یک قطره مایع وقتی  که به سطحی برخورد می کند به شکل لایه نازکی روی آن پهن می شود. بعد از آن به بالا می جهد و شکل یک تاج را تشکیل می دهد. تحقیقات گذشته به این نتیجه رسیده بود که در این امر هوای اطراف نیز نقش دارد و بر طبق آن یک قطره کوچک هنگامی که فشار هوا کم است نمی تواند پاشیده شود و فقط مانند یک پنکیک نازک پهن می شود.

Shreyas Mandre  دانشگاه هاروارد به همراه تیم خودشبیه ساز کامپیوتری برخورد قطره ها با سطح جامد را راه اندازی نمود و به کمک آن عواملی از قبیل فشار هوا و کشش سطحی قطرات را اندازه گیری کرد.

نتایج نشان داد که یک قطره نمونه که حدود 2 میلیمتر عرض دارد و با سرعت چند متر بر ثانیه حرکت می کند، هوای مقابل خود را چند میکروثانیه قبل از برخورد با سطح فشرده می کند. این امر یک بالش هوایی ایجاد می کند که باعث پهن شدن قطره باران می شود و می تواند باعث پخش شدنشان شود.