چشماي تو واسه ي من شده خورشيد طلايي

                که تا وقتي باز بمونن نمي ياد شب جدايي

چشماي تو واسه ي من يه سبد پر از ستاره

                که تا وقتي که مي خندن ، آسمون غمي نداره

مثل اون چشاي زيبا ديدم تو هيچ سرايي

                مثل اون چشا که مي دن بوي قدرت خدايي

دل من تو باغ چشمات گلي ديده مثل نرگس

                که ديگه مثل اونو باز هيچ جايي نديده هرگز

دل من اسير تو شد ، اسير برق نگاهت

                ولي تو رفتي و اونو تنها کردي با فراقت

خورشيدم بي نور چشمات ديگه سرد و بي فروغه

                نگو که شعر تو و اين عشق رؤياييت دروغه

بعد تو تو باغ هستي چشمايي فريبا ديدم

               ولي به خدا که ديگه چشمي آشنا نديدم

چشماي تو با دل من شده مثل يک گل ناز

               که بجز روي درختش کجا غنچه مي کنه باز ؟

چشماي تو پر رازه ، رازي که به من نگفته

              مثل دريا که تو عمقش چند تايي صدف نهفته

منو راه بده تو باغ اون چشاي ناب زيبا

              چون پرنده ي اسيرت مي ميره بي باغ رؤيا

« يلدا »