مردی با خون سبز رنگ

جراحان کانادایی، هنگام جراحی شاهد خونریزی بیماری شدند که خون وی به طرز باور نکردنی به رنگ سبز تیره بود.

شاید علم با خیلی از ‌فیلم‌های تخیلی موافق نباشد، اما بسیاری از اتفاقاتی که در این نوع فیلم‌ها مشاهده می‌شود، می‌تواند روزی به واقعیت تبدیل شود. شاید مجموعه تلویزیونی پیشتازان فضا را به خاطر داشته باشید.

یکی از شخصیت‌های این فیلم اسپاک نام داشت و از نژاد ولکان‌ها بود. ولکان نام سیاره‌ای بود که با زمین در صلح به سر می‌برد. اسپاک علاوه بر داشتن گوش‌های تیز و مدل موی خاص، خونی به رنگ سبز داشت که موجب قدرت وی می‌شد. با دیدن این سریال کمتر کسی فکر می‌کرد خون سبز رنگ در بدن انسان وجود داشته باشد اما به تازگی گروهی از جراحان کانادایی هنگام جراحی شاهد خونریزی بیماری شدند که به طرز باور نکردنی به رنگ سبز تیره بود؛ درست مثل آقای اسپاک!

دکتر استفان شوارتز، دکتر آلنا فلکسمن و تیم همراهشان در بیمارستان سنت پل واقع در ونکوور کانادا هر چند با دیدن چنین صحنه‌ای کاملاً شگفت‌زده شدند، اما پس از انجام آزمایش‌های بالینی دریافتند در این مورد خاص، رنگ خون غیر طبیعی بیمار به دلیل داروهایی بوده که برای درمان میگرن خود استفاده می‌کرده است.

داستان از آنجا شروع شد که این مرد 42 ساله در حالی که روی صندلی نشسته بود، به خواب رفته و به زمین می‌افتد. در اثر این زمین خوردگی هر دو پای این فرد دچار آسیب جدی می‌شود، به طوری که پزشکان شبانه مجبور به جراحی فاشیوتومی ‌می‌شوند. در این نوع جراحی لایه فیبری بریده می‌شود تا فشار یا کشش از بین برود و جریان خون دچار اشکال نشود.

نیاز به این نوع جراحی در مواردی است که بیمار دچار سندرم کمپارتمان (compartment syndrome) شده است. در این بیماری، فشار در یکی از فضاهای بسته در بدن بالا می‌رود. به عنوان مثال به دنبال شکستگی بسته به دلیل خونریزی ناشی از پاره شدن عروق اطراف استخوان، خون در فضای عضلات تجمع کرده و فشار آن محل را بالا می‌برد. بالا رفتن فشار در فضای بسته موجب قطع خون‌رسانی به عضلات موجود در آن فضا شده و به همین دلیل جراحی فاشیوتومی انجام می‌شود. البته عمل جراحی پای این مرد با موفقیت انجام شد و جریان و رنگ خونش با مصرف دارو به حالت طبیعی بازگشت.

خیلی زود معلوم شد این بیمار مقدار بسیار زیادی سوماتریپتان 200 میلی‌گرم مصرف کرده است. این دارو برای درمان میگرن استفاده می‌شود. همین باعث ایجاد شرایطی شده که به آن «سولف ‌هموگلوبینمی» (sulfhemoglobinemia) می‌گویند.

سولف هموگلوبین در اثر مصرف برخی داروها در خون به وجود می آید. بدین ترتیب که سولفور موجود در بعضی داروها وارد جریان خون شده و با هموگلوبین موجود در گلبول های قرمز خون ترکیب می شود و در نتیجه مانع از اتصال اکسیژن به هموگلوبین می گردد. در این حالت رنگ هموگلوبین سبز می شود.

نشریه لنست در گزارش خود آورده است که بیمار بدون هیچ مشکلی بهبود یافته است، زیرا مصرف سوماتریپتان را قطع کرده و پس از گذشت 5 هفته از آخرین مصرف، هیچ سولف ‌هموگلوبینی در خونش یافت نشده است.

