دکتر سئوک جونگ کیم و همکارانش در دانشگاه کاتولیک سئول در کره جنوبی اعلام کردند: اگرچه پیوند استخوانی ، عملی بسیار مهم در جوش خوردن استخوان های شکسته است ولی با تزریق اوستئوبلاست ها می توان سرعت جوش خوردگی را تسریع کرد.

استخوان شامل ماده زمینه‌ای و سلولهای بافت استخوانی است.

ماده زمینه‌ای به دو صورت بی‌شکل و شکل‌ دار وجود دارد.

ماده زمینه ای بی ‌شکل شامل مواد کانی نظیر فسفات ، یون سیترات ، یون فلوراید ، است.

مواد آلی شامل کندروآتین سولفات C و A و پروتئینی به نام استئوموکوئید و مواد آلی دیگری است که عبارتند از: استئونکتین ، که بلورهای کانی را به وصل می‌کنند.

استئوکلسین که کلسیم را به خود می‌بندد،‌ سیالوپروتئین و پروتئین شکل دهنده استخوان.

ماده شکل‌ دار آن ، کلاژن I است.

کلاژن به صورت یک هسته مرکزی است که مواد کانی بر روی آن رسوب کرده‌اند.

کل این ترکیبات بلورهای هیدروکسی آپاتیت را تولید می‌کنند.

هیدروکسی آپاتیت تیغه‌های استخوانی را به شکل دوایر متحدالمرکز می‌کند.

علاوه بر اینها ماده سومی به نام سیمان وجود دارد که اولا رشته‌های کلاژن را به یکدیگر می‌چسباند، ثانیا سیستمهای هاورسی را به یکدیگر متصل می‌کند و شکل منظمی به آنها می‌دهد.

سلولهای بافت استخوانی بر چهار نوع ‌اند که همزمان قابل رویت نیستند.

استئوبلاستها سلولهایی هستند چند ضلعی با آنزیم فسفات از قلیایی فراوان و که در خارج از مرکز سلول قرار دارد.

این سلولها در محلی که فعالیت سازندگی زیاد است فراوان‌ اند و شبکه آندوپلاسمی ناصاف و دستگاه گلژی دارند.

این دو نشان دهنده فعالیتهای ترشحی‌ اند به همین دلیل حبابهای ترشحی بسیاری در این سلولها دیده می‌‌شود.

هنگام فعالیت ، تعدادی از استئوبلاستها به صورت سلولهای اجدادی استخوان ذخیره می‌شوند.

اینها با وجود آنزیم فسفاتاز قلیایی ، قادرند ماده زمینه‌ای بسازند و به همین دلیل سلولهای سازنده خوانده می‌شوند.

هنگام فعالیت مکعبی شکل و بازوفیلی وهنگام استراحت ، پهن و اسیدوفیلی هستند.