امام على بن موسى الرضا(علیه السلام) مى فرماید:
اِنَّما قُلْنا «الَّلطیفُ» لِلْخَلْقِ اللَّطیفِ ... وَ ما لا یَکادُ عُیُونُنا تَسْتَبینَهُ لِدِمامَةِ خَلْقِها، لا تَراهُ عُیُونُنا وَ لا تَلْمُسُهُ اَیْدِینا!(1)
ترجمه
این که به خدا لطیف مى گوییم به خاطر آفرینش موجودات بسیار کوچک و ظریف است ... حیواناتى که چشم ما آنها را از شدت کوچکى نمى بیند و دست ما آن را احساس نمى کند!
شرح کوتاه
آنچه در بالا مى بینید گوشه کوچکى از حدیث مفصلى است که «فتح بن یزدید جرجانى» از امام على بن موسى الرضا(علیه السلام) نقل کرده، و در ضمن آن تصریح شده «این حیوانات بقدرى کوچکند که به هیچ وجه احساس نمى شوند، در میان امواج دریاها و در میان پوست هاى درختان و در بیابان ها و دشت ها پراکنده اند».
این حدیث در کتاب هایى که حدود یکهزار سال پیش نوشته شده از آن امام(علیه السلام)به یادگار مانده و صدها سال پیش از آن که «پاستور» حیوانات ذره بینى را کشف کند صادر شده است، و این یک معجزه علمى روشن است.
1. کتاب وافى، جلد 1، صفحه 106.