خون سبز این مرد همه را به یاد آقای اسپاک در سریال پیشتازان فضا می‌اندازد. بر اساس این سریال علمی تخیلی، علت رنگ خون سبز آقای اسپاک مربوط به عامل حمل کننده اکسیژن می‌شد که به جای آهن، مس بود. هر چند رنگ خون سبز را می‌توان در گونه‌های خاصی مانند کرم دریایی یافت، اما این موضوع هیچ گاه در موارد پزشکی دیده نشده بود

طولانی ترین ناخن جهان

لندن (رویترز)- نام خانم لی ردموند LEE REDMOND)) ، 65 ساله، در آخرین نسخه کتاب رکودهای جهانی گینس ثبت شد آن هم به خاطر داشتن ناخن هایی که در مجموع طول آنها به 51/7 متر می رسد.

این خانم که از اهالی ایالت یوتا است از 27 سال قبل شروع به بلند کردن ناخن هایش کرد. او هر روز ناخن هایش را با دقت و وسواس با مسواک تمیز می کند، مانیکور می کند و به آنها روغن زیتون می زند.

با این همه وی قصد دارد در ماه نوامبر ناخن هایش را کوتاه کند چون باید از همسرش که آلزایمر دارد پرستاری کند

یک زن 67 ساله پس از زایمان دو قلو در بارسلون اسپانیا، به مسن‌ترین مادر جهان بدل شده است. یک مقام بیمارستانی شنبه 30 دسامبر 2006 (9 دی 1385) این خبر را اعلام کرد.

به گزارش آسوشیتدپرس این زن که هویتش افشا نشده و شنبه در بیمارستان سنت پل در بارسلون با عمل سزارین فرزندانش را به دنیا آورد، پیش از این تحت تلقیح آزمایشگاهی و خارج رحمی (IVF) قرار گرفته بود.

این مادر که اهل اندلس در جنوب اسپانیا است به علت اینکه بیمارستان سنت پل در بارسلون در مورد بارداری‌های پرخطر تخصص دارد، در آنجا بستری شده بود.

سخنگوی بیمارستان گفت: مادر و دو قلوها هر دو حالشان خوب است، گرچه هر دو نوزاد درون دستگاه انکوباتور قرار دارند.

سالمندترین مادر جهان پیش از این خانم آدریانا ایلیسکو، یک زن رومانیایی 66 ساله بود که در ژانویه 2005 (دی 1383) نوزاد دختری به نام الیزا ماریا به دنیا آورد.

بعضی‌ها برای ماندن به هر دری می‌زنند، اما وقتی قرار است حذف شوی، از تو سئوالی نمی پرسند، چشم‌هایت بسته می‌شود و به خوابی می‌روی که بیداری ندارد. اما از آن‌سو، لبخند زندگی را هم می‌توان در دشوارترین شرایط به چشم دید.

توفان کاترینا هم یکی از همین حوادث طبیعی بود که در سال 2005 میلادی در آمریکا رخ داد و بخشی از کرانه‌های آمریکایی خلیج مکزیک را درنوردید و به ویرانی کشید.

آخرین خبر از توفان کارتینا این است که نوزاد پسر حاصل از جنین منجمدی که از سیلاب‌های ناشی از توفان کاترینا نجات یافته بود، در بیمارستانی در منطقه نیواورلئان به دنیا آمده و «نوح» نامیده شده است.

توفان کاترینا در صبح 29 اوت 2005 از دریا به خشکی رسید و باعث مرگ هزاران تن و آوارگی یک میلیون نفر شد. گفته می‌شود چنین فاجعه‌ ی انسانی از زمان جنگ داخلی آمریکا در ایالات متحده دیده نشده بود.

به گزارش رویترز، نوح بنتون مارکام (NOAH BENTON MARKHAM) که سه‌شنبه 16 ژانویه 2007(26 دی 1385) در بیمارستان سنت تامانی پریش در شهر کووینگنون در ایالت لوئیزیانا متولد شده، به گفته ی سخنگوی بیمارستان نوزاد 8/3 کیلوگرم وزن داشته و به طریق سزارین و بدون هیچ عارضه‌ای متولد شده است.

