آخه غریبه مگه من
دوست نداشتم
که تو باز گذاشتی رفتی
منم و یه غم حسرت
که چرا دوستم نداشتی
آرزوم بود که فقط
یه بار بگی دوستم داری
بگی که عشق منی
واست میمنونم تا ابد
آره غریبه منم و این دل تنگم
که داره واست میمیره
تا بیای پیشش دوباره
توی این چندسال غربت
من بودم با دل غمگین
ولی ای کاش که غریبه
تو بودی فقط واسه من
عشقتو هدیه می دادی
به دلم که چشم به راهته
اما دیگه فایده نداره
چون دیگه دلی نمونده
که با عشقت بمونه
بعد تو کسی نمیاد
توی این قلب شکسته
که خدا خودش می دونه
که چقدر دل به تو بسته
خسته شدم از زندگی
امید من فقط تویی

چه طور بود؟