سه کس اند که بیشتر شایسته دوستی اند ، دانا ، پزشک نیک و زن (همسر)نیک خویش. 

از اندرز های اوشنر دانا

دو کس اند که بیشتر شایسته دشمنی اند ، یکی مرد خود پسند که خود را برتر از پایه و جایگاه خویش می داند ، و دیگری مرد ستیزه جو که با هر چیز می ستیزد. 

از اندرز های اوشنر دانا

از این دو چیز اندیشه کردن سزاوارتر است ، یکی از گناه یکی از بدان. 

از اندرز های اوشنر دانا

از این دو چیز نباید شرم کرد ، یکی از بیماری و دو دیگر از خویشاوند تهی دست. 

از اندرز هاین اوشنر دانا

دو کس اند که همواره زهر به دل می افکنند : یکی تهی دستی که همه چیز را با نیاز می خواهد و دیگر توانگری که تند گفتار است. 

از اندرزهای اوشنر دانا

دو کس اند که آبروی خود نمی برند ، یکی آن که  با دیگران به آواز بلند و خشن سخن نمی گوید ، و دیگر آن که از بدان چیز نمی خواهد. 

از اندرزهای اوشنر دانا

راهی که به سوی بهشت می رود ، گروش(ایمان)درست و کنش (عمل) نیک است. 

از اندرزهای اوشنر دانا

آن لحظه کوتاهی است 

که شب را تکه تکه می کنم 

و به کودکان گرسنه شهرم می بخشم 

و روزگار  

تجربه پریده رنگ مشکوکی است 

که فاصله دو دیدار را

 از سکوت سرشار می سازد 

من از جریان گریزان روزگار دریافته ام

 زندگی بی رحم است 

و مرگ بزرگوار. 

فرشته کاظمی(از کتاب حقیقت زندگی من)

تمام آسمان را بدون لحظه ای درنگ خواب خواهم دید  

خواهم دید و تعبیرش را می دانم که هیچ کس برایم  

باز نخواهد گفت تا بدانم که من هم در یک روز پاییزی  

 و زیر سایه غریب ترین مجنون دنیا خواهم مرد.   

علیرضا فراجردی ثانی(از کتاب تنها ترین ققنوس)