عَن ابي ذَر(رَحمَة الله عَلَیهِ) قَالَ: أوصاني رَسُولُ اللهِ(صَلَی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّم)
بِسَبعِ أوصاني أن أنظُر إلي مَن هُوَ دوُنِي، وَ لاأنظُر إلي مَن هُوَ
فَوقي، وَ أوصاني بِحُُبِّ المَساکین وَ الدُنُوّ مِِنهُم، وَ أوصاني
أن أقُول الحَقَّ، وَ إن کانَ مرُّاً، وَ أوصاني أن أصل
رَحِمي وَ إن أدبرت، وَ أوصاني أن لاأخافُ فِي
اللهِ لَومة لائِم، وَ أوصاني أن أستَکثرُ مِن
قول« لاحَولَ وَ لاقُوَّة إلاّ بِاللهِ (العَليّ
العَظیمِ) » فَإنَّها مِن کُنُوزِ الجَنَّة.

ابي ذر(رحمة الله علیه) گوید: رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) به من هفت سفارش فرمودند:

     ــ به من سفارش فرمود که به زیر دست خود نگاه کنم نه به بالا دست خود؛ 
     ــ و به من سفارش فرمود به دوستی با اشخاص بی بضاعت و نزدیک شدن با آنان؛
     ــ و به من سفارش فرمود که حق را هر چند ناگوار و تلخ باشد بگویم؛
     ــ و به من سفارش نمود که صله رحم خویش کنم هر چند او از من رو گردان باشد؛
     ــ و به من سفارش فرمود که در راه خداوند از سرزنش کسی نترسم؛
     ــ و به من سفارش فرمود که ذکر شریف« لاحول و لاقوة الاّ بالله (العلی العظیم) » را بسیار بگویم که از گنجینه های بهشتی است. ⁽⁵⁾

                                                                                                                   ^{(5) خصال، باب السبعة، ص385، ح12.}