امروزه از نانوذرات مغناطیسی به صورت گسترده به‌عنوان عوامل وضوح تصویر در تصویربرداری تشدید مغناطیسی استفاده می‌شود. علاوه بر تشخیص پزشکی، راهکارهایی برای استفاده از این نانوذرات در درمان وجود دارد. در این کاربردها، نانوذرات مغناطیسی به نحوی طراحی می‌شوند که از برهمکنش آن‌ها با میدان مغناطیسی خارجی برای ایجاد اثرات درمانی در بافت‌های اطراف استفاده می‌شود.
پیشرفت جدیدی که در این عرصه صورت گرفته است، استفاده از نانوذرات مغناطیسی به‌عنوان پایه‌ای برای انتقال ژن (رهایش مواد ژنتیکی درون سلول‌های زنده) است. انتقال ژن را می‌توان با استفاده از روش‌های مختلفی همچون استفاده از حامل‌های ویروسی انجام داد.
محققان دانشگاه بن اخیراً امکان و چگونگی استفاده از نانوذرات مغناطیسی را به عنوان پایه‌ای برای انتقال ژن در شرایط مشابه بالینی بررسی نموده‌اند. برای انتقال به درون سلول‌های انسانی، حامل‌های ژن به نانوذرات مغناطیسی متصل شده و با استفاده از گرادیان میدان مغناطیسی به درون سلول کشیده شدند.
این محققان مشاهده کردند که کارایی انتقال مغناطیسی بسیار بالاتر از انتقال غیرمغناطیسی است. اثر جانبی مطلوب دیگر، مغناطیسی شدن سلول‌ها پس از ورود نانوذرات به درون آن‌هاست. این اثر می‌تواند امکان انتقال هدفمند سلول‌ها به نواحی مورد نظر را ایجاد کند.
با کمی‌سازی ماده مغناطیسی وارد شده به درون سلول، بررسی بیشتری روی مکانیسم انتقال مغناطیسی ژن صورت گرفت. اندازه‌گیری‌های با حساسیت بالا در محدوده چند پیکوگرم بر سلول با استفاده از PTB و magnetorelaxometry صورت گرفت. ارتباط خوب میان داده‌های اندازه‌گیری شده و انتقال ژن صورت گرفته، امکان استفاده از magnetorelaxometry را برای بررسی انتقال ژن حتی درون بدن موجود زنده فراهم می‌کند.