پویا تاجیک کاپیتان تیم ملی و باشگاه بیم می گفت : تیم ما اینقدر در شرایط بدی بود که حتی امکان داشت به دسته اول سقوط کند.

اما راده ووینویچ این تیم بحران زده را نجات داد.

بیم در نیم فصل دوم با اینکه بازی ها رو در بابل و با شکست در مقابل آرارات آغاز کرد اما آن شکست زمانی اتفاق افتاد که رادو تازه یکی دو روز بود که بالای سر تیم بود.

در هفته دوم دور برگشت بیم در بابل و در روزی که خیلی ها از این تیم قطع امید کرده بودند توانست تیم خوب پتروشیمی را در پایان وقت اضافه اول با 5 اختلاف شکست دهد و تا حدودی از بحران خارج شود.

به هر حال 6 شکست پیاپی برای تیمی که برای قهرمانی بسته شده بود و آخرین بردش مقابل صباباتری قهرمان آسیا بود با آن همه تماشاچی خونگرم یک فاجعه بسیار عظیم بود.

اما بعد از بازی مقابل پتروشیمی بیم در گرگان به مصاف گرگان رفت.حاشیه ها برای بیم در گرگان بسیار زیاد بود... و برخی تماشاگرنماهای گرگانی لحظات سختی را برای بازیکنان و مجموعه باشگاه بیم به وجود آوردند به طوریکه حتی پزشک باشگاه بیم دکتر علاءالدوله رد آن بازی مصدوم شد و حتی اتوبوس تیم بیم با اسکورت پلیس گرگان از شهر خارج شد.

در آن بازی خارج از خانه بیم با درخشش فوق العاده مایکل داوسن که بهترین بازی اش را برای بیم به نمایش گذاشت با اقتدار و با 16 اختلاف پیروز از میدان خارج شد و شب تلخی را برای هواداران گرگان رقم زد.

بیم پس از آن به شهرکرد رفت و در شهرکرد تیم هیئت بسکتبال این شهر را با 8 امتیاز اختلاف و با درخشش توماج کریمیان شکست داد.

پس از آن بیم در خانه با درخشش مجتبی بنی عقیل که تنها در آن بازی خوب کار کرد و مهدی عسگرنژاد موفق شد با 29 امتیاز اختلاف تیم گل گهر سیرجان را شکست دهد.

حالا بیم 4 برد پیاپی را بدست آورده بود و با 9 پیروزی و 7 شکست کمی خود را در جدول رده بندی بالا کشید.

بعد از آن بیم در تهران و در روزهایی که دوران سخت بدنسازی سرجان را تحمل میکرد به مصاف صباباتری رفت.صبایی که در آن روزها آخرین دوران خاطراتش را با آیدین نیکخواه بهرامی تجربه می کرد.

آن روز آیدین در زمین مسابقه بود و هشت روز بعدش دیگر برای همیشه با زمین بسکتبال خداحافظی کرد...

روحش شاد.

بیم بعد از شکست سنگین مقابل صباباتری باید به مصاف کاوه می رفت.کاوه ای که آن دوران در اوج بود.

این برای بیم و هواداران پرشورش یک بازی حیثیتی بود و خاطره بد بازی رفت در تهران هنوز در دل هواداران مانده بود.

در بازی با کاوه بیم در اوایل بازی پایاپای با کاوه حرکت میکرد تا اینکه برای دقایقی کاوه سوار بر بازی شد و تا بیم به خودش بجنبد با 25 امتیاز اختلاف از کاوه عقب افتاد.

اختلاف 25 به سود کاوه و در کوارتر سوم برای بیم در بابل و در مقابل دیدگان 4 هزار تماشاگر مشتاق خیلی سنگین و غیرقابل تحمل بود.

اما بیم به خودش آمد.پرتاب 3 امتیازی توماج کریمیان و پشت سرش مایکل داوسن کمی اوضاع را برای بیم امیدوارانه کرد.

اما 2 پرتاب پیاپی و بی نظیر پویا تاجیک که هر دو هم وارد سبد شد هواداران را به وجد آورد و در شبی به یاد ماندنی و تاریخی بیم اختلاف 25 امتیازی خود مقابل کاوه را در پایان کوارتر سوم به 8 و در اوایل کوارتر چهارم به صفر رساند.این روند تا انتهای بازی حفظ شد تا بیم در اواخر بازی با 1 امتیاز عقب بیفتد.اما تا بیم در 8 ثانیه به پایان بازی اختلاف را با 1 امتیاز به نفع خود کرد تا کاوه وقت استراحت بگیرد.

کاوه ای ها در این 8 ثانیه کاری را از پیش نبردند و بیم آن بازی به یادماندنی و حیثیتی را در مقابل کاوه با پیروزی پشت سر بگذارد.

بیم در بازی بعد در بابل مقابل ذوب آهن قرار گرفت و در پایان با 2  امتیاز اختلاف در لحظات پایانی بازی را واگذار کرد.

فردای آن روز یکی از تلخ ترین روزهای بسکتبال ایران بود چرا که ورزش ایران در عزای رعنای بسکتبال کشورمان عزادار شد.

بازیها پس از 7 روز (2 بازی) تعطیلی از سر گرفته شد و بیم در بابل پذیرای پردیس متحد قزوین بود که از نظر جدول بازی بسیار مهم و حیاتی ای بود.

بیم در آن بازی مشکل چندانی نداشت و با اختلاف 11 امتیاز پردیس را شکست داد تا برای 2 بازی آخر خود راهی تهران شود.

در بازی اول در تهران بیم بنا به صلاحدید کادر فنی میلی برای برد مقابل مهرام نداشت.درسته که مهرام تیم بسیار قوی ای بود اما بیم در کوارتر اول زهر خود را به این تیم ریخت اما به گفته خود آقای سعیدیان در نیمه دوم رادو با برخی از بازیکنان ذخیره و با بازی معمولی مقابل مهرام بازی را به مصلحت باختند تا در جدول ششم شوند تا در مقابل تیم شهرکرد قرار نگیرند.