هلال ماه رجب شد از افق پيدا
| نشاط روي چمن بين كه شُست ابر بهار | |
| ز گرد عارض بستان، غبار رنج و تعب |
|
| شد از بنفشه چمن چون بهشت غرق عبير | |
| شد از شكوفه زمين چون سپهر پر كوكب |
|
| درخت تاج مرصّع نهاد بر سر و دوخت | |
| صبا به قامتش از پرنيان سبز سلب 1 |
|
| زهي طراوت گل‌هاي آتشين رخسار | |
| زهي لطافت بت‌هاي سيمگون غبغب |
|
| بيا كه مژده رحمت رسيد و خواند سروش | |
| سرود تهنيت خسرو خجسته نسب |
|
| هلال ماه رجب شد چو از افق پيدا | |
| در آمد آن مَه من با هزار وجد و طرب |
|
| ز برج علم، درخشان ستاره‌اي بدميد | |
| كه مِهر و مَه ز فروغش به حيرت‌اند و عجب |
|
| كنار «فاطمه» دخت حسن(ع) شكفته گلي | |
| كند چو ماه تجلي در اين مبارك شب |
|
| نهال گلشن دين نور ديده زهرا | |
| سپهر دانش و بينش محيط علم و ادب |
|
| شه سرير ولايت محمد بن علي(ع) | |
| كه آمدش ز خدا «باقرالعلوم» لقب |
|
| توان در آينه روي او خدا را ديد | |
| كه اوست مظهر آيات ذات اقدس ربّ |
|
| كمال و دانش و تقوا از مكتبي آموز | |
| كه چرخ كسب فضايل كند از آن مكتب |
|
| گرفت خاك عرب روشني ز چهره او | |
| چو جلوه كرد جمالش بر آسمان عرب |
|
| درخت علم و كمالش ز عَذْب و شيريني است | |
| چو شاخه‌هاي درختان نخل غرق رطب |
|
| مه سپهر فضيلت كه نور دانش او | |
| ز هم دريد حجاب ضلال و جهل و شَغَب 2 |
|
| كلام اوست فروزنده‌تر ز اختر و ماه | |
| حديث اوست گران‌مايه‌تر ز سيم و ذهب |
|
| زهي خطيب بليغي كه تا ابد خطبا | |
| چو در لئالي طبعش كنند زيب خطب |
|
| «رسا» به ساحت مطلوب حق رسيد كسي | |
| كه در طريق ولايش نهاد پاي طلب |
|
| "دكتر قاسم رسا" | |