آواره منم آنکه به جــــــــایی نرســــیده                 درمانـده مــــــــنم از همه کس آنکه بریده

کویی که نســـــیم فــــرح از او نگذشته                جویی که در آن گشته روان خون دو دیده

اینجــــا نفسی عشق به ما رو نگشــــاده                اینجــــــــــــا کسی از مهر کلامی نشنیده