نوحه گرى جاهلیت

امام باقر(علیه السلام) مى فرماید:

یکى از سخنان کوتاه پیامبر(علیه السلام) که هیچ کس پیش از او نگفته، این بود:

اَلنَّیاحَةُ مِنْ عَمَلِ الْجاهِلِیَّةِ(1)

ترجمه

نوحه گرى از اعمال دوران جاهلیت است (در برابر مشکلات نباید ناله کرد بلکه باید براى حل آنها بپاخاست).

شرح کوتاه

   این حدیث کوتاه و پرمعنا، ظاهرى دارد و باطنى:

   ظاهر آن اشاره به اعمال بى رویه اى است که در زمان جاهلیت مرسوم بود; هنگامى که کسى از دنیا مى رفت زنان نوحه گر دعوت مى کردند که با آهنگ هاى مخصوص خود و اشعار پر از دورغ و فریب بر مرگ او نوحه سرایى کنند و یک عزاى ساختگى و قلابى برپا سازد. و اما معناى دیگرى که شاید امام باقر(علیه السلام) نیز به آن اشاره مى کند این است که در برابر حوادث سخت و پیچیده و مشکلات زندگى فردى و اجتماعى نوحه گرى و ناله کردن بیهوده است و به هدر دادن نیروها و امکانات است; باید با سر پنجه عقل و اندیشه و با همّت و استقامت مداوم آنها را گشود و چاره جویى کرد.

1. وسایل الشیعه، جلد 1، صفحه 915.