علم

ادامه مطلب از علم و دین(2)...

 

علم به معنی واقعی و گسترده آن، همان علمی است که هم شامل یافته های تجربی انسان و هم شامل آموخته های وی که در چارچوب دین در اختیار وی قرار گرفته، می باشد و این همان علمی است که ما آن را از صفات خداوند و خالق جهان می دانیم. دین چه به معنای عام آن که تفسیری است از آفرینش جهان در جهت گرایش و کرنش در مقابل خالق و کارپرداز جهان و یا بعنوان راهی برای زیستن بهتر انسان و چه به معنای خاص آن که سنتی است الهی، از آن جهت که انسان را به خالق یگانه خویش فرا می خواند، و آداب و مقرراتی را ارائه می نماید که شخص را پاک و پیراسته کرده و آماده سیر در مسیر کمال خویش می‌نماید و در نهایت، چه از نظر اجتماعی که نظم عادلانه و روابط نیکو و تلاش مشترک و همه جانبه در راه خیر و سعادت جامعه بشری بوجود می‌آورد، لازمه حیات انسانی بوده و هرگز نمی‌تواند از محدوده تعریف علم خارج گردد. ریشه گرایش دینی در سرشت آدمی نهفته است، چون بیش از هر چیز کشش درونی آدمیان آنان را وامی‌دارد تا درباره مبدأ پیدایش جهان و نیروی نگاهدارنده و مدبر و هدف نهائی آن تحقیق کنند، تا او را بشناسند و به او بگروند و او را پرستش کنند.

 

ریشه گرایش دینی در سرشت آدمی نهفته است، چون بیش از هر چیز کشــش درونی آدمیان آنان را وامیدارد تا درباره مبدأ پیدایش جهان  تحقیق کنند، تا او را بشناسند و به او بگروند و او را پرستش کنند.

 

شخصیت بلندپرواز انسان به او امکان میدهد تا صرفنظر از تلاشی که در راه برآورده نمودن خواسته‌های مادی به انجام می‌رساند، به ارزشهای ریشه‌دار و اصیل انسانی هم بیاندیشد و در راه هدفهای عالی اخلاقی و معنوی گام بردارد.

همانگونه که در مبحث عقل و وحی آوردیم و مشخص شد‌، عقل و وحی در یک مسیر قرار دارند و وحی آنجایی به کمک انسان می‌شتابد که ابزار عقل در پیمودن مسیر کارآیی لازم را ندارد و هر دو بدنبال ارضاء غریزه اکتشاف و دانستن و شناخت ناشناخته‌ها می باشند. بخوبی مشهود است که جمع این دو یعنی عقل با ابزار حسی خود و وحی با استعانت از آموزش از طرف مافوق برای انسان مجموع اطلاعات و دانش های انسانی را فراهم می‌سازد که همگی آنها درظرف علم قرار دارند.

 

پس، علم هم شامل علوم تجربی و حسی و هم شامل یافته‌های مافوق عقل یعنی دین خواهد بود و این همان معنای گسترده علم بوده که در مقابل جــهل قرار دارد.

 

باید دانست که تنها در صورتی می توان رابطه دین و علم را جدای از هم تصور نمود که نفی خالق را نمائیم، چرا که اگر به خلقت انسان توسط خداوند معتقد باشیم، این اعتقاد نیز بوجود می‌آید که اولین انسان خلق شده‌، اولین دانسته‌ها و آگاهی‌های خود را توأم با بایدها و نبایدها از خداوند آموخته است. با این اعتقاد چنین نتیجه گیری می‌شود که اولین آگاهی های علمی انسان، از نمونه یافته‌های دینی بوده است.

گل

 

ادامه مطلب در علم و دین (4)...

 

 

بخوانید انسان(1)

بخوانید عقل و وحی(1)

 

 

نوشته : محسن سید اسماعیلی


دسته ها :
چهارشنبه ششم 3 1388
X