معرفی وبلاگ
دسته
آرشیو
آمار وبلاگ
تعداد بازدید : 4578894
تعداد نوشته ها : 10297
تعداد نظرات : 320
Rss
طراح قالب
مهدي يوسفي
«جورج میچل»، نماینده خاورمیانه ای باراک اوباما رئیس جمهوری آمریکا از هفته گذشته با هدف احیای روند متوقف شده سازش و مذاکرات رسمی میان رژیم صهیونیستی با کشورهای عربی وارد منطقه شد. میچل پیش از این دو بار به عنوان نماینده ویژه باراک اوباما به منطقه سفر کرده و اما این نخستین سفر وی به منطقه از زمان شروع دوره نخست وزیری بنیامین نتانیاهو در سرزمین های اشغالی فلسطین است.
این سفر که یک مأموریت 2 هفته ای است علاوه بر کشورهای عربی خاورمیانه و برخی از کشورهای حوزه جنوبی خلیج فارس، کشورهای عربی شمال آفریقا از قبیل مراکش، الجزایر، تونس و مصر را نیز شامل می شود. میچل در این سفر دیپلماتیک خود تلاش دارد تا گفتمان قدیمی و تکراری سازش و مذاکرات بی حاصل کشورهای عربی با رژیم صهیونیستی را بار دیگر احیا کند.
پیش از این در دوره کلینتون دموکرات و سپس در یک مقطعی کوتاه در زمان جورج بوش جمهوری خواه ده ها دور مذاکرات بین سازش کاران کشورهای عربی و صهیونیست های غاصب سرزمین فلسطین برگزار شد اما این مذاکرات نه تنها هیچ سودی برای طرف های عربی نداشت بلکه رژیم صهیونیستی را برای کشتار فلسطینی ها و تهاجم به کشورهای عربی همسایه فلسطین اشغالی مصمم تر نمود کما اینکه حمله متجاوزانه گسترده این رژیم به جنوب لبنان و نوار غزه و نقض حریم هوایی سوریه و اردن در پس همین مذاکرات بی حاصل انجام گرفت.
تجربه 16 ساله مذاکرات میان کشورهای عربی و رژیم صهیونیستی که با مدیریت واشنگتن انجام گرفته موید این نکته کلیدی است که این مذاکرات هیچ گاه حقوق غضب شده فلسطینی ها را به آنها باز پس نداده و نخواهد داد و تنها راه تحقق آرمان های فلسطینی ها و دفع اشغالگری صهیونیستی، تداوم، تقویت و تحکیم مقاومت و مبارزات مسلحانه و عقیدتی است.
کما اینکه رژیم صهیونیستی در نتیجه مقاومت شجاعانه لبنانی ها و اخیراً غزه ای ها مجبور به عقب نشینی شد و علیرغم بهره گیری از تمام ظرفیت های نظامی، سیاسی و جنگ روانی و نیز همراه داشتن حمایت قدرت های بزرگ بین المللی و برخی از کشورهای عربی منطقه، در یک نبرد نابرابر شکست خورد. میچل در آستانه سفر دو هفته ای خود به منطقه خاورمیانه از تشکیل دو کشور فلسطینی : اسرائیلی در اراضی فلسطین سخن گفته و آن را راه حل بحران خاورمیانه بیان نموده است. این سخن قبلاً توسط روسای جمهور ایالات متحده آمریکا همچون بیل کلینتون و جورج بوش در مقاطعی خاص با هدف تأمین منافع مطلوب تر واشنگتن بیان شده است با توجه به تضاد گسترده اشغالگران و اشغال شوندگان امکان تحقق آن نامیسر است.
دلیل این امر این است که از یک سو مردم فلسطین و مبارزان با ایمان آن اجازه نخواهند داد تا اشغال کشورشان این بار جنبه قانونی بگیرد و از سوی دیگر گرگ های درنده صهیونیستی با فشار اهرم سیاسی به این راحتی حاضر به عقب نشینی از بخشی از سرزمین فلسطین نیستند. در این صورت مسائل مهمی همچون آینده بیت المقدس، سرنوشت آوارگان فلسطینی خارج از فلسطین اشغالی، شهرک های صهیونیست نشین، سرحدات کشور فلسطین چگونه حل خواهد شد؟ همین چهار محور اساسی بود که سرانجام در سال 1999، 22 دور مذاکرات میان یاسر عرفات و ایهود باراک را در کمپ دیوید آمریکا بی نتیجه گذاشت و بیل کلینتون، رئیس جمهور وقت آمریکا مذاکرات سازش میان کشورهای عربی و رژیم صهیونیستی که از دوره جورج بوش پدر و پس از کنفرانس مادرید شروع شده بود به طور رسمی شکست آن را پس از چهار سال و اندی اعلام داشت. طرح «نقشه راه» حکومت نومحافظه کاران نیز چیزی جز یک بازی با کشورهای عربی برای همراهی آنها در جنگ عراق نبود. به یاد بیاوریم که جورج بوش نومحافظه کار چندین بار از تشکیل دو کشور فلسطینی و اسرائیلی سخن گفت و حتی قول تحقق آن را قبل از اتمام دوران ریاست جمهوری خود به سران سازشکار دول عربی داده بود. آیا امروز که بیش از چند ماه از اتمام دوران ریاست جمهوری او و روی کار آمدن باراک اوباما می گذرد چیزی به نام کشور فلسطین ایجاد شده است؟
اگر کشورهای عربی کوچکترین درکی از تحولات سیاسی منطقه و نقش بازیگری منافقانه آمریکا داشته باشند نباید فریب حرف های اوباما و نماینده ویژه وی، جورج میچل را بخورند.
بدون شک، آنها چیزی جز تحقق اهداف رژیم صهیونیستی در سر ندارند. مگر نه اینکه در ایام انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، باراک اوباما به کرات از روابط استراتژیک واشنگتن : تل آویو و اشتراک آنها در منافع راهبردی سخن می گفت.
پس چگونه است که امروز می خواهد قاضی یکی از بحرانی ترین تحولات تاریخی جهان باشد. قاضی ای که از پیش ثابت کرده که نه تنها عادل نیست بلکه حامی جنایت کار و شریک غاصبگر است.
جالب اینکه برخی از صاحب نظران سیاسی از سرسختی سردمداران فعلی رژیم صهیونیستی در مقابل خواسته های نماینده ویژه باراک اوباما، سخن می گویند و اینکه آنها حاضر به احیای مذاکرات سازش و بحث پیرامون مسائل اساسی و محوری سرزمین های اشغالی فلسطین نیستند.
بدون تردید این نوع صحبت ها چیزی جز در بیراهه سیر کردن نیست و آنچه مسلم است این است که تفاوتی میان خواست واشنگتن و تل آویو در بازی دادن به کشورهای عربی نیست و منتهی آنها در این رابطه تقسیم کار کرده اند که یکی بر احیای نقشه مرده راه اصرار ورزد و دیگری برای گرفتن امتیاز بیشتر از کشورهای عربی به ظاهر از شروع مذاکرات امتناع ورزد. مهم آن است که ملت فلسطین راه خود را یافته است و بدون توجه به مذاکرات احتمالی مسیر خود را ادامه می دهد.
نویسنده:علی امینی
این سفر که یک مأموریت 2 هفته ای است علاوه بر کشورهای عربی خاورمیانه و برخی از کشورهای حوزه جنوبی خلیج فارس، کشورهای عربی شمال آفریقا از قبیل مراکش، الجزایر، تونس و مصر را نیز شامل می شود. میچل در این سفر دیپلماتیک خود تلاش دارد تا گفتمان قدیمی و تکراری سازش و مذاکرات بی حاصل کشورهای عربی با رژیم صهیونیستی را بار دیگر احیا کند.
پیش از این در دوره کلینتون دموکرات و سپس در یک مقطعی کوتاه در زمان جورج بوش جمهوری خواه ده ها دور مذاکرات بین سازش کاران کشورهای عربی و صهیونیست های غاصب سرزمین فلسطین برگزار شد اما این مذاکرات نه تنها هیچ سودی برای طرف های عربی نداشت بلکه رژیم صهیونیستی را برای کشتار فلسطینی ها و تهاجم به کشورهای عربی همسایه فلسطین اشغالی مصمم تر نمود کما اینکه حمله متجاوزانه گسترده این رژیم به جنوب لبنان و نوار غزه و نقض حریم هوایی سوریه و اردن در پس همین مذاکرات بی حاصل انجام گرفت.
تجربه 16 ساله مذاکرات میان کشورهای عربی و رژیم صهیونیستی که با مدیریت واشنگتن انجام گرفته موید این نکته کلیدی است که این مذاکرات هیچ گاه حقوق غضب شده فلسطینی ها را به آنها باز پس نداده و نخواهد داد و تنها راه تحقق آرمان های فلسطینی ها و دفع اشغالگری صهیونیستی، تداوم، تقویت و تحکیم مقاومت و مبارزات مسلحانه و عقیدتی است.
کما اینکه رژیم صهیونیستی در نتیجه مقاومت شجاعانه لبنانی ها و اخیراً غزه ای ها مجبور به عقب نشینی شد و علیرغم بهره گیری از تمام ظرفیت های نظامی، سیاسی و جنگ روانی و نیز همراه داشتن حمایت قدرت های بزرگ بین المللی و برخی از کشورهای عربی منطقه، در یک نبرد نابرابر شکست خورد. میچل در آستانه سفر دو هفته ای خود به منطقه خاورمیانه از تشکیل دو کشور فلسطینی : اسرائیلی در اراضی فلسطین سخن گفته و آن را راه حل بحران خاورمیانه بیان نموده است. این سخن قبلاً توسط روسای جمهور ایالات متحده آمریکا همچون بیل کلینتون و جورج بوش در مقاطعی خاص با هدف تأمین منافع مطلوب تر واشنگتن بیان شده است با توجه به تضاد گسترده اشغالگران و اشغال شوندگان امکان تحقق آن نامیسر است.
دلیل این امر این است که از یک سو مردم فلسطین و مبارزان با ایمان آن اجازه نخواهند داد تا اشغال کشورشان این بار جنبه قانونی بگیرد و از سوی دیگر گرگ های درنده صهیونیستی با فشار اهرم سیاسی به این راحتی حاضر به عقب نشینی از بخشی از سرزمین فلسطین نیستند. در این صورت مسائل مهمی همچون آینده بیت المقدس، سرنوشت آوارگان فلسطینی خارج از فلسطین اشغالی، شهرک های صهیونیست نشین، سرحدات کشور فلسطین چگونه حل خواهد شد؟ همین چهار محور اساسی بود که سرانجام در سال 1999، 22 دور مذاکرات میان یاسر عرفات و ایهود باراک را در کمپ دیوید آمریکا بی نتیجه گذاشت و بیل کلینتون، رئیس جمهور وقت آمریکا مذاکرات سازش میان کشورهای عربی و رژیم صهیونیستی که از دوره جورج بوش پدر و پس از کنفرانس مادرید شروع شده بود به طور رسمی شکست آن را پس از چهار سال و اندی اعلام داشت. طرح «نقشه راه» حکومت نومحافظه کاران نیز چیزی جز یک بازی با کشورهای عربی برای همراهی آنها در جنگ عراق نبود. به یاد بیاوریم که جورج بوش نومحافظه کار چندین بار از تشکیل دو کشور فلسطینی و اسرائیلی سخن گفت و حتی قول تحقق آن را قبل از اتمام دوران ریاست جمهوری خود به سران سازشکار دول عربی داده بود. آیا امروز که بیش از چند ماه از اتمام دوران ریاست جمهوری او و روی کار آمدن باراک اوباما می گذرد چیزی به نام کشور فلسطین ایجاد شده است؟
اگر کشورهای عربی کوچکترین درکی از تحولات سیاسی منطقه و نقش بازیگری منافقانه آمریکا داشته باشند نباید فریب حرف های اوباما و نماینده ویژه وی، جورج میچل را بخورند.
بدون شک، آنها چیزی جز تحقق اهداف رژیم صهیونیستی در سر ندارند. مگر نه اینکه در ایام انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، باراک اوباما به کرات از روابط استراتژیک واشنگتن : تل آویو و اشتراک آنها در منافع راهبردی سخن می گفت.
پس چگونه است که امروز می خواهد قاضی یکی از بحرانی ترین تحولات تاریخی جهان باشد. قاضی ای که از پیش ثابت کرده که نه تنها عادل نیست بلکه حامی جنایت کار و شریک غاصبگر است.
جالب اینکه برخی از صاحب نظران سیاسی از سرسختی سردمداران فعلی رژیم صهیونیستی در مقابل خواسته های نماینده ویژه باراک اوباما، سخن می گویند و اینکه آنها حاضر به احیای مذاکرات سازش و بحث پیرامون مسائل اساسی و محوری سرزمین های اشغالی فلسطین نیستند.
بدون تردید این نوع صحبت ها چیزی جز در بیراهه سیر کردن نیست و آنچه مسلم است این است که تفاوتی میان خواست واشنگتن و تل آویو در بازی دادن به کشورهای عربی نیست و منتهی آنها در این رابطه تقسیم کار کرده اند که یکی بر احیای نقشه مرده راه اصرار ورزد و دیگری برای گرفتن امتیاز بیشتر از کشورهای عربی به ظاهر از شروع مذاکرات امتناع ورزد. مهم آن است که ملت فلسطین راه خود را یافته است و بدون توجه به مذاکرات احتمالی مسیر خود را ادامه می دهد.
نویسنده:علی امینی