معرفی وبلاگ
دسته
آرشیو
آمار وبلاگ
تعداد بازدید : 4579473
تعداد نوشته ها : 10297
تعداد نظرات : 320
Rss
طراح قالب
مهدي يوسفي
این رشته‌های نازک 10 نانومتری خود سازمان یافته و سازگار با سیستم‌های بیولوژیک هستند.
مهیار حامدی، محقق ایرانی دانشگاه «لینکوپینگ» که با همکاری آنا هرلند و دستیارانش در رشته الکترونیک «آلی» و «بیومولکولار» موفق به توسعه این تکنیک شده است، می‌گوید: ما برای اولین بار پروتیین‌هایی ساخته‌ایم که به نحو بسیار خوبی جریان الکتریکی را هدایت می‌کنند و می‌توانند به عنوان نیمه رسانا در ترانزیستورها و سایر تجهیزات الکتریکی استفاد شوند.
یافته‌های این تحقیق نشان داده که می‌توان نانوالگوهای کاملا کارکردی و با دانسیته بالا را در مواد الکترونیکی آلی ایجاد کرد.این یافته جدید مشکل نانوالگودهی سطوح بزرگ را حل می‌کند.
تولید قطعات الکترونیکی انعطاف‌پذیر آلی، نیاز به «فراوری» و «الگودهی» مواد «الکتروفعال» از حلال‌ها دارد. با وجودی که چاپ و جوهرافشانی، معمول‌ترین روش‌های این کار هستند، اما با استفاده از این روش‌ها ساختارهایی تولید می‌شوند که در مقیاس میکرو و بالاتر بوده و در نتیجه امکان ساخت نانوابزارها با این روش‌ها وجود ندارد.
حال مهیار حامدی و همکارانش از دانشگاه «لینکوپینگ» با استفاده از روش جدیدی که مبتنی بر استفاده از یک نانوبستر الاستومری بزرگ است، بر این مشکل فائق آمده‌اند.
این محققان ، «الاستومر» را در تماس با یک بستر پرشده با محلولی از یک پلیمر رسانا (PEDOT-S) قرار داده و پس از خشک شدن محلول ، «الاستومر» را حذف کردند. این روش در نهایت منجر به تولید ساختارهای کوچک‌تر از 100 نانومتر به صورت منظم و در مقیاس وسیع می‌شود.
حامدی می‌گوید: «جالب این است که پلیمر PEDOT-S حتی زمانی که الگوهای تولید شده کوچک‌تر از مقیاس میکرون هستند، رسانایی الکتریکی خود را حفظ می‌کند. این امر در مورد سایر پلیمرهای رسانا تاکنون سابقه نداشته است».
این گروه پژوهشی همچنین نشان داده‌اند که می‌توان با استفاده از این روش ، ساختارهای اتصال‌یافته‌ای همچون میکرو - نانوخطوط و نانوترانزیستورها را تولید کرد.
حامدی می‌گوید در نهایت باید این امکان به وجود بیاید تا میله‌های متقاطع با دانسیته بالا را با پلیمرهای رسانا ایجاد کرده و از آنها در کاربردهایی همچون حافظه‌ها و حسگرهای زیستی بهره برد.
این دانشمندان در حال برنامه‌ریزی برای تولید ساختارهای کوچک‌تر و بررسی تشکیل میله‌های متقاطع هستند
مهیار حامدی، محقق ایرانی دانشگاه «لینکوپینگ» که با همکاری آنا هرلند و دستیارانش در رشته الکترونیک «آلی» و «بیومولکولار» موفق به توسعه این تکنیک شده است، می‌گوید: ما برای اولین بار پروتیین‌هایی ساخته‌ایم که به نحو بسیار خوبی جریان الکتریکی را هدایت می‌کنند و می‌توانند به عنوان نیمه رسانا در ترانزیستورها و سایر تجهیزات الکتریکی استفاد شوند.
یافته‌های این تحقیق نشان داده که می‌توان نانوالگوهای کاملا کارکردی و با دانسیته بالا را در مواد الکترونیکی آلی ایجاد کرد.این یافته جدید مشکل نانوالگودهی سطوح بزرگ را حل می‌کند.
تولید قطعات الکترونیکی انعطاف‌پذیر آلی، نیاز به «فراوری» و «الگودهی» مواد «الکتروفعال» از حلال‌ها دارد. با وجودی که چاپ و جوهرافشانی، معمول‌ترین روش‌های این کار هستند، اما با استفاده از این روش‌ها ساختارهایی تولید می‌شوند که در مقیاس میکرو و بالاتر بوده و در نتیجه امکان ساخت نانوابزارها با این روش‌ها وجود ندارد.
حال مهیار حامدی و همکارانش از دانشگاه «لینکوپینگ» با استفاده از روش جدیدی که مبتنی بر استفاده از یک نانوبستر الاستومری بزرگ است، بر این مشکل فائق آمده‌اند.
این محققان ، «الاستومر» را در تماس با یک بستر پرشده با محلولی از یک پلیمر رسانا (PEDOT-S) قرار داده و پس از خشک شدن محلول ، «الاستومر» را حذف کردند. این روش در نهایت منجر به تولید ساختارهای کوچک‌تر از 100 نانومتر به صورت منظم و در مقیاس وسیع می‌شود.
حامدی می‌گوید: «جالب این است که پلیمر PEDOT-S حتی زمانی که الگوهای تولید شده کوچک‌تر از مقیاس میکرون هستند، رسانایی الکتریکی خود را حفظ می‌کند. این امر در مورد سایر پلیمرهای رسانا تاکنون سابقه نداشته است».
این گروه پژوهشی همچنین نشان داده‌اند که می‌توان با استفاده از این روش ، ساختارهای اتصال‌یافته‌ای همچون میکرو - نانوخطوط و نانوترانزیستورها را تولید کرد.
حامدی می‌گوید در نهایت باید این امکان به وجود بیاید تا میله‌های متقاطع با دانسیته بالا را با پلیمرهای رسانا ایجاد کرده و از آنها در کاربردهایی همچون حافظه‌ها و حسگرهای زیستی بهره برد.
این دانشمندان در حال برنامه‌ریزی برای تولید ساختارهای کوچک‌تر و بررسی تشکیل میله‌های متقاطع هستند