در حالی که پیش از این نیز به دنبال اعلام نتایج برخی نظرسنجی های رسمی افرادی به طور سازمان یافته در سطح کشور در تدارک آشوب های خیابانی نشسته بودند، با حضور چشم گیر مردم پای صندوق ها و رأی قاطع به دکتر محمود احمدی نژاد اولین مخالفت ها با آرای ملت به صورت علنی کلید خورد.
به گزارش رجانیوز، در جریان این اقدامات آشوب‌طلبانه، تعدادی از اوباش هوادار موسوی در میدان‌های ولی عصر(عج) و ونک و مقابل دانشگاه تهران تجمع کرده و به اموال عمومی آسیب وارد کردند.
تجمع هواداران برخی نامزدهای خاص در سطح کشور در حالی است که رهبر انقلاب صبح روز گذشته بعد از انداختن رأی خود به صندوق انتخابات ابراز امیدواری کرده بودند که مردم مانند همیشه با آرامش، متانت، صبر، حلم، وقار و سکینه روحی خود، تلاش بدخواهان را برای ایجاد تشنج ناکام بگذارند چراکه تشنج به ضرر کشور و آرای مردم است. ایشان همچنین به امنیت انتخابات اشاره کرده بودند و این امنیت را ناشی از تفضل الهی و درک و شعور مردم دانسته بودند.
همچنین ایشان در پیامی که به مناسبت حماسه بزرگ ملت ایران منتشر کردند، نسبت به تحریکات دشمنان خارجی برای تلخ کردن کام ملت پس از این پیروزی بزرگ هشدار دادند.
با وجود هشدارها و تأکیدات مکرر رهبر انقلاب طی این روزها حامیان برخی کاندیداها تمام تلاش خود را برای طرح ریزی روزهای بعد از شکست به کار گرفته اند. قبل از انتخابات زمینه سازی برای ایجاد فضای اغتشاش در کشور با حمله به اتومبیل حسین رضازاده، اسیدپاشی به صورت دو دختر جوان و حملات مکرر به حامیان و ستادهای انتخاباتی دکتر احمدی نژاد آغاز شده بود.
اما مسئولیت این آشوب‌های خیابانی با کیست؟
در کنار این فضاسازی‌ها، نامه هاشمی رفسنجانی و میرحسین موسوی خطاب به رهبر انقلاب منتشر شد. هر 2 نامه برخی ابراز نگرانی ها و اخطارها را با خود به همراه داشت. نامه هایی که البته با واکنش گسترده سیاسیون و برخی بزرگان مواجه شد. این همه در حالی بود که رهبر انقلاب تأکید کرده بودند: «اگر کسى دیدید که اصرار بر اغتشاش و درگیرى دارد، بدانید او یا خائن است، یا بسیار غافل است.»
در شرایطی که برخی گام های بعد از شکست انتخاباتی را طراحی می کردند، هاشمی رفسنجانی طی نامه ای خطاب به رهبر انقلاب نوشت: «بر فرض اینکه اینجانب صبورانه به مشی گذشته ادامه دهم، بی‌شک بخشی از مردم و احزاب و جریانها این وضع را بیش از این بر نمی‌تابند و آتش‌فشانهایی که از درون سینه‌های سوزان تغذیه می‌شوند، در جامعه شکل خواهد گرفت که نمونه‌های آن را در اجتماعات انتخاباتی در میدانها، خیابانها و دانشگاهها مشاهده می‌کنیم.»
او همچنین در نامه ای که سلام به رهبری هم در آن از قلم افتاده بود، با لحنی کنایه آمیز و هشدارگونه افزود: «از جنابعالی با توجه به مقام و مسئولیت و شخصیت‌تان انتظار است برای حل این مشکل و برای رفع فتنه‌های خطرناک و خاموش کردن آتشی که هم اکنون دودش در فضا قابل مشاهده است، هرگونه که صلاح می‌دانید اقدام مؤثری بنمایید و مانع شعله‌ورتر شدن این آتش در جریان انتخابات و پس از آن شوید.»
میرحسین موسوی هم در نامه خود مدعی شد برخی درصدد ارعاب و تهدید مردم هستند! او در نامه اش آورد: «از آنجا که احتمال می‌رود در واکنش به اقبال مردمی امواج جدید پرونده‌سازی و ارعاب مردم و ایجاد تهدید و جوسازی علیه فعالان و طرفداران اینجانب در دستور کار قرار گیرد، از جنابعالی می‌خواهم به اعتبار مصلحت جمهوری اسلامی ایران اوامر لازم را جهت جلوگیری از فضای یاد شده اعلام تا هوشیاری لازم در نهادهای مسوول بوجود آید.»
میرحسین موسوی همچنین طی بیانیه ای خطاب به مردم از ابراز نگرانی اقشار مختلف نسبت به شیوه برگزاری انتخابات و سلامت آن سخن گفت و تاکید کرد:«مردم عزیز اطمینان داشته باشند که کوچک‌ترین تنازلی از حق آنان برای برگزاری انتخابات سالم نخواهم داشت.»
فضا سازی های گسترده در حالی بود که روزهای قبل از انتخابات نیز برخی خیابان ها صحنه درگیری، رقص و هیاهو و مزاحمت های هواداران مهندس موسوی برای مردم بود. اهانت به مقدسات، بستن پارچه های سبز که نماد سادات به شمار می آید به پای سگ ها و هجمه به کسانی که عکس احمدی نژاد را به همراه داشتند، از جمله مواردی بود که در صحنه کشور رقم خورد.
در واقع جریان موسوم به اصلاح طلب می کوشید تا فضای کشور را حدالامکان برای بهره برداری های بعد از انتخابات به سمت رادیکال شدن سوق دهد. حرف و حدیث ها در باب انقلاب مخملی نیز بالا می گرفت و حتی شیوه انقلاب مخملی هم توجیه می شد. سعید حجاریان رسماً اعلام کرد که انقلاب مخملی دموکراسی را به ارمغان می آورد.
در حالی که شکست در انتخابات برای جبهه مقابل احمدی‌نژاد قطعی می نمود تمام تلاش ها به این سمت رفت که فضای بعد از انتخابات به نفع حامیان موسوی در سطح کشور شکل بگیرد و در عین حال هزینه پیروزی نیز برای حامیان دولت اسلامی افزایش پیدا کند. به نظر می رسد در این فضا بهتر می توان دریافت که چه کسانی واقعا به مردم سالاری و جمهوریت نظام اعتقاد و باور دارند. چه کسانی حاضر به تکمین در مقابل آرا و خواست مردم هستند و چه کسانی به معنای واقعی کلمه بانی دیکتاتوری و رادیکالیسم در سطح کشور هستند.