خدا رحمت کند کسی را که چون سخن حکیمانه بشنود، خوب فراگیرد و چون هدایت شود بپذیرد، دست به دامن هدایت کننده زند و نجات یابد. مراقب خویش در برابر پروردگار باشد. از گناهان خود بترسد و خالصانه گام بردارد. عمل نیکو انجام دهد، ذخیره ای برای آخرت فراهم آورد و از گناه بپرهیزد. همواره اغراض دنیایی را از سر دور کند و درجات آخرت به دست آورد. با خواسته های دل مبـارزه کنـد، آرزوهـای دروغین را طرد و استقامت را مرکب نجات خود قرار دهد و تقوا را زاد و توشه ی روز مردن گرداند. در راه روشن هدایت قدم بگذارد و از راه روشن هدایت فاصله نگیرد. چند روز زندگی دنیا را غنیمت شمارد و پیش از آن که مرگ او فرا رسد خود را آماده سازد و از اعمال نیکو، توشه ی آخرت بردارد.

منبع: خطبه 76 نهج البلاغه، ص 89