بدریای غمت دل غوته ور بی                        مرا داغ فراقت بر جگر بی

ز عشقت آتشی در بوته دیرم               در آن آتش دل و جان سوته دیرم

سگت ارپا نهد بر چشمم ایدوست            به مژگان خاک راهش روته دیرم

زکشت خاطرم جز غم نروئی                    ز باغم جز گل ماتم نروئی

ز صحرای دل بی حاصل مو                        گیاه ناامیدی هم نروئی

دلم از دست خوبان گیج و ویجه          مژه بر هم زنم خونا بریجه

دل عاشق مثال چوب تر بی              سری سوجه سری خونا به ریجه

آن لحظه کوتاهی است 

که شب را تکه تکه می کنم 

و به کودکان گرسنه شهرم می بخشم 

و روزگار  

تجربه پریده رنگ مشکوکی است 

که فاصله دو دیدار را

 از سکوت سرشار می سازد 

من از جریان گریزان روزگار دریافته ام

 زندگی بی رحم است 

و مرگ بزرگوار. 

فرشته کاظمی(از کتاب حقیقت زندگی من)

تمام آسمان را بدون لحظه ای درنگ خواب خواهم دید  

خواهم دید و تعبیرش را می دانم که هیچ کس برایم  

باز نخواهد گفت تا بدانم که من هم در یک روز پاییزی  

 و زیر سایه غریب ترین مجنون دنیا خواهم مرد.   

علیرضا فراجردی ثانی(از کتاب تنها ترین ققنوس)

می آموزم که در این گذرگاه 

 کمی اندیشه ام را فرا خوانم 

بر قریه ی تباهی می شورم 

بر سفره ی بی توشه ی زندگی 

صبا دامن وزیدن می گشاید 

بر هوای ابری جان 

ستاره می پراکند 

و دل

اندوه را 

به بیابان امید 

فرا می خواند.

مجموعه شعر زندگی را

خوشه سپیده دمی را می چینم 

 و به گیسوی گل سرخی را می آویزم

طراوت شبنم را معصومانه می شکنم  

و به دختر خورشید هدیه می دهم 

 شاید یک روز در بلندای زمان  

و در آرامش آبی آسمان  

بی حضور دغدغه ای 

تک و تنها

سپری سازم 

 فرشته کاظمی 

ز کتاب حقیقت زندگی من

سگت ارپا نهد بر چشمم ایدوست                    به مژگان خاک راهش روته دیرم

بابا طاهر

ز صحرای دل بی حاصل مو                        گیاه ناامیدی هم نروئی

بابا طاهر