محرم، ماهی که زودتر از خودش می رسه. گر چه هنوز چند روزی تا محرم باقی مونده اما بوی محرم به مشام می رسه. کوچه ها و خیابونها دارن آب پاشی    می شن و در و دیوار شهر داره خودش رو برای پارچه مشکیها و بیرقهای حسینی آماده می کنه. خیلی ها آهنگ موبایل هاشو نو عوض کردن و وقتی گوشی شون زنگ می خوره نوای دلنشین یا حسین فضا رو پُر می کنه. خیلی ها رو دیدم که به تکاپو افتادن تا قند و چایی روضه های خونگی شونو تهیه کنن و انگار که عیدی در راه باشه دارن خونه تکونی میکنن. پُر بیراهم نیست اگه همه این کارو انجام بدیم. گرچه محرم ماه عزاست اما اگه کمی واقع بین باشیم می بینیم اونقدر با خودش خیر و برکت میاره که انگار عزیزترین ماه خداست. همین که صدای گریه بر حسین(ع) از هر خونه ای بلند می شه و سر هر کوچه و محله ای بیرقی زده می شه و مجلس روضه ای علم می شه، خود این یعنی خدا داره یه سفره ی بزرگ مهمونی پهن می کنه. اگه ماه رمضون ماه مومنینه، ماه محرم ماه گنهکارهاست. آخه حسین(ع) باب واسعه ی خداست. هرکی بیاد ردش نمی کنه. اونقدر هم خوان نعمتش وسیعه که واسه ی همه جا هست. فقط کافیه از همین حالا دورخیز برداری تا بتونی به پای محرم و محرمی ها برسی.

آخه محرم ماهیه که قبل از خودش می رسه.

ازعشق اگر گریز برداشته ام

****

یا دست ز تیغ تیز برداشته ام

****

هیهات من و عقب نشینی؟ هرگز

 ****

  این مرتبه دورخیز برداشته ام.