امام جواد(علیه السلام) مى فرماید:
مَنْ أَصْغَى إلى نَاطِق فَقَدْ عَبَدَهُ فَاِنْ کَانَ النّاطِقُ عَنِ الله فَقَدْ عَبَدَ اللهَ وَإنْ کانَ النّاطِقُ یَنْطِقُ عَنْ لِسانِ إبْلِیسَ فَقَدْ عَبَدَ إبْلِیْسَ(1)
ترجمه
کسى که به سخنگویى گوش فرا دهد، او را پرستش کرده است. بنابراین اگر از خدا مى گوید، خدا را پرستش کرده، و اگر از زبان ابلیس مى گوید، ابلیس را پرستیده است!
شرح کوتاه
سخن هرچه باشد و از هرکس باشد اثر دارد; و گوش فرادادن به سخنان این و آن معمولا با تأثیر آن در دل آدمى همراه است، و از آن جا که هدف سخنگویان مختلف است، جمعى سخنگوى حقند و جمع سخنگوى باطل، و خضوع در برابر هریک از این دو گروه یک نوع پرستش است، زیرا روح پرستش چیزى جز تسلیم نیست، بنابراین آنها که به سخنان حق گوش مى دهند، پرستندگان حقند و آنها که سخنگویان باطل گوش فرا مى دهند، پرستندگان باطلند، پس باید از رونق دادن به محفل سخنگویان باطل پرهیز کرد و اجازه نداد که سخنان تاریک آنان از مجراى گوش به اعماق جان برسد.
1. کتاب تحف العقول، صفحه 339.
