشروع سیاسى و اقتصادى خود در ایران محروم
شده بودند.
شرح این روند خباثت آمیز و بغض آلود و برخاسته از کینه عمیق در سطور و صفحاتى معدود نمى گنجد و ظرفیت دهها کتاب و هزاران صفحه براى تبیین آن لازم است، که بحمدا... نوشته هاى آگاهانه اى در این زمینه در دسترس همگان است.
نگاهى به فهرست این تلاشهاى خصمانه که شامل اقدامهاى سیاسى و تهاجمات نظامى و تدارک کودتاها و شورش آفرینى در مناطق متعددى از کشور و محاصره ها و توطئه هاى اقتصادى و حبس ذخائر ارزى و به کارگیرى صدها رادیو و روزنامه و دهها هزار مقاله و گفتار تبلیغاتى در سالهاى اخیر، شبیخون همه جانبه ى فرهنگى است، مى تواند عمق دشمنى غارتگران بین المللى و صهیونیست ها و قدرتهاى استکبارى و در رأس همه، دولت آمریکا را با اسلام و انقلاب اسلامى و ملت انقلابى ایران نشان دهد.
تنها یکى از این اقدامهاى خصمانه، تشویق و تحریک و سپس کمک همه جانبه به رژیم عراق براى راه اندازى جنگى ویرانگر با ملت ایران بود که هشت سال به طول انجامید و علاوه بر خسارتهاى سنگین انسانى و مادى و ویرانگرى صدها شهر و روستا و بلعیدن امکانات گرانبهاى کشور، ملت و دولت ایران را در فرصت مغتنمى که باید صرف سازندگى و اصلاح مفاسد دوران طاغوت مى شد، به خود مشغول ساخت و هشت سال از عمر انقلاب بزرگ ما را به جنگى بزرگ و دفاع از مرزها و سرزمینهاى میهن عزیز مصروف ساخت.
این جریان شیطانى و رذیلانه در طول دو دهه به طور مستمر ادامه داشته و به اقتضاى شرایط گوناگون، رنگ و نشانهاى مختلف یافته است، ولى خصوصیت همیشگى آن، سردمدارى آمریکا و صهیونیزم، هدف همیشگى آن بازگرداندن ایران به وابستگى رژیم پهلوى و اصلى ترین آماج همیشگى آن سه عنصر: اسلام ناب محمدى، وحدت ملى و جایگاه رهبرى بوده است.
آنان مى خواستند با تهاجمات متوالى سیاسى و نظامى واقتصادى و فرهنگى و با نشانه گرفتن اصلى ترین پایه هاى نظام اسلامى، انقلاب را از مهمترین وظایف بلندمدت خود یعنى سازندگى مادى و معنوى جامعه و کشور بازدارند و دین و انقلاب و حکومت اسلامى را در اداره کشور ناتوان نشان دهند و به این ترتیب از الگو شدن جمهورى اسلامى در دنیاى اسلام جلوگیرى کنند.