اذان به وقت گلوی بریده

به بام بر شده ام از سپیده ی تو بگویم

اذان به وقت گلوی بریده ی تو بگویم

اذان به وقت گلویی که قطعه قطعه غزل شد

غزل غزل شده ام تا قصیده ی تو بگویم

غزل غزل شده ام ای شهید عشق که چون گل

ز عاشقان گریبان دریده ی تو بگویم

هزار مرتبه آتش شدم ، نشد که غروبی

ز خیمه های به آتش کشیده ی تو بگویم

خوشا هماره نمازی که حمد ، مدح تو باشد

به جای سوره صفات حمیده ی تو بگویم

به بام بر شده ام با عقیق _ آینه _ سبزه

مگر ز دیدن ماه ندیده ی تو بگویم

به بام بر شده ام تشنه – با صدای بریده

اذان به وقت گلوی بریده ی تو بگویم