یا علی
...از بیابان بوی گندم مانده است
عشق روی دست مردم مانده است
عاقبت یک روز طوفان می شود
هرچه می خواهد خدا ، آن می شود
می روم افتان وخیزان تا غدیر
باده ها می نوشم از جوشن کبیر
آب زمزم در دل صحرا خوش است
باده نوشی از کف مولا خوش است
فاش می گویم که مولایم ، علی"ع" است
آفتاب صبح فردایم علی "ع" است
هر که در عشق علی "ع" گم می شود
مثل گل محبوب مردم می شود
آسمان رقصید و بارانی شدیم
موج زد دریا و طوفانی شدیم
بغض چندین ساله ی ما باز شد
یا علی "ع" گفتیم و عشق آغاز شد
یا علی "ع" گفتیم و دریا خنده کرد
عشق ما را باز هم شرمنده کرد!
یا علی "ع" گفتیم و گل ها وا شدند
عشق آمد قطره ها دریا شدند
یا علی "ع" گفتیم و طوفانی شدیم
مست از آن دستی که می دانی شدیم
از سکوت و گریه سرشارم علی "ع" !
تا همیشه دوستت دارم علی "ع" !
"محمود اکرامی"
به نام خدا
علی "ع" را چه بنامم ؟
علی"ع" را چه بخوانم ؟
ندانم ، ندانم
ثنایش نتوانم ، نتوانم
علی "ع" دست خدا بود
علی "ع" مست خدا بود.
خدا خواست که خود را بنماید
در جنت خود را به رخ ما بگشاید
علی "ع" را به همه خلق نشان داد
علی "ع" رهبر مردان صفا بود
علی "ع" آینه ی پاک خدا بود
علی "ع" را چه بنامم ؟
علی "ع" را چه بخوانم؟
علی "ع" گر چه خدا نیست
ولیکن ز خدا نیز جدا نیست
برو سوی علی "ع" تا که وفا را بشناسی
ببر نام علی "ع" تا که صفا را بشناسی
اگر آینه خواهی که ببینی رخ حق را
علی "ع" را بنگر تا که خدا را بشناسی
چه گویم سخن از او ؟ که نگنجد به بیانم
ندانم که سخن را به چه وادی بکشانم ؟
ندانم ، ندانم
ثنایش نتوانم
علی "ع" مرد حقیقت
علی "ع" شاه طریقت
علی "ع" مرهم دل های خراب است
ره کوی علی "ع" راه ثواب است
علی "ع" را چه بنامم ؟
علی "ع" را چه بخوانم ؟
ندانم ، ندانم
ثنایش نتوانم ، نتوانم !
"مهدی سهیلی"
به نام خدا
بیهوده بود فکر مرا برگزیدنت
حالا منم و غصه ی از من بریدنت
ای سیب سرخ عشق که دستان کال من
هرگز نمی رسد به بلندای چیدنت!
ای کاش هیچوقت نمی دیدمت ولی
حالا چگونه سر بکنم با ندیدنت ؟
ای شعر عاشقانه ی من ، بی حضور او
آمد چه زود وقت به پایان رسیدنت !
"مرتضی کردی"
به نام خدا
دیوارها را بشکنید ، این جا هوا نیست
آخر چرا دستی به فکر درد ما نیست؟
این خاک بیمار از صدای گریه هامان
با کعبه ای که سبز می شد ، آشنا نیست
دیگر دلا فریاد باید زد ، چرا که
- جایی برای گریه های بی صدا نیست-
بگذار باران هم ببارد تا همیشه
وقتی به سوی آسمان دست دعا نیست!
با درد می گریم - سرم بر دوش یک عشق -
این شانه ، آیا شانه ی گرم خدا نیست ؟
"صدیقه رضا نژاد"
به نام حضرت دوست
رفتنت آغاز ویرانی است ، حرفش را نزن
ابتدای یک پریشانی است ، حرفش را نزن
گفته بودی چشم بردارم من از چشمان تو
چشم هایم بی تو بارانی است ، حرفش را نزن
آرزو داری که دیگر برنگردم پیش تو
راهمان با این که طولانی است ، حرفش را نزن
دوست داری بشکنی قلب پریشان مرا
دل شکستن کار آسانی است ، حرفش را نزن
عهد بستی با نگاه خسته ای محرم شوی
گر نگاه خسته ی ما نیست ، حرفش را نزن
خورده ای سوگند روزی عهد خود را بشکنی
این شکستن نامسلمانی است ، حرفش را نزن
حرف رفتن می زنی وقتی که محتاج توام
رفتنت آغاز ویرانی است ، حرفش را نزن
"فرامرز عرب عامری"
یارازق البشر
خدمت ومحبت
این دو لذت شریف را
آفریدگار مهر
گوهر نهاد آدمی شناخته است.