والدین این نوزاد، ربکا و گلن مارکام مشکل ناباروری داشتند و با تلقیح آزمایشگاهی سلول‌های این دو، در یک کلینیک ناباروری، جنینی بوجود آمده بود تا بعدا در رحم مادر کاشته شود.

پس از بروز توفان کاترینا مسئولان این جنین‌ها و سایر جنین‌های ذخیره‌ شده در بیمارستان را که در معرض از بین رفتن در میانه سیلاب فراگیرنده منطقه بودند، نجات دادند.

نوح یک برادر بزرگ تر دو ساله هم دارد(تصویر بالا) که جنین او هم در همان زمان بوجود آمده بود، اما قبل از توفان در رحم مادرش کاشته شده بود.

پزشکان اسپانیایی در آبان ماه سال جاری نیز، جنینی را که به مدت 13 سال منجمد شده بود در بدن زنی قرار دادند که حاصل آن تولد یک نوزاد سالم بود.

این طولانی‌ترین مدتی است که تا کنون یک جنین در محیطی سرد انجماد می‌یابد. این جنین یکی از 6 جنین باقی مانده از زوجی بود که از طریق لقاح آزمایشگاهی صاحب نوزادی شده بودند.

پیش از این نیز، تایمز لندن خبر داده بود که در سال 2003 نیز یک جنین یخ زده 12 ساله درون بدن یک زن اسرائیلی جای گرفت و حاصل آن تولد یک دو قلو بود.

این در حالی است که محققان هنوز مطمئن نیستند که تا چه مدت یک جنین را می‌توان در فضایی سرد نگهداری کرد و سپس آن را به یک نوزاد سالم تبدیل ساخت. به اعتقاد برخی از محققان منجمد‌ کردن جنین‌ها حتی برای قرن‌ها نیز امکان‌پذیر است.

در حال حاضر در ایران هم، پژوهشکده ی رویان، وجود دارد که یکی از مراکز تحقیقاتی- درمانی ناباروری است و فعالیت‌های درمانی این مرکز تا کنون به تولد بیش از 1800 نوزاد منتج شده است.

اولین تولد جنین منجمد در ایران نیز در سال 1375 در نتیجه تلاش‌های محققان ایرانی دراین موسسه رخ داد.

تصور کنید، نوزادی به دنیا بیاید و در شکمش، جنین دیگری داشته باشد! ممکن است فکر کنید که طفلک دخترک در شکم مادرش باردار شده، ولی نکته اینجاست که نوزاد پسر است.

این اتفاقی است که اخیرا در شیلی رخ داده( 24 نوامبر 2006) و نوزاد پسری با یک جنین در شکمش متولد شده است. پزشکان هم در اولین فرصت این نوزاد دومی ‌را به دنیا آوردند ولی این جنین زنده نماند.

عجیب ولی واقعی

پزشکان می‌گویند، این نوزاد دچار پدیده جنین در جنین (FETUS IN FETUS) شده است و در دوران بارداری مادر، جنین فرعی وارد بدن جنین اصلی شده و در بدن او رشد کرده است و در نهایت، جنین اصلی یعنی همین پسر بچه با یک جنین در داخل شکمش متولد شده است.

پزشکان بیمارستان هرنان هنریکوئز(HERNAN HENRIQUEZ) شهر تماکو(TEMUCO) در شیلی، مدتی قبل از تولد این نوزاد، با تصویر برداری از جنین، متوجه وجود یک جنین 10 سانتی‌متری در بدن جنین اصلی شده بودند.

جنین فرعی چهار اندام و یک ستون فقرات ناقص داشت، اما سر نداشت. به همین خاطر هیچ امیدی به زنده ماندنش نبود.

بعد از تولد نوزاد اصلی، پزشکان او را جراحی کردند و جنین فرعی را از شکمش خارج کردند. در حال حاضر نوزاد پسری که هنوز نامی ‌برایش انتخاب نشده، زنده و سالم است.

دکتر ماریا آنجلیکا بلامر، رئیس بخش نوزادان بیمارستان هرنان هنریکوئز، در این باره می‌گوید: «این یک مورد نادر است. ولی خیلی خطرناک نیست، چون قابل درمان است. این نوزاد پسر هم جراحی شد و اگر مشکل خاصی برایش پیش نیاید، حتما زنده خواهد ماند.»

پدیده ی جنین در جنین

جنین فرعی که خود توانایی تامین غذا و اکسیژن مورد نیازش را ندارد، با کمک چیزی شبیه بند ناف به سیستم گردش خون جنین اصلی متصل شده و از این راه به حیات خود ادامه می‌دهد.

البته این بند ناف جنین فرعی با بند ناف واقعی تفاوت‌هایی دارد که مهم ترین آنها تعداد رگ‌های داخل آن است. به عبارتی بند ناف جنین فرعی فقط 2 رگ دارد، در حالی که بند ناف طبیعی 3 رگ دارد. همین موضوع باعث شد تا در تئوری دو قلو بودن دو جنین تو در تو تردید ایجاد شود.

البته معمولا جنین فرعی برای جنین اصلی مشکلی ایجاد نمی‌کند، مگر اینکه رشد کرده و به حدی بزرگ شود که به عنوان یک توده بتواند به سایر اعضای جنین اصلی فشار وارد کند. در این موقع است که جنین اصلی که دیگر باید آن را نوزاد نامید، با احساس علایمی‌مثل درد، تهوع و استفراغ و یبوست بزرگ‌تر‌ها را متوجه مشکل می‌کند و در نهایت پزشکان با کمک روش‌های تصویربرداری پیشرفته ی پزشکی، وجود جنین فرعی در بدن نوزاد را کشف می‌کنند.

در این موارد معمولا جنین فرعی در شکم، خصوصا پشت پرده صفاقی نوزاد قرار دارد، یعنی جنین فرعی لابه‌لای روده‌ها و احشای داخل شکم از طریق همان بند ناف 2 رگه، به عروق صفاقی جنین اصلی متصل است. اما در موارد معدودی از این پدیده ی نادر، جنین فرعی در دهان، کمر و حتی بیضه و جمجمه ی نوزاد میزبان هم قرار می‌گیرد.

تاکنون 92 مورد جنین در جنین گزارش شده که آخرین آنها همین مورد در شیلی بود. اولین بار در سال 1806 میلادی چنین پدیده‌ای گزارش شد.

چرا و به چه علت؟

با اینکه در برخی از منابع، علت پدیده ی جنین در جنین را در واقع نوعی دو قلویی می‌دانند، اما بررسی 92 مورد از این پدیده که تا کنون گزارش شده است، نشان می دهد که معمولا نوعی تومور خوش‌خیم به نام تراتوم(TERATOMA) که در سنین بسیار پایین تشکیل آن شروع می‌شود، باعث ایجاد جنینی در بدن یک جنین می‌شود. تراتوم، توموری متشکله از انساج مختلف جنینی است. حتی در برخی موارد، مثل آنچه در سال 1997 در بیمارستان جانز هاپکینز آمریکا گزارش شد، برای بهبود کامل جنین اصلی، پزشکان مجبورند بعد از جراحی از شیمی‌ درمانی استفاده کنند.

در تراتوم، بافت‌های تومور بسیار تمایز یافته‌اند و در برخی موارد حتی عملکرد یک بافت طبیعی را هم دارند. البته نکته مهم در مورد این تومور این است که معمولا بافت داخل تراتوم، با بافتی که تومور در آن واقع شده تفاوت دارد، یعنی مثلا در داخل ریه یا شکم تراتومی ‌که دندان تولید می‌کند تشکیل می‌شود. ولی دندانی هم که ایجاد می‌شود، یک دندان کامل است.

اگر این تراتوم رشد زیادی داشته باشد و بتواند بافت‌های متعددی مثل استخوان‌های مهره، اندام‌ها و نیز عضله و دندان را با هم تولید کند، توده‌ای تشکیل می‌شود که بسیار شبیه یک جنین است. این همان اتفاقی است که در پدیده جنین در جنین رخ می‌دهد.

کوچکترین نوزاد دنیا، نوزاد نارسی است که پزشکان می‌گویند کمتر از هر کودک دیگری در رحم مادرش زندگی کرده است.

دکتر ویلیام اسمالینگ، دوشنبه 19 فوریه (30 بهمن) گفت: "ما آنقدرها به زنده ماندنش خوش‌بین نبودیم، اما او ثابت کرد که همه ما اشتباه می‌کردیم."

