یه قصه ی تکراری
ساعت یازده شب
صدای تلفن
حرفایی رد و بدل میشه
بهت .. بهت .. بهت
یه قصه ی تکراری
یه نفر مُرد
بهت .. بهت .. بهت
یه قصه ی تکراری
گریه های پنهونی
بی صدا ، بی صدا
یه قصه ی تکراری
مامان ، بابا کو ؟
عمو ، چرا گریه می کنی ؟
یه قصه ی تکراری
اینجای قصه شاید مادر سکوت کنه
به بچه هاش نگاه کنه
فقط گریه کنه
شاید عمو بگه
برو با داداشت بازی کن ، بابا بر می گرده
آخه باباش مسافرته
اینجای قصه راسته راسته
باباش رفته بود مسافرت
یه جای دور
باباش با پای خودش رفته بود
اما حالا داره با تابوت بر می گرده
بابا صبح به مامان گفته بود که رسیدم ، نگران نباش
اما شب ...
شاید مثل بقیه ی قصه ها
بهتر باشه بابا هنوز مسافرت باشه
بزرگ که شد خودش می فهمه
خودش می فهمه که بابا از این سفرش دیگه
دیگه براش ماشین نمیاره ...
( دیگه نمی تونم ادامه بدم :'| )