معرفی وبلاگ
دسته
آرشیو
آمار وبلاگ
تعداد بازدید : 4577604
تعداد نوشته ها : 10297
تعداد نظرات : 320
Rss
طراح قالب
مهدي يوسفي
انتخابات ریاست جمهورى دهم، نزدیک و تلاش احزاب و شخصیت هاى سیاسى براى موفقیت در این عرصه ملى و تاثیرگذار مشهود است. در این انتخابات چهار کاندیدا از هر دو جریان اصلاح طلبى و اصولگرایى وارد عرصه انتخابات شده اند. در نهمین دوره انتخابات ریاست جمهورى، احمدى نژاد موفق به کسب اعتماد جامعه شد و هنوز هم از مقبولیت خوبى برخوردار است که برخى از آمارها حاکى از آراى بالاى 50 درصدى وى دارد. در بین اصلاح طلبان هم هر دو کاندیدا از مقبولیت نسبى برخوردارند که نظر آگاهان بر پذیرش نسبى میرحسین از سوى راى دهندگان حکایت دارد.
رویکرد موسوى نسبت به جریان اصول گرا و اصلاح طلب و موضع گیرى هاى وى سبب برخى ابهامات شده است که جهت روشن شدن افکار عمومى در این نوشته چند سؤال را از میرحسین موسوى مطرح مى کنیم که امید است پاسخ ایشان به سؤالات بتواند مواضع وى را نسبت به جریان اصول گرا و اصلاح طلب بیش از پیش روشن نموده و تصمیم گیرى راى دهندگان را آسان کند.
اولین پرسشى که به ذهن متبادر مى شود، این موضوع است که چه رخدادى سبب شد تا میر حسین موسوى 20 سال از صحنه سیاسى، اجتماعى، اقتصادى و مدیریتى کشور کناره گیرى کند ؟!
میرحسین در بحبوحه جنگ به عنوان نخست وزیر، زمام امور را دردست داشت، دلیل استعفاى وى که منجر به نگارش نامه گلایه آمیز به وى از سوى امام (ره ) شد، چه بود؟
بنده به عنوان یکى از جوانانى که با شخصیت وى آشنایى کافى و وافى ندارم، با مشاهده نامه امام به وى که در صحیفه نور حضرت امام خمینى(ره) ثبت شده است و سخنان و مصاحبه هاى مهندس موسوى به کنکاش بیشتر مواضع، رفتار و گفتار سیاسى وى در عرصه تبلیغات انتخاباتى پرداختم.
سؤالات بسیارى در ذهنم نقش بست که با استفاده از این رسانه مطرح مى کنم. امید است میرحسین موسوى با پاسخ گفتن به این سؤالات و شبهات دغدغه ها و شبهات بنده حقیر و قشر وسیعى از جوانان حامى ولایت و دولت نهم را برطرف کند.
در اولین بخش نامه حضرت امام خمینى (ره)خطاب به میرحسین موسوى را بازخوانى مى کنیم.
بسم الله الرحمن الرحیم
جناب آقاى موسوى نخست وزیر محترم؛
نامه استعفاى شما باعث تعجب شد، حق این بود که اگر تصمیم بدین کار داشتید لااقل من و یا مسؤولین رده بالاى نظام را در جریان مى گذاشتید. در زمانى که مردم حزب الله براى یارى اسلام، فرزندان خود را به قربانگاه مى برند، چه وقت گله و استعفا است!؟
شما در سنگر نخست وزیرى در چارچوب اسلام و قانون اساسى به خدمت خود ادامه دهید، در صورتى که نسبت به بعضى از وزرا به توافق نمى رسید، چون گذشته عمل مى شود. این حق قانونى مجلس است که به هر وزیرى که مایل بود راى دهد.
تعزیرات از این پس در اختیار مجمع تشخیص مصلحت است که اگر صلاح بداند به هر میزان که مایل باشد دراختیار دولت قرار خواهد داد. همه باید به خدا پناه بریم و در مواقع عصبانیت دست به کارهایى نزنیم که دشمنان اسلام از آن سوء استفاده کنند. مردم ما از این گونه مسائل در طول انقلاب زیاد دیده اند، این حرکات هیچ تاثیرى در خطوط اصیل و اساسى انقلاب اسلامى ایران نخواهد داشت. از آن جا که من به شما علاقه مندم انشاء الله عندالملاقات مسائلى است که گوشزد مى نمایم.
والسلام روح الله الموسوى الخمینى (1)
آنچه از این نامه بر مى آید، این است که سابقه شما نشان مى دهد در شرایطى که فکر کنید اوضاع بر وفق مراد شما نیست تصمیمات نسنجیده اى ممکن است اتخاذ کنید به همان دلیلى که در برهه اى با استعفاى خود موجبات تعجب و ناراحتى بنیانگذار انقلاب اسلامى را فراهم نموده اید. این سخن امام مبنى بر اینکه در زمانى که مردم فرزندان خود را به قربانگاه مى برند چه وقت گله و استعفا است، نکته دیگرى است که گویاى تامل در خصوص علت کناره گیرى 20 ساله موسوى از عرصه سیاسى، اجتماعى، فرهنگى، اقتصادى و مدیریتى این نظام
است.
این رخداد به نوبه خود سوالات متعدد دیگرى را در اندیشه موجب مى گردد.
به راستى آیا قول مى دهید دیگر چنین اتفاقى وقتى که با چنین شرایطى مواجه مى شوید اتفاق نیفتد؟ چه ضمانتى وجود دارد؟
آیا چارچوب قانون تا زمانى براى شما اهمیت دارد که مورد نظر شما باشد و مخالفتى با مواضع شما نداشته باشد؟ اگر پاسختان نه است در مورد اختلافات موجود با مجلس که حضرت امام(ره) بدان اشاره نموده اند بیشتر بگوئید.
در صورتى که شرایط به نحوى باشد که شما مجبور به اقدامى این چنینى بشوید آیا با مسؤولان نظام على الخصوص رهبر معظم انقلاب مشورت خواهید کرد؟
آیا قول مى دهید در صورت عصبانیت همانگونه که حضرت امام خطاب به شما فرمودند؛ دست به کارهایى نزنیم که دشمنان اسلام از آن سوء استفاده کنند، خودتان را کنترل نمایید؟!
در صورت صلاحدید آیا مى شود در خصوص اینکه امام راحل فرمودند عند الملاقات مسائلى را به شما گوشزد مى نمایم، بیشتر براى ما بگوئید که آیا شما با امام ملاقات کردید؟ ایشان چه مطالبى را براى شما گوشزد کردند؟
آیا این دولت که به تعبیر مقام معظم رهبرى شعار او شعارهاى امام و انقلاب است موجبات احساس خطر شما را فراهم کرده است؟ دولتى که به تعبیر معظم له دولت کارآمد، معتقد، مومن، کاردرست، فعال مى باشد، چنین شرایطى را براى شما ایجاد کرده ولى دولت هاى قبل در هیچ یک از حوزه ها موجبات دغدغه خاطر شما را فراهم نکرده اند؟ وقایع مربوط به 18 تیر کجا بودید؟ موقع تحصن نمایندگان مجلس ششم با هدایت سازمان موسوم به مجاهدین و حزب مشارکت کجا بودید؟ آن موقع که همین گروه هاى موسوم به اصلاح طلب امام راحل این معجزه قرن ما را به موزه ها مى بردند کجا بودید؟ وقتى به ائمه علیه السلام اهانت مى شد کجا بودید؟ وقتى علیه اوضاع اقتصادى دوران اصلاحات، تهدیدات سیاسى همچون خروج از حاکمیت یا بسیارى از موارد دیگر؟
سازمان مجاهدین که در کنگره دوازدهم آن سعید حجاریان علناً سناریوى مقابله با ولایت مطلقه فقیه این اصل مترقى نظام جمهورى اسلامى ایران را مطرح کرد و جناب آقاى خاتمى نیز در آن حضور داشتند شما را به این نکته واقف نکرده است که آیا این سازمانى که به تعبیر شما اسرائیلى نیست؛ در راستاى خطوط حضرت امام، مقام معظم رهبرى و قانون اساسى حرکت مى کند؟! تا اینکه شما را برآن دارد که با اعضاى این حزب نامشروع تشکیل جلسه بدهید و خدا مى داند چه حرف هایى در این میان رد و بدل شده است.
در صورت امکان نظر خود را در خصوص این اصل مهم که همه بدان معتقد هستند، بگویید؛ وقتى دشمنان و مخالفان نظام اسلامى از شما تعریف و تمجید کردند به گفتار و رفتار خود شک کنید. آیا تا این لحظه بر حسب تکلیف وارد عرصه شده و هر چه گفته اید همه از سر دلسوزى بوده نه منافع انتخاباتى؛ آیا جمع کردن گشت هاى ارشاد که مبارزه با اراذل واوباش را در دستور کاردارند، مخالفت با طرح دولت براى هدفمند کردن یارانه ها که نگاهش به توده هاى محروم است و. . . را باید برمبناى تکلیف قلمداد کرد. مگر مقام معظم رهبرى نفرمودند با انصاف دولت را نقد کنید، آیا شما جانب انصاف را رعایت مى کنید؟ خدمات بى حد و حصر این دولت را آیا مى بینید؟ آیا نباید شما نیز همانند رهبرى از دولتى که مورد هجمه بسیار مخالفان داخلى و خارجى قرار گرفته قدرى حمایت نیز بکنید؟
آزادى کانال هاى تلویزیونى که توسط شما مطرح شده جاى بسى سؤال دارد. مگر شما مى خواهید از کانال هاى تلویزیون چه بهره بردارى کنید، آیا هم اکنون بر اساس قانون اساسى و قوانین شرعى و عرفى کسى مى تواند حرف هایى که حق ابراز آنها را ندارد در صدا و سیما ابراز کند؟ مگر کشورى به جریانات مخالف و برانداز خود اجازه مى دهد که از امکانات کشور در راستاى منافع و مطامع خود بهره گیرند؟
اینکه گفته اید گشت هاى ارشاد را جمع خواهم کرد با چه هدف و منظورى گفته اید که هم اکنون اراذل و اوباش و مختل کنندگان امنیت فرهنگى و اجتماعى از گفته شما دل شاد شده اند؟ ممکن است در برخى موارد برخوردهاى درستى انجام نشده باشد ولى واقعاً تبعات مثبت و بسیار خوب این طرح که در آن دوران توسط بسیارى افراد بیان شد را شما نمى دانید؟ نکند این یک حربه تبلیغاتى است.
همه مردم ایران مى دانند که مبحث خودى و غیر خودى در نظام جمهورى اسلامى ایران اولین بار توسط مقام معظم رهبرى(مد ظله العالى) در سطح رسانه هاى ملى مطرح شد و واقعاً و حقیقتاً مبانى و مصادیق دقیق و کاملى داشت. حال این سخنان شما آیا شبهه ناک نیست؟ آنجا که فرمودید:
«من براى خودم قید درست نمى کنم و اینگونه نیست که سریع خط قرمز بکشم و افراد را به غیر نظام یا خودى و غیر خودى تبدیل کنم. من با اصلاح طلبان و اصولگرایان ارتباط قوى دارم و گفتم من اصلاح طلبى هستم که دائم به اصول رجوع مى کنم و دستم را به کسانى که قانون، اصول و نظام را قبول دارند دراز مى کنم. هنوز مى گویم بسیج مدرسه عشق است و در عین حال مى دانم در میان شعارهاى اصلاح طلبى هم شعارهاى زیبایى هست و به معناى این نیست که تایید آن شعارها اصول را نفى مى کند. مشکل از اینجا شروع مى شود که عده اى را خودى و عده اى را غیرخودى مى نامیم.»
انسان اصولگرا اصولى دارد که همه آنها براى او قید و بند و خط قرمز است، معلوم است که شما اصولتان خیلى سیال و منعطف است که خودى و غیر خودى برایتان معنى ندارد. بگویید که شما چه ارتباط قوى اى با اصولگرایى دارید؟
دو نکته نهایى:
اراده شما که وارد عرصه انتخابات شده اید محترم، اما براى ما این فرمایش امام که «میزان وضع حال افراد است.» حجت است و بدان عمل خواهیم کرد. با این نگرش حضور مطرودان از سوى امام (ره) و ساختارشکنان که مجلس ششم و رسانه هاى دشمن پسند دوران اصلاحات آنان را به روشنى به یاد دارد، قابل قبول نیست.
پیشنهاد دلسوزانه:
جناب آقاى میرحسین نخست وزیر محبوب دوران دفاع مقدس؛ لازم است شما به عنوان سیدى بزرگوار مواظب مواضع، سخنان، حمایت ها و در یک جمله رفتار خود باشید که دشمنان نظام از حرکات شما دلخوش و خرسند نشوند. مخالفان رهبرى و نظام دینى با شما هم سفره نشوند، بچه هاى جبهه و جنگ از شما ناامید نشوند. البته تاکنون برخى اقدامات شما من جمله نشست با اعضاى سازمان مجاهدین و گروه هاى نهضت آزادى و برخى گروه هاى برانداز و معاند با نظام، شبهات ودل نگرانى هاى متعددى را سبب شده که امید نسبت به رفع نگرانى ها اقدام نمایید.
پی نوشت:
(1) نامه امام خمینى (ره) در پى استعفاى مهندس میرحسین موسوى، نخست وزیر، تاریخ 67/6/15
نویسنده:ابراهیم رستگار
رویکرد موسوى نسبت به جریان اصول گرا و اصلاح طلب و موضع گیرى هاى وى سبب برخى ابهامات شده است که جهت روشن شدن افکار عمومى در این نوشته چند سؤال را از میرحسین موسوى مطرح مى کنیم که امید است پاسخ ایشان به سؤالات بتواند مواضع وى را نسبت به جریان اصول گرا و اصلاح طلب بیش از پیش روشن نموده و تصمیم گیرى راى دهندگان را آسان کند.
اولین پرسشى که به ذهن متبادر مى شود، این موضوع است که چه رخدادى سبب شد تا میر حسین موسوى 20 سال از صحنه سیاسى، اجتماعى، اقتصادى و مدیریتى کشور کناره گیرى کند ؟!
میرحسین در بحبوحه جنگ به عنوان نخست وزیر، زمام امور را دردست داشت، دلیل استعفاى وى که منجر به نگارش نامه گلایه آمیز به وى از سوى امام (ره ) شد، چه بود؟
بنده به عنوان یکى از جوانانى که با شخصیت وى آشنایى کافى و وافى ندارم، با مشاهده نامه امام به وى که در صحیفه نور حضرت امام خمینى(ره) ثبت شده است و سخنان و مصاحبه هاى مهندس موسوى به کنکاش بیشتر مواضع، رفتار و گفتار سیاسى وى در عرصه تبلیغات انتخاباتى پرداختم.
سؤالات بسیارى در ذهنم نقش بست که با استفاده از این رسانه مطرح مى کنم. امید است میرحسین موسوى با پاسخ گفتن به این سؤالات و شبهات دغدغه ها و شبهات بنده حقیر و قشر وسیعى از جوانان حامى ولایت و دولت نهم را برطرف کند.
در اولین بخش نامه حضرت امام خمینى (ره)خطاب به میرحسین موسوى را بازخوانى مى کنیم.
بسم الله الرحمن الرحیم
جناب آقاى موسوى نخست وزیر محترم؛
نامه استعفاى شما باعث تعجب شد، حق این بود که اگر تصمیم بدین کار داشتید لااقل من و یا مسؤولین رده بالاى نظام را در جریان مى گذاشتید. در زمانى که مردم حزب الله براى یارى اسلام، فرزندان خود را به قربانگاه مى برند، چه وقت گله و استعفا است!؟
شما در سنگر نخست وزیرى در چارچوب اسلام و قانون اساسى به خدمت خود ادامه دهید، در صورتى که نسبت به بعضى از وزرا به توافق نمى رسید، چون گذشته عمل مى شود. این حق قانونى مجلس است که به هر وزیرى که مایل بود راى دهد.
تعزیرات از این پس در اختیار مجمع تشخیص مصلحت است که اگر صلاح بداند به هر میزان که مایل باشد دراختیار دولت قرار خواهد داد. همه باید به خدا پناه بریم و در مواقع عصبانیت دست به کارهایى نزنیم که دشمنان اسلام از آن سوء استفاده کنند. مردم ما از این گونه مسائل در طول انقلاب زیاد دیده اند، این حرکات هیچ تاثیرى در خطوط اصیل و اساسى انقلاب اسلامى ایران نخواهد داشت. از آن جا که من به شما علاقه مندم انشاء الله عندالملاقات مسائلى است که گوشزد مى نمایم.
والسلام روح الله الموسوى الخمینى (1)
آنچه از این نامه بر مى آید، این است که سابقه شما نشان مى دهد در شرایطى که فکر کنید اوضاع بر وفق مراد شما نیست تصمیمات نسنجیده اى ممکن است اتخاذ کنید به همان دلیلى که در برهه اى با استعفاى خود موجبات تعجب و ناراحتى بنیانگذار انقلاب اسلامى را فراهم نموده اید. این سخن امام مبنى بر اینکه در زمانى که مردم فرزندان خود را به قربانگاه مى برند چه وقت گله و استعفا است، نکته دیگرى است که گویاى تامل در خصوص علت کناره گیرى 20 ساله موسوى از عرصه سیاسى، اجتماعى، فرهنگى، اقتصادى و مدیریتى این نظام
است.
این رخداد به نوبه خود سوالات متعدد دیگرى را در اندیشه موجب مى گردد.
به راستى آیا قول مى دهید دیگر چنین اتفاقى وقتى که با چنین شرایطى مواجه مى شوید اتفاق نیفتد؟ چه ضمانتى وجود دارد؟
آیا چارچوب قانون تا زمانى براى شما اهمیت دارد که مورد نظر شما باشد و مخالفتى با مواضع شما نداشته باشد؟ اگر پاسختان نه است در مورد اختلافات موجود با مجلس که حضرت امام(ره) بدان اشاره نموده اند بیشتر بگوئید.
در صورتى که شرایط به نحوى باشد که شما مجبور به اقدامى این چنینى بشوید آیا با مسؤولان نظام على الخصوص رهبر معظم انقلاب مشورت خواهید کرد؟
آیا قول مى دهید در صورت عصبانیت همانگونه که حضرت امام خطاب به شما فرمودند؛ دست به کارهایى نزنیم که دشمنان اسلام از آن سوء استفاده کنند، خودتان را کنترل نمایید؟!
در صورت صلاحدید آیا مى شود در خصوص اینکه امام راحل فرمودند عند الملاقات مسائلى را به شما گوشزد مى نمایم، بیشتر براى ما بگوئید که آیا شما با امام ملاقات کردید؟ ایشان چه مطالبى را براى شما گوشزد کردند؟
آیا این دولت که به تعبیر مقام معظم رهبرى شعار او شعارهاى امام و انقلاب است موجبات احساس خطر شما را فراهم کرده است؟ دولتى که به تعبیر معظم له دولت کارآمد، معتقد، مومن، کاردرست، فعال مى باشد، چنین شرایطى را براى شما ایجاد کرده ولى دولت هاى قبل در هیچ یک از حوزه ها موجبات دغدغه خاطر شما را فراهم نکرده اند؟ وقایع مربوط به 18 تیر کجا بودید؟ موقع تحصن نمایندگان مجلس ششم با هدایت سازمان موسوم به مجاهدین و حزب مشارکت کجا بودید؟ آن موقع که همین گروه هاى موسوم به اصلاح طلب امام راحل این معجزه قرن ما را به موزه ها مى بردند کجا بودید؟ وقتى به ائمه علیه السلام اهانت مى شد کجا بودید؟ وقتى علیه اوضاع اقتصادى دوران اصلاحات، تهدیدات سیاسى همچون خروج از حاکمیت یا بسیارى از موارد دیگر؟
سازمان مجاهدین که در کنگره دوازدهم آن سعید حجاریان علناً سناریوى مقابله با ولایت مطلقه فقیه این اصل مترقى نظام جمهورى اسلامى ایران را مطرح کرد و جناب آقاى خاتمى نیز در آن حضور داشتند شما را به این نکته واقف نکرده است که آیا این سازمانى که به تعبیر شما اسرائیلى نیست؛ در راستاى خطوط حضرت امام، مقام معظم رهبرى و قانون اساسى حرکت مى کند؟! تا اینکه شما را برآن دارد که با اعضاى این حزب نامشروع تشکیل جلسه بدهید و خدا مى داند چه حرف هایى در این میان رد و بدل شده است.
در صورت امکان نظر خود را در خصوص این اصل مهم که همه بدان معتقد هستند، بگویید؛ وقتى دشمنان و مخالفان نظام اسلامى از شما تعریف و تمجید کردند به گفتار و رفتار خود شک کنید. آیا تا این لحظه بر حسب تکلیف وارد عرصه شده و هر چه گفته اید همه از سر دلسوزى بوده نه منافع انتخاباتى؛ آیا جمع کردن گشت هاى ارشاد که مبارزه با اراذل واوباش را در دستور کاردارند، مخالفت با طرح دولت براى هدفمند کردن یارانه ها که نگاهش به توده هاى محروم است و. . . را باید برمبناى تکلیف قلمداد کرد. مگر مقام معظم رهبرى نفرمودند با انصاف دولت را نقد کنید، آیا شما جانب انصاف را رعایت مى کنید؟ خدمات بى حد و حصر این دولت را آیا مى بینید؟ آیا نباید شما نیز همانند رهبرى از دولتى که مورد هجمه بسیار مخالفان داخلى و خارجى قرار گرفته قدرى حمایت نیز بکنید؟
آزادى کانال هاى تلویزیونى که توسط شما مطرح شده جاى بسى سؤال دارد. مگر شما مى خواهید از کانال هاى تلویزیون چه بهره بردارى کنید، آیا هم اکنون بر اساس قانون اساسى و قوانین شرعى و عرفى کسى مى تواند حرف هایى که حق ابراز آنها را ندارد در صدا و سیما ابراز کند؟ مگر کشورى به جریانات مخالف و برانداز خود اجازه مى دهد که از امکانات کشور در راستاى منافع و مطامع خود بهره گیرند؟
اینکه گفته اید گشت هاى ارشاد را جمع خواهم کرد با چه هدف و منظورى گفته اید که هم اکنون اراذل و اوباش و مختل کنندگان امنیت فرهنگى و اجتماعى از گفته شما دل شاد شده اند؟ ممکن است در برخى موارد برخوردهاى درستى انجام نشده باشد ولى واقعاً تبعات مثبت و بسیار خوب این طرح که در آن دوران توسط بسیارى افراد بیان شد را شما نمى دانید؟ نکند این یک حربه تبلیغاتى است.
همه مردم ایران مى دانند که مبحث خودى و غیر خودى در نظام جمهورى اسلامى ایران اولین بار توسط مقام معظم رهبرى(مد ظله العالى) در سطح رسانه هاى ملى مطرح شد و واقعاً و حقیقتاً مبانى و مصادیق دقیق و کاملى داشت. حال این سخنان شما آیا شبهه ناک نیست؟ آنجا که فرمودید:
«من براى خودم قید درست نمى کنم و اینگونه نیست که سریع خط قرمز بکشم و افراد را به غیر نظام یا خودى و غیر خودى تبدیل کنم. من با اصلاح طلبان و اصولگرایان ارتباط قوى دارم و گفتم من اصلاح طلبى هستم که دائم به اصول رجوع مى کنم و دستم را به کسانى که قانون، اصول و نظام را قبول دارند دراز مى کنم. هنوز مى گویم بسیج مدرسه عشق است و در عین حال مى دانم در میان شعارهاى اصلاح طلبى هم شعارهاى زیبایى هست و به معناى این نیست که تایید آن شعارها اصول را نفى مى کند. مشکل از اینجا شروع مى شود که عده اى را خودى و عده اى را غیرخودى مى نامیم.»
انسان اصولگرا اصولى دارد که همه آنها براى او قید و بند و خط قرمز است، معلوم است که شما اصولتان خیلى سیال و منعطف است که خودى و غیر خودى برایتان معنى ندارد. بگویید که شما چه ارتباط قوى اى با اصولگرایى دارید؟
دو نکته نهایى:
اراده شما که وارد عرصه انتخابات شده اید محترم، اما براى ما این فرمایش امام که «میزان وضع حال افراد است.» حجت است و بدان عمل خواهیم کرد. با این نگرش حضور مطرودان از سوى امام (ره) و ساختارشکنان که مجلس ششم و رسانه هاى دشمن پسند دوران اصلاحات آنان را به روشنى به یاد دارد، قابل قبول نیست.
پیشنهاد دلسوزانه:
جناب آقاى میرحسین نخست وزیر محبوب دوران دفاع مقدس؛ لازم است شما به عنوان سیدى بزرگوار مواظب مواضع، سخنان، حمایت ها و در یک جمله رفتار خود باشید که دشمنان نظام از حرکات شما دلخوش و خرسند نشوند. مخالفان رهبرى و نظام دینى با شما هم سفره نشوند، بچه هاى جبهه و جنگ از شما ناامید نشوند. البته تاکنون برخى اقدامات شما من جمله نشست با اعضاى سازمان مجاهدین و گروه هاى نهضت آزادى و برخى گروه هاى برانداز و معاند با نظام، شبهات ودل نگرانى هاى متعددى را سبب شده که امید نسبت به رفع نگرانى ها اقدام نمایید.
پی نوشت:
(1) نامه امام خمینى (ره) در پى استعفاى مهندس میرحسین موسوى، نخست وزیر، تاریخ 67/6/15
نویسنده:ابراهیم رستگار