متخصصانی که از آمیلیا مراقبت می‌کردند می‌گویند او اولین نوزاد شناخته‌شده‌ای است که پس از دوره بارداری کمتر از 23 هفته زنده مانده است.

یک جستجوی پایگاه داده‌ها بوسیله بخش کودکان دانشگاه آیوا هفت نوزاد را فهرست کرد که در فاصله سال‌های 1994 تا 2003 در 23 هفتگی به دنیا آمده‌اند.

  

تصویر بالا، آمیلیا را درست بعد از تولدش نشان می دهد که قد او فقط کمی بلندتر از یک قلم روان نویس است.

آمیلیا دچار مشکلات تنفسی، یک خونریزی بسیار خفیف مغزی و برخی مشکلات گوارشی شد، اما به گفته پزشکان هیچکدام از این مسائل پزشکی، او را در معرض مشکلات درازمدت قرار نخواهند داد و سالم باقی خواهد ماند.

دکتر پل فاسباخ دوشنبه گفت: " ما می‌توانیم مسائلی مانند مشکلات ریوی را حل و فصل کنیم، اما مهم ترین چیز وضعیت مغز نوزاد است."

آمیلیا از هنگام تولد در انکوباتور قرار داده شده و اکسیژن دریافت می‌کرده است. او پس از ترک بیمارستان کودکان باپتیست، همچنان مقدار کمی اکسیژن دریافت خواهد کرد و تنفسش تحت نظارت قرار خواهد داشت.

او اکنون قدی برابر 5/62 سانتی‌متر دارد و وزنش به 2 کیلوگرم رسیده است.

آمیلیا اولین فرزند ادی و سونیا تایلور اهل شهر هامستد است. باروری او بوسیله تلقیح آزمایشگاهی انجام شد، در نتیجه زمان دقیق جایگزینی او در رحم مادر مشخص است و با عمل سزارین به دنیا آمد.

چاق‌ترین مرد جهان

مرد مکزیکی که وزنش به 560 کیلوگرم رسیده بود، در کتاب رکوردهای گینس به عنوان چاق‌ترین مرد جهان ثبت خواهد شد.

به گزارش خبرگزاری فرانسه مانوئل اوریبه 41 ساله که اکنون 200 کیلوگرم وزن کم کرده است، ممکن است رکوددار بیشترین کاهش وزن هم شود.

اوریبه در این مورد گفت:‌ "من خوشحالم که در کتاب گینس به عنوان چاق‌ترین مرد جهان ثبت شده‌ام، اما همچنین خوشحالم که 200 کیلوگرم از وزنم را کم کرده‌ام."

اوریبه پس از کاستن از وزنش پس از مدت‌ها توانست در فروردین ماه امسال از خانه‌اش در شهر مونتری در شمال مکزیک سوار بر یک تریلر خارج شود و این موفقیت را جشن بگیرد.

گینس به این مناسبت پلاکی شیشه‌ای به اوریبه اهدا کرد.

عکس اوریبه که خود سازمانی را برای کمک به افراد دارای اضافه وزن تاسیس کرده است، در نسخه 2008 کتاب رکوردهای گینس به همراه شرح درمان و پیشنهاداتی که برای جراحی دریافت کرده است، به چاپ خواهد رسید.

اوریبه به ویراستار کتاب قول داده است که سال بعد به ملاقات او برود و این احتمال وجود دارد که در نسخه 2009 کتاب به عنوان مردی که بیشتری کاهش وزن را داشته است ظاهر شود.

پزشکان چینی به طور موفقیت‌آمیزی مردی را که توموری 15 کیلوگرمی از صورتش آویخته بود و چهره او را از شکل انداخته بود، مورد عمل جراحی قرار دادند.

به گزارش آسوشیتدپرس بیش از 10 دکتر و پرستار در جراحی برای برداشتن این تومور از صورت آقای هوانگ چونکای 31 ساله در بیمارستانی در شهر جنوبی کوانگ‌ژو شرکت داشتند.

تومور صورت هوانگ از هنگامی که 4 ساله بود خود را نشان داد. سپس این توده به سرعت رشد کرد و چشم چپ او را پوشاند و گوش چپ او را به سطح شانه راند، دندان او را ریشه کن کرد و ستون فقرات او را از ریخت انداخت.

هوانگ پیش از جراحی در صحبت‌‌کردن، شنیدن و خوردن دچار  اشکال بود.

جراحان معالج او گفتند بزرگ ترین چالش در برابر آنها این بود که از خونریزی وسیع در حین عمل جلوگیری کنند، زیرا این تومور دارای رگ‌های بزرگ خونی بود. آنها برای جلوگیری از خونریزی بافت تومور را منجمد کردند.

هوانگ در حال حاضر تحت مراقبت دقیق قرار دارد و انتظار می‌رود یک ماه دیگر از بیمارستان مرخص شود.

ناصر الحساوی از 11 ماه پیش در بیمارستان راشد دوبی بستری شده است. او قبلاً بیش از 395 کیلو وزن داشت و با رعایت رژیم‌های غذایی و انجام تمرینات ورزشی، 135 کیلو وزنش را کم کرد.

ناصر از ابتدا وزن طبیعی داشت، اما از سال 1999 که تازه به سن 17 سالگی پا گذاشته بود، به صورت غیر طبیعی چاق ‌شد و وزنش افزایش پیدا کرد. او به پزشکان زیادی مراجعه کرد، اما نه تنها وزنش زیاد می‌شد، بلکه تمامی کارهایی که برای کاهش وزن خود انجام می‌داد نیز بی‌نتیجه بود.

ناصر به تصمیم هیات مدیره بیمارستان دوبی عازم آلمان شد تا چاقی‌اش را درمان کند. او درباره سفر به آلمان می‌گوید:« به خاطر داشتن وزن زیاد نمی‌توانستم روی صندلی هواپیما بنشینم. 7 ساعت طول کشید تا به آنجا برسم. من تنها رنج و مشقت سفر را به امید یافتن راهی برای درمان خود و بازگشت به زندگی معمولی تحمل کردم.»

اما در آلمان هم نتوانستند برای او کاری بکنند و غم دوری از خانواده و دوستان باعث شد ناصر دوباره به وطنش برگردد. ناصر به خاطر داشتن وزن زیاد مجبور بود، دائماً در خانه بماند.

او نمی‌توانست با دوستانش از خانه خارج شود و لباس یا کفش مناسب خود را در بازار پیدا کند، به همین دلیل مجبور می‌شد دائماً سفارش دوخت لباس یا کفش دهد. ناصر برای بیرون رفتن از خانه نیز مشکل داشت، چون صندلی خودروهای معمولی با وزن زیاد او می‌شکستند؛ اما او بالاخره توانست خودرویی با صندلی‌های مناسب برای خود تهیه کند.

ناصر می‌گوید: «مشکل افزایش وزن باعث شد نتوانم تحصیلاتم را به پایان برسانم، به همین دلیل خانه‌نشین شدم، گاهی احساس می‌کردم خانه برای من به زندان تبدیل شده است.»

وی ادامه می‌دهد: «سال گذشته درد زیادی در ساق پایم احساس کردم، به همین دلیل به بیمارستان مراجعه کردم تا آن را درمان کنم. خوشبختانه ناراحتی پایم برطرف شد، اما به توصیه پزشکان در بیمارستان بستری شدم تا درمان شوم.

پزشکان معتقد بودند چاقی بیش از حد زندگی‌ام را به خطر انداخته است. از آنجا که تخت مناسب با وضعیت جسمی‌ام در بیمارستان نبود، آقای احمد عیسی، مدیر اداری سابق بخش اورژانس بیمارستان برای من تخت مخصوصی تهیه کرد تا تحمل وزنم را داشته باشد و من بتوانم به راحتی روی آن استراحت کنم. او حتی وسایل تفریحی نیز برای من مهیا کرد تا در فضای بسته اتاق احساس خستگی نکنم.»

ناصر ورزش را دوست دارد. او هر روز ورزش می‌کند تا وزنش کمتر شود. او در اتاق خود دستگاه دی‌وی‌دی و ویدئو دارد و با تماشای برنامه‌های مختلف خستگی خود را رفع می‌کند. ناصر علاقه زیادی به تیم الوصل دارد و بازی‌های این تیم را دنبال می‌کند، به همین دلیل بازیکنان این تیم نیز به ملاقات او آمدند تا ضمن دیدار ناصر، به او دلگرمی دهند.

دکتر فیصل البدری، رئیس بخش جراحی بیمارستان راشد می‌گوید: «ناصر به بیماری خاصی مبتلا نیست، اما او استعداد چاقی دارد و کم‌تحرکی‌اش باعث شد وزنش افزایش پیدا کند». ناصر با اراده قوی توانست دستورات پزشک معالجش را انجام دهد و هر هفته 5 کیلوگرم وزن کم می‌کند.

تیم پزشکی از سوئد ماه مارس آینده به بیمارستان راشد می‌آیند تا بر روی ناصر عمل جراحی انجام دهند. قرار است معده

مقدار کالری مصرفی در کارهای خانه

تمیز کردن خانه، نه تنها کمک به پاکیزگی و مرتب شدن خانه می کند، بلکه موجب سلامتی روان نیز می شود و استرس و افسردگی را دور می کند.

از سوی دیگر تمیز کردن خانه یا باغچه موجب سوزاندن مقدار زیادی کالری می گردد.

محققان به این نتیجه رسیده اند که تمیز کردن خانه و راه رفتن، بیشتر از یک بار ورزش کردن در هفته عصبانیت را از بین می برد.

این فعالیت، افسردگی ناشی از مشکلات قلبی ، پُرفشاری خون ، دیابت نوع 2، عدم تحمل گلوکز و حتی بعضی از سرطان ها را درمان می کند.

مغز نیز به اندازه ی دیگر اعضای بدن از قبیل قلب و ریه ها اعمال فیزیکی انجام می دهد. به همین دلیل تعجب آور نیست اگر بگوییم با کمترین فعالیت، افسردگی از بین می رود.

پس بهتر است به جای انواع و اقسام قرص هایی که برای راحتی اعصاب و روان می خورید و عوارضی را در بدن بوجود می آورند، خانه خود را تمیز کنید!

مواد لازم:

- کیک اسفنجی ساده دایره یا مستطیل‌شکل (آماده تهیه کنید)

- بستنی وانیلی یا توت‌فرنگی  به مقدار لازم

- توت فرنگی    نیم کیلوگرم

- پودر قند    به مقدار لازم برای تزیین

روش تهیه:

1– ابتدا برگ‌های توت‌فرنگی‌ها را جدا کنید و پس از شست‌وشو، داخل سبدی بریزید تا آب اضافی آنها خارج شود.

در این فاصله زمانی، کیک اسفنجی را با چاقوی اره‌ای بزرگی به‌صورت مقطعی چند برش بزنید. هنگام برش‌زدن مراقب باشید که کیک آسیب نبیند. در واقع عرض هر برش نباید کمتر از یک سانتی‌متر باشد.

2– پس از آنکه کیک را به لایه‌های مختلف یک سانتی‌متری برش زدید، توت‌فرنگی‌ها را به جز 4 تا 5 عدد، با چاقو نصف کنید؛ سپس لایه اول کیک را داخل ظرف مورد نظر قرار دهید.

3– حالا با استفاده از قاشق مخصوص، چند گلوله بستنی را روی اولین لایه کیک گذاشته، سطح خالی باقیمانده آن را با برش‌های توت‌فرنگی پُر کنید. سپس لایه دیگری از کیک را روی بستنی و توت‌فرنگی قرار داده و با دست کمی فشار دهید.

این کار را تا جایی ادامه دهید که لایه آخر کیک را بستنی و توت‌فرنگی‌های درسته تشکیل دهد. مرحله پایانی پاشیدن مقداری خاک قند روی بستنی و توت‌فرنگی است.

به همین راحتی و در مدت زمان حدود نیم ساعت، شما می‌توانید یک کیک‌بستنی خوشمزه آماده کنید.

فقط آن را تا پیش از به خانه رسیدن همسرتان در یخچال نگه دارید.(ناخنک هم نزنید!)