رهروی ، شنید و گفت :
کار عاشقان پاکباخته است!
گفتم : ای رفیق راه
یک نگاه مهربان که از تو ساخته است!
"فریدون مشیری"
یا رب
کجاست آن دل بی ادعا که می گفتی؟
و مهربانی آن دست ها که می گفتی؟
به من دروغ نگو !غیر سنگلاخ نبود
به چشم دیده ام آن جاده را که می گفتی
چقدر آخر این شاهنامه سنگین بود
مگو دوباره از آن انتها که می گفتی
تمام شهر تو را گشته ام ، همینم بس !
مرا ببر به همان روستا که می گفتی
مگر قرار نشد نشکنی دل ما را
کجاست حرمت آیینه ها که می گفتی ؟
زبان زخمی شعر مرا نمی فهمد
یکی از آن همه درد آشنا که می گفتی!
"محمد رضا احمدی فر"
یا رحمن و یا رحیم
می توان با یک گلیم کهنه هم
روز را شب کرد و شب را روز کرد
می توان با هیچ ساخت!
می توان صد بار هم
مهربانی را ، خدا را ، عشق را ،
با لبی خندان تر از یک شاخه گل
تفسیر کرد!
می توان بیرنگ بود
همچو آب چشمه ای پاک و زلال
می توان در فکر باغ و دشت بود
عاشق گلگشت بود!
می توان این جمله را در دفتر فردا نوشت :
" خوبی از هر چیز دیگر بهتر است ."
"میر صفر افتخاری"
یامنجی الصادقین
صد ره در انتظارت ، تا پشت در دویدم
پایم زکار افتاد ، آن گه به سر دویدم
صد ره سرم به در خورد ، چون وقت وعده ی تو
هر قدر دیر تر شد من تند تر دویدم
در فکر گفت و گویت از خواب و خور گذشتم
در انتظار رویت ، شب تا سحر دویدم
شب رفت و پیش چشمم ، دنیا سیاه گردید
خورشید من ! نیامد، من بی ثمر دویدم
شاید دل تو می سوخت ، بهتر ندید چشمت
چون با لبان خشک و چشمان تر دویدم
"ابوالقاسم لاهوتی"
" الهی و ربی من لی غیرک"
این بنده ی حقیر تو را جا نمی شود
این ذره ذره ذره که دریا نمی شود
کرمی که تن سپرده به نفرین پیله ها
آخر چطور ، مظهر پروانه می شود ؟
هی التماس می کنم : العفو یا ودود
هی استغاثه می کنم ، اما نمی شود
هر جاده ای به منزل مجنون نمی رسد
هر مقصدی که مقصد لیلا نمی شود
هر عاشقانه ای که به یوسف شبیه نیست
هرسر سپرده ای که زلیخا نمی شود
اقلیم یاس های جهان را که بو کنی
یک شمه از طهارت زهرا"س" نمی شود
تنهایی تمام زمین را که طی کنی
اندازه ی غریبی مولا"ع" نمی شود
ای ساحت مقدس " امن یجیب ها"
دنیا بدون ذکر تو ، دنیا نمی شود
ای آن که از خودم به خودم آشنا تری!
یک لحظه هم بدون تو حتی نمی شود
یا کاشف الکروب ! لک الحمد و الثنا
زخم زمانه بی تو مداوا نمی شود
این نامه را به شوق زیارت نوشته ام
یا مستجاب می شود ویا نمی شود...
"سارا جلوداریان"
به نام خدا
هی فلانی زندگی شاید همین باشد
یک فریب ساده وکوچک
آن هم از دست عزیزی که
تو دنیا را
جز برای او و جز با او نمی خواهی!
من گمانم
زندگی باید همین باشد.
"اخوان ثالت"