تغذيه در قرآن و حديث(1)

قرآن :

1 - از روزي خدا بخوريد و بياشاميد و در زمين به فساد و فتنه انگيزي نپردازيد. (بقره - 60)

2 - از آنچه خدا روزي شما قرار داده است، حلال و پاکيزه بخوريد. (مائده - 88)

احاديث:

1 - نياز طبيعي هر فرد :

امام باقر (ع): خداي بزرگ آدمي را ميان تهي (داراي شکم) آفريد و ناگزيز خوراک و آب مي خواهد.(کافي – 287/6)

درباره اين سخن حضرت موسي (ع) که در قرآن کريم نقل شده است: « پروردگارا من به هر خيري که برايم بفرستي نيازمندم» ، امام صادق (ع) فرمود : خوراک خواست که به آن نيازمند بود. (بحار – 313/66)

2 - انواع خوراکي ها :

امام صادق (ع) : آنچه از زمين بيرون مي آيد و خوردن آن بر انسان روا و حلال است سه گونه خوراکي است:

گونه ي اول دانه هاي گياهي از گندم، جو، برنج، نخود و کنجد و ديگر دانه هاي روغني و ساير دانه ها را شامل مي شود. هر دانه اي که بتواند خوراک انسان شود و به او نيرو بخشد، خوردنش حلال است و هر چه در آن زياني براي بدن انسان وجود داشته باشد خوردن آن حرام است، جز در حال ضرورت.

گونه دوم ميوه هايي است که از زمين به دست مي آيد و براي انسان خاصيت غذايي دارد و با خوردن آن نيرومند مي شود که خوردن همه آنها حلال است. آنچه به بدن آدمي زيان برساند ، خوردنش حرام است.

گونه سوم انواع تره بارها، سبزي ها و رستني هاي ديگر است که خوردن آنها خاصيتي براي آدمي دارد و خوراکي است براي او، که مصرف آنها حلال است و خوردن گونه هايي که براي آدمي زيان بخش است، همچون گياهان سمي و خرزهره حرام است.

اما آنچه از گوشت جانواران خدا خوردن آنها را حلال دانسته است، گوشت گاو، گوسفند، شتر، پرندگان و گوشت جانوران وحشي که دندان تيز و چنگال درنده ندارند.

آنچه از تخم پرندگان خوردنشان حلال است، ‌تخم هايي است که شکل دو سر آن با يکديگر تفاوت داشته (بيضي شکل) باشد.

از شکار دريايي، خوردن گوشت ماهي هايي حلال است که سطح بدن آنها را فلس هايي پوشانده باشد.

آنچه نوشيدن آنها حلال است، آن است که زياد آن عقل را دگرگون نسازد و آنچه زياد آن چنين باشد، نوشيدن اندک آن نيز حرام است.

3 - عزت اجتماعي و خوراک :

امام صادق (ع): بر مؤمن لازم است که پيش از خوردن طعام (يعني با شکم گرسنه) از خانه خويش بيرون نرود، که اين بر عزت و کرامت او مي افزايد.(بحار- 341/66)

4 - افزايش نيازمندي به هنگام سالخوردگي :

امام سجاد (ع): خدايا بر محمد و آل محمد(ص) درود فرصت و گسترده ترين روزي خويش را بر من در ايام سالخوردگي مقرر فرما و بيشترين نيروي خودت را در ايام درماندگي بهره ي من ساز. (صحيفه سجاديه-135)