پژمان بختیاری عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران گفت: تنبلی چشم، بیماری ویژه سنین کودکی است که درمان آن پس از 8 تا 10 سالگی کم‌اثر و در سنین بالاتر تقریبا غیرممکن می‌شود.

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران  با بیان این‌که پی‌بردن به تنبلی چشم و درمان آن تابع زمان طلایی است، اظهار کرد: برای درمان تنبلی چشم نباید زمان را از دست داد؛ چرا که شاید با یک کار ساده بتوان دید کودک را بهبود بخشید اما اگر زمان طلایی درمان از دست برود صدمه ایجاد شده قابل برگشت نبوده و در هیچ جای دنیا نمی‌توان برای بهبود دید این کودک کاری کرد.

وی افزود: در این عارضه چشم از نظر ظاهری مشکلی ندارد ولی دید آن طبیعی نیست چرا که چشم ارتباط کافی با مراکز بینایی در مغز ندارد و اگر در سنین کودکی که بدن در حال رشد است این اشکال برطرف نشود در بزرگسالی نمی‌توان برای آن کاری کرد.

بختیاری تصریح کرد: به همین دلیل  در سنین رشد که  هنوز ارتباط مغز و چشم کامل شکل نگرفته است، زمان محدود برای درمان وجود دارد و در این زمان است که می‌توان ارتباط ضعیف‌شده چشم با مراکز بینایی در مغز را برقرار و حفظ کرد.