کلینى در کافى به اسنادش از امام صادق علیه السلام در پاسخ آن حضرت از پرسشهاى زندیق روایت کرد تا آنجا که فرمود: پرسشگر پرسید: آیا مى گویى خداى تعالى سمیع و بصیر است ؟
حضرت فرمود: او سمیع بصیر است ، بدون عضو مى شنود، و بدون آلت مى بیند، بلکه به خود مى شنود، و به خود مى بیند، معناى این سخن که وى سمیع است و به خود مى شنود و به خود مى بیند خود از آن تعبیرى داشته باشم ؛ زیرا من مورد سوال بودم ، و در این تعبیر خواستم به تو بفهمانم ؛ زیرا تو پرسشگر بودى ، پس گویم : او به تمام وجودش سمیع است ، نه این که کل وى جزیى دارد، بلکه خواستن به تو بفهمانم و تعبیر از خودم مى باشد، مرجع این تعبیرات من چیزى جز این نیست که سمیع و بصیر و عالم و خبیر مى باشد، بدون این که در ذات وى تکثر راه پیدا کند و یا دو معناى این صفات تکثر باشد.