معرفی وبلاگ
دسته
آرشیو
آمار وبلاگ
تعداد بازدید : 4580269
تعداد نوشته ها : 10297
تعداد نظرات : 320
Rss
طراح قالب
مهدي يوسفي
سردی و رخوت اجتماعی در قبال کاندیداهای اصلاح طلب که با عدم تحقق پیش بینی استراتژیست های دوم خردادی، مبنی بر «توامان شدن اعلام حضور نامزدهای اصلاح طلب و انفجار اجتماعی»، فضایی از ناامیدی را بر اردوگاه جبهه اصلاحات حاکم کرده است، پروژه سازی هایی را برای برون رفت از این وضع نابهنجار در پی داشته است. اساساً دوم خردادی ها که با پدیده «موج سواری» الفتی دیرینه دارند چنانچه با فضایی با ثبات و بی دغدغه روبرو شوند، موج آفرینی را برای تداوم و توجیه حضور خود برترین گزینه می دانند. هم اکنون که فرصتی کمتر از سه هفته تا مصاف تاریخی با رقیب قدرتمند اصول گرا باقی است «بی انگیزگی» و «بی تحرکی» عمومی برای اقبال به کاندیدای برتر اصلاح طلبان تهدیدی «بالفعل» به شمار می رود. براین اساس گزارش هایی در دست است که دستکاری در آرامش عمومی به هر واسطه و وسیله ای توجیهی در دستور کار اصلاح طلبان قرار گرفته و از جمله «خودزنی» در صدر راهکارهای مدنظر اصلاح طلبان قرار گرفته است. تجربه دوران 8 ساله اصلاحات که به اعترافات رئیس جمهور وقت در هر 9 روز یک بحران را پشت سرنهاده است نیز موید آن است که اصلاح طلبان «غوغازیستی» را ملاکی تعیین کننده برای فضاسازی های روانی ومتعاقباً سرپوش نهادن بر نقاط ضعف و دست آخر مظلوم نمایی می دانند.
بازهم تجربه تاریخی نشان از آن داردکه استفاده از پتانسیل دانشجویان، فرمولی حیاتی برای تکمیل پازل اصلاح طلبان در فشارهای سیاسی در سطوح حاکمیتی بوده است و اساساً مصداق اصلی سازندگان «فشار از پایین» در نظر اصلاح طلبان دانشجو بوده است.
اکنون نیز همین دور باطل در جریان است. فضای طبیعتاً انتخاباتی دانشگاه ها هر روز به دلیلی و مشخصاً با عاملیت و آمریت جریان های به اصطلاح دانشجویی اصلاح طلب به سمت تشنج و ناآرامی سوق می یابد. آمارها و اخبار متعددی از تلاش سازمان یافته ستادهای دانشجویی اصلاح طلب برای ایجاد ناآرامی در جلسات مناظره و تریبون های آزاد دانشجویی این روزها در خروجی رسانه ها قرار گرفته است. در این بین اما موضوعی پـیچیده و اندکی پرابهام نیز طی روزهای اخیر مسبب ایجاد جو ناآرام در برخی از دانشگاه ها گردیده است. کالبدشکافی این موضوع با لحاظ مقدمات ذکر شده در سوابق نه چندان مثبت اصلاح طلبان و تخصصی که در بحران آفرینی دارند تحلیلی متفاوت از برداشت نخستین را در پی خواهد داشت. موضوع از این قرار است که در روزهای اخیر کلیپی از یک محفل خصوصی اصلاح طلب در فضای اینترنت و متعاقب آن از طریق بلوتوث تلفن همراه انتشار یافته که حاکی از توهین و تمسخر یکی از قومیت های ارزشمند و صاحب احترام توسط بزرگان اصلاح طلب است. جدای از محتوای این کلیپ که هیچ جایی را برای توجیه و تفسیر باقی نگذارده و حتی نوعی توهین به مقدسات مذهبی را نیز شامل می شود. - گذشته از آن که این موضوع به کرات در پرونده حجیم اصلاح طلبان به چشم می خورد- انتشارعمومی آن و نارضایتی ها و اعتراض های صورت گرفته متعاقب آن در فضای انتخاباتی کشور که اساسی ترین نیاز آن آرامش و پرهیز از غوغا و جنجال است، جای بسی تامل دارد. اخبار موثق حکایت از آن دارد که تجمعات صورت گرفته در برخی دانشگاه ها طی روزهای گذشته که با شعارهایی تند علیه خاتمی همراه بوده است به طریقی مشکوک در حال گسترده شدن بوده و در برخی دانشگاه ها نظیر دانشگاه تهران با همراهی برخی فرصت طلبان به سمت درگیری با حامیان میرحسین موسوی سوق یافته است.
ناگفته پیداست که اکنون بسیاری از فرصت طلبان چنین فضایی را برای «موج آفرینی های کاذب» مغتنم می شمرند چرا که طبیعتاً و براساس تجربیات متعددی که غوغازیستان اصلاح طلب در انبان خود اندوخته اند ناآرامی های بی ضابطه برخوردهایی را برای کنترل و حفظ آرامش در پی خواهد داشت و به یقین ساخت چنین فضایی برای اثبات آن چه که مدت هاست، به دروغ درباره امنیتی بودن فضای دانشگاه به افکار عمومی القا می شود لازم و ضروری است. از سوی دیگر هدایت حمایت آمیز موج های ساختگی به سمت جریانی که شاید خود کانون تولید و توزیع همین بحران باشد کار چندان سختی نخواهد بود؛ کافی است درهمین شرایط نامزدهای اصلاح طلب - به رسم متداول این روزها - به ابراز تاسف و دلجویی از جماعت معترضین بپردازند و یا حکمیت حل اختلافات - به دست خود ساخته شده - را برعهده گیرند تا درصدی ولو ناچیز بر سبد رای خود بیفزایند. با این تفاصیل می توان گفت؛ اولا: نیروهای ارزشی دانشگاه ها باید از هرگونه دخالت له یا علیه جریان های مشکوک این روزها که ممکن است تا شب انتخابات به گونه هایی جدید تداوم یابد بپرهیزند.
ثانیاً: دانشجویان محترم ترک زبان که عمدتاً ازقشرهای متدین، انقلابی و مذهبی تشکیل یافته اند اعتراضات به حق خود را هوشمندانه و به طرق صحیح دنبال نمایند تا زمینه ساز فرصت طلبی افراد و احزاب بدسابقه نگردد.
بازهم تجربه تاریخی نشان از آن داردکه استفاده از پتانسیل دانشجویان، فرمولی حیاتی برای تکمیل پازل اصلاح طلبان در فشارهای سیاسی در سطوح حاکمیتی بوده است و اساساً مصداق اصلی سازندگان «فشار از پایین» در نظر اصلاح طلبان دانشجو بوده است.
اکنون نیز همین دور باطل در جریان است. فضای طبیعتاً انتخاباتی دانشگاه ها هر روز به دلیلی و مشخصاً با عاملیت و آمریت جریان های به اصطلاح دانشجویی اصلاح طلب به سمت تشنج و ناآرامی سوق می یابد. آمارها و اخبار متعددی از تلاش سازمان یافته ستادهای دانشجویی اصلاح طلب برای ایجاد ناآرامی در جلسات مناظره و تریبون های آزاد دانشجویی این روزها در خروجی رسانه ها قرار گرفته است. در این بین اما موضوعی پـیچیده و اندکی پرابهام نیز طی روزهای اخیر مسبب ایجاد جو ناآرام در برخی از دانشگاه ها گردیده است. کالبدشکافی این موضوع با لحاظ مقدمات ذکر شده در سوابق نه چندان مثبت اصلاح طلبان و تخصصی که در بحران آفرینی دارند تحلیلی متفاوت از برداشت نخستین را در پی خواهد داشت. موضوع از این قرار است که در روزهای اخیر کلیپی از یک محفل خصوصی اصلاح طلب در فضای اینترنت و متعاقب آن از طریق بلوتوث تلفن همراه انتشار یافته که حاکی از توهین و تمسخر یکی از قومیت های ارزشمند و صاحب احترام توسط بزرگان اصلاح طلب است. جدای از محتوای این کلیپ که هیچ جایی را برای توجیه و تفسیر باقی نگذارده و حتی نوعی توهین به مقدسات مذهبی را نیز شامل می شود. - گذشته از آن که این موضوع به کرات در پرونده حجیم اصلاح طلبان به چشم می خورد- انتشارعمومی آن و نارضایتی ها و اعتراض های صورت گرفته متعاقب آن در فضای انتخاباتی کشور که اساسی ترین نیاز آن آرامش و پرهیز از غوغا و جنجال است، جای بسی تامل دارد. اخبار موثق حکایت از آن دارد که تجمعات صورت گرفته در برخی دانشگاه ها طی روزهای گذشته که با شعارهایی تند علیه خاتمی همراه بوده است به طریقی مشکوک در حال گسترده شدن بوده و در برخی دانشگاه ها نظیر دانشگاه تهران با همراهی برخی فرصت طلبان به سمت درگیری با حامیان میرحسین موسوی سوق یافته است.
ناگفته پیداست که اکنون بسیاری از فرصت طلبان چنین فضایی را برای «موج آفرینی های کاذب» مغتنم می شمرند چرا که طبیعتاً و براساس تجربیات متعددی که غوغازیستان اصلاح طلب در انبان خود اندوخته اند ناآرامی های بی ضابطه برخوردهایی را برای کنترل و حفظ آرامش در پی خواهد داشت و به یقین ساخت چنین فضایی برای اثبات آن چه که مدت هاست، به دروغ درباره امنیتی بودن فضای دانشگاه به افکار عمومی القا می شود لازم و ضروری است. از سوی دیگر هدایت حمایت آمیز موج های ساختگی به سمت جریانی که شاید خود کانون تولید و توزیع همین بحران باشد کار چندان سختی نخواهد بود؛ کافی است درهمین شرایط نامزدهای اصلاح طلب - به رسم متداول این روزها - به ابراز تاسف و دلجویی از جماعت معترضین بپردازند و یا حکمیت حل اختلافات - به دست خود ساخته شده - را برعهده گیرند تا درصدی ولو ناچیز بر سبد رای خود بیفزایند. با این تفاصیل می توان گفت؛ اولا: نیروهای ارزشی دانشگاه ها باید از هرگونه دخالت له یا علیه جریان های مشکوک این روزها که ممکن است تا شب انتخابات به گونه هایی جدید تداوم یابد بپرهیزند.
ثانیاً: دانشجویان محترم ترک زبان که عمدتاً ازقشرهای متدین، انقلابی و مذهبی تشکیل یافته اند اعتراضات به حق خود را هوشمندانه و به طرق صحیح دنبال نمایند تا زمینه ساز فرصت طلبی افراد و احزاب بدسابقه نگردد.