چو شو گیرم خیالