با  ذكر اين مطلب كه وابستگي يك نيازي است كه ارضاي آن نياز ايمني را بر آورده مي كند و حتي شكست  در ارضاي آن به خود شيفتگي ( نارسيسم ) مي انجامد . ( افراد خود شيفته فقط و فقط افكار و احساسات و نياز هاي خودشان  را  واقعي مي بينند . چون تمام حواسشان فقط  متوجه خودشان است ).

ولي باز  هم بايد متذكر  شد كه ارضا ء  بيش از حد  اين نياز خطرناك است طوري كه فرديت را از ما مي گيرد  افراد وابسته كاري از دستشان براي خود بر نمي ايد . به محض آنكه تنها مي مانند از اضطراب و وحشت عاجز هستند .بعضي به اشتباه واژه  دلبستگي را با وابستگي اشتباه مي گيرند. 

- دلبستگي ارتباط مهر ورزي است در جاي خود ولي فرديت راو موجوديت را زير سؤال نمي برد.

- دوست داشتن در دلبستگي يعني ما را براي هستي يكتاي مان پذيرفته اند . در اين  حال براي  كسي  كه دوستمان  مي دارد موجودي ضروري و بي جانشين مي شويم .

-  دلبستگي يكي از وجوه عشق است ولي وابستگي خير . 

- در دلبستگي طرفين رابطه مي توانند فرديتشان را حفظ كنندولي در عشق به ديگري جذب و گم نمي شوند .