معرفی وبلاگ
دسته
آرشیو
آمار وبلاگ
تعداد بازدید : 4577946
تعداد نوشته ها : 10297
تعداد نظرات : 320
Rss
طراح قالب
مهدي يوسفي
دومین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران در شرایط بسیار بحرانی و حاد برگزار شد.
هنگامی که ابوالحسن بنی صدر اولین رئیس جمهور در اثر تک روی ها و اقدامات خودسرانه با عدم کفایت سیاسی از سوی اکثریت مجلس شورای اسلامی مواجه شد؛ منافقان و هواداران او جنگ مسلحانه علیه نیروی های انقلاب را اعلام کردند و با استفاده از عناصر نفوذی در ششم تیرماه1360 آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب را در مسجد ابوذر در حالی که مشغول سخنرانی بودند، ترور کردند و روز بعد حزب جمهوری اسلامی را منفجر کرده و فاجعه هفتم تیرماه را به وجود آوردند و شخصیت مهمی چون شهید آیت الله دکتر بهشتی و 72تن دیگر را در این انفجار به شهادت رساندند که به دنبال آن جامعه دچار نگرانی و التهاب شدیدی گردید. وضعیت نامشخص جبهه های جنگ پس از گذشت ده ماه از آغاز تجاوز عراق به مناطق مرزی ایران نیز در شدت بخشیدن به این نگرانی و التهاب مؤثر بود.
در چنین اوضاع و احوالی می بایست طبق اصل قانون اساسی شورای ریاست جمهوری تشکیل می شد که با حضور آیت الله موسوی اردبیلی ، رئیس وقت دیوان عالی کشور، حجت الاسلام والمسلمین هاشمی رفسنجانی ، رئیس وقت مجلس شورای اسلامی و محمدعلی رجایی ، نخست وزیر وقت ، شورای ریاست جمهوری آغاز به کار کرد و مرحوم حاج سیداحمد خمینی به عنوان نماینده امام در این جلسه شرکت نمود. این شورا در کوتاه ترین زمان تصدی امور را در اختیار گرفت و روز 51 تیرماه به عنوان آغاز ثبت نام برای انتخاب دومین دور ریاست جمهوری تعیین گردید و حدود هفتاد نفر برای نامزدی و شرکت در انتخابات ریاست جمهوری ثبت نام کردند که از این میان چهار نفر واجد شرایط شناخته شدند و مورد تأیید شورای نگهبان قرار گرفتند که عبارت بودند از محمدعلی رجایی ، علی اکبر پرورش ، حبیب الله عسگراولادی مسلمان و عباس شیبانی . در این بین جامعه روحانیت مبارز، حزب جمهوری اسلامی ، سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی آن زمان حمایت و پشتیبانی خودشان را از کاندیداتوری محمدعلی رجایی اعلام کردند.
انتخابات در روز دوم مرداد ماه 1360 برگزار شد و مردم به پای صندوق های رأی رفتند و آرای خود را به تبعیت از امام راحل به صندوق های رأی ریختند و نتایج قطعی آرا در روز ششم مرداد 1360 اعلام گردید که براساس اعلام ستاد انتخابات وزارت کشور، کل آرای ریخته شده به صندوق 41 میلیون و 227 هزار و 596 رأی بود که هر یک از نامزدها به ترتیب زیر آرایی را به خود اختصاص دادند:
محمدعلی رجایی 21 میلیون و 079 هزار و 261 رأی
عباس شیبانی 936 هزار و 573 رأی
علی اکبر پرورش 464 هزار و 155 رأی
حبیب الله عسکراولادی مسلمان 352 هزار و 234 رأی
آرای باطله 562 هزار و 571 رأی
به این ترتیب محمدعلی رجایی با کسب اکثریت مطلق آرا به عنوان دومین رئیس جمهور ایران انتخاب شد و روز یازدهم مرداد ماه 1360 حکم ریاست جمهوری ایشان از سوی حضرت امام (ره ) به این شرح صادر گردید: «اینجانب رأی ملت را تنفیذ و ایشان را به سمت ریاست جمهوری منصوب نمودم و مادام که ایشان در خط اسلام عزیز و پیرو احکام مقدس آن می باشند و از قانون اساسی ایران تبعیت و در مصالح کشور و ملت عظیم الشأن در حدود اختیارات قانونی خویش کوشا باشند و از فرامین الهی و قانون اساسی تخطی ننمایند، این نصب و تنفیذ به قوت خود باقی است و اگر خدای ناخواسته برخلاف آن عمل نمایند مشروعیت آن را خواهم گرفت و باید ایشان توجه داشته باشند و از عمل ملت دریافته باشند که ملت دلاور نیز رأی خود را بر این اساس به ایشان داده اند و...» شهید محمدعلی رجایی ، شهید محمدجواد باهنر، دبیر کل حزب جمهوری اسلامی را برای تصدی نخست وزیری برگزید و به مجلس شورای اسلامی معرفی کرد. شهید باهنر در ظهر روز 1360.5.22 ضمن ارسال نامه ای که به تأیید شهید رجایی ، رئیس جمهور رسیده بود، اعضای کابینه خود را به مجلس شورای اسلامی معرفی کرد و رأی اعتماد گرفت و با تشکیل کابینه ای انقلابی و جوان درصدد برآمد مشکلات ناشی از شرایط جنگی ، بحران های اقتصادی ، اشتغال ، تورم و... که بیشتر آنها به دلیل صرف شدن وقت مسئولان در اختلاف با بنی صدر لاینحل مانده بود، مرتفع نماید.
رجایی با شوروشوق و تعهد زایدالوصفی در بیشتر جلسات و کمیسیون هایی که لزومی به شرکتش در آنها نبود، حضور می یافت تا به سهم خود در اتخاذ تصمیمات مدبرانه و تعجیل در اجرای آنها مشکلات و موانع را از پیش پای نظام بردارد. سرانجام هنگامی که وی و تعدادی دیگر از دوستانش در یکی از کمیسیون ها و جلسات شورای امنیت ملی شرکت کرده بودند با بمب گذاری یکی از عوامل نفاق که در نخست وزیری نفوذ کرده بود به همراه یار دیرینش شهید باهنر در تاریخ هشتم شهریور 1360 به شهادت رسید. آری دوران ریاست جمهوری او بسیار کوتاه بود. در این دوران 29 روزه ریاست جمهوری و حدود یک سال نخست وزیری به رغم مشکلات فراوانی که فراروی دولت نوپای او بود، همواره جنگ را در رأس مسائل می دانست و لحظه ای از رسیدگی به امور رزمندگان و مهاجران جنگی که بر اثر حملات ددمنشانه زمینی و هوایی دشمن بعثی از شهرهای خود به شهرهای دیگری پناه برده بودند، غفلت نکرد. در شرایط حساس جنگ دولت او با جدی ترین بحران های اقتصادی و سیاسی و کارشکنی های لیبرال ها و منافقان مواجه بود، ولی وی با آرامش روحی و صلابت و اعتماد به نفس خاصی به رفع مشکلات همت می گماشت .
به دنبال شهادت این دو شخصیت برجسته انقلاب، امام خمینی (ره ) طی بیاناتی در جمع اقشار مختلف مردم به مناسبت شهادت آن دو بزرگوار فرمودند: «آقای رجایی و باهنر هر دو شهیدی هستند که با هم در جبهه های نبرد با قدرت های فاسد همرزم بودند...»
هنگامی که ابوالحسن بنی صدر اولین رئیس جمهور در اثر تک روی ها و اقدامات خودسرانه با عدم کفایت سیاسی از سوی اکثریت مجلس شورای اسلامی مواجه شد؛ منافقان و هواداران او جنگ مسلحانه علیه نیروی های انقلاب را اعلام کردند و با استفاده از عناصر نفوذی در ششم تیرماه1360 آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب را در مسجد ابوذر در حالی که مشغول سخنرانی بودند، ترور کردند و روز بعد حزب جمهوری اسلامی را منفجر کرده و فاجعه هفتم تیرماه را به وجود آوردند و شخصیت مهمی چون شهید آیت الله دکتر بهشتی و 72تن دیگر را در این انفجار به شهادت رساندند که به دنبال آن جامعه دچار نگرانی و التهاب شدیدی گردید. وضعیت نامشخص جبهه های جنگ پس از گذشت ده ماه از آغاز تجاوز عراق به مناطق مرزی ایران نیز در شدت بخشیدن به این نگرانی و التهاب مؤثر بود.
در چنین اوضاع و احوالی می بایست طبق اصل قانون اساسی شورای ریاست جمهوری تشکیل می شد که با حضور آیت الله موسوی اردبیلی ، رئیس وقت دیوان عالی کشور، حجت الاسلام والمسلمین هاشمی رفسنجانی ، رئیس وقت مجلس شورای اسلامی و محمدعلی رجایی ، نخست وزیر وقت ، شورای ریاست جمهوری آغاز به کار کرد و مرحوم حاج سیداحمد خمینی به عنوان نماینده امام در این جلسه شرکت نمود. این شورا در کوتاه ترین زمان تصدی امور را در اختیار گرفت و روز 51 تیرماه به عنوان آغاز ثبت نام برای انتخاب دومین دور ریاست جمهوری تعیین گردید و حدود هفتاد نفر برای نامزدی و شرکت در انتخابات ریاست جمهوری ثبت نام کردند که از این میان چهار نفر واجد شرایط شناخته شدند و مورد تأیید شورای نگهبان قرار گرفتند که عبارت بودند از محمدعلی رجایی ، علی اکبر پرورش ، حبیب الله عسگراولادی مسلمان و عباس شیبانی . در این بین جامعه روحانیت مبارز، حزب جمهوری اسلامی ، سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی آن زمان حمایت و پشتیبانی خودشان را از کاندیداتوری محمدعلی رجایی اعلام کردند.
انتخابات در روز دوم مرداد ماه 1360 برگزار شد و مردم به پای صندوق های رأی رفتند و آرای خود را به تبعیت از امام راحل به صندوق های رأی ریختند و نتایج قطعی آرا در روز ششم مرداد 1360 اعلام گردید که براساس اعلام ستاد انتخابات وزارت کشور، کل آرای ریخته شده به صندوق 41 میلیون و 227 هزار و 596 رأی بود که هر یک از نامزدها به ترتیب زیر آرایی را به خود اختصاص دادند:
محمدعلی رجایی 21 میلیون و 079 هزار و 261 رأی
عباس شیبانی 936 هزار و 573 رأی
علی اکبر پرورش 464 هزار و 155 رأی
حبیب الله عسکراولادی مسلمان 352 هزار و 234 رأی
آرای باطله 562 هزار و 571 رأی
به این ترتیب محمدعلی رجایی با کسب اکثریت مطلق آرا به عنوان دومین رئیس جمهور ایران انتخاب شد و روز یازدهم مرداد ماه 1360 حکم ریاست جمهوری ایشان از سوی حضرت امام (ره ) به این شرح صادر گردید: «اینجانب رأی ملت را تنفیذ و ایشان را به سمت ریاست جمهوری منصوب نمودم و مادام که ایشان در خط اسلام عزیز و پیرو احکام مقدس آن می باشند و از قانون اساسی ایران تبعیت و در مصالح کشور و ملت عظیم الشأن در حدود اختیارات قانونی خویش کوشا باشند و از فرامین الهی و قانون اساسی تخطی ننمایند، این نصب و تنفیذ به قوت خود باقی است و اگر خدای ناخواسته برخلاف آن عمل نمایند مشروعیت آن را خواهم گرفت و باید ایشان توجه داشته باشند و از عمل ملت دریافته باشند که ملت دلاور نیز رأی خود را بر این اساس به ایشان داده اند و...» شهید محمدعلی رجایی ، شهید محمدجواد باهنر، دبیر کل حزب جمهوری اسلامی را برای تصدی نخست وزیری برگزید و به مجلس شورای اسلامی معرفی کرد. شهید باهنر در ظهر روز 1360.5.22 ضمن ارسال نامه ای که به تأیید شهید رجایی ، رئیس جمهور رسیده بود، اعضای کابینه خود را به مجلس شورای اسلامی معرفی کرد و رأی اعتماد گرفت و با تشکیل کابینه ای انقلابی و جوان درصدد برآمد مشکلات ناشی از شرایط جنگی ، بحران های اقتصادی ، اشتغال ، تورم و... که بیشتر آنها به دلیل صرف شدن وقت مسئولان در اختلاف با بنی صدر لاینحل مانده بود، مرتفع نماید.
رجایی با شوروشوق و تعهد زایدالوصفی در بیشتر جلسات و کمیسیون هایی که لزومی به شرکتش در آنها نبود، حضور می یافت تا به سهم خود در اتخاذ تصمیمات مدبرانه و تعجیل در اجرای آنها مشکلات و موانع را از پیش پای نظام بردارد. سرانجام هنگامی که وی و تعدادی دیگر از دوستانش در یکی از کمیسیون ها و جلسات شورای امنیت ملی شرکت کرده بودند با بمب گذاری یکی از عوامل نفاق که در نخست وزیری نفوذ کرده بود به همراه یار دیرینش شهید باهنر در تاریخ هشتم شهریور 1360 به شهادت رسید. آری دوران ریاست جمهوری او بسیار کوتاه بود. در این دوران 29 روزه ریاست جمهوری و حدود یک سال نخست وزیری به رغم مشکلات فراوانی که فراروی دولت نوپای او بود، همواره جنگ را در رأس مسائل می دانست و لحظه ای از رسیدگی به امور رزمندگان و مهاجران جنگی که بر اثر حملات ددمنشانه زمینی و هوایی دشمن بعثی از شهرهای خود به شهرهای دیگری پناه برده بودند، غفلت نکرد. در شرایط حساس جنگ دولت او با جدی ترین بحران های اقتصادی و سیاسی و کارشکنی های لیبرال ها و منافقان مواجه بود، ولی وی با آرامش روحی و صلابت و اعتماد به نفس خاصی به رفع مشکلات همت می گماشت .
به دنبال شهادت این دو شخصیت برجسته انقلاب، امام خمینی (ره ) طی بیاناتی در جمع اقشار مختلف مردم به مناسبت شهادت آن دو بزرگوار فرمودند: «آقای رجایی و باهنر هر دو شهیدی هستند که با هم در جبهه های نبرد با قدرت های فاسد همرزم بودند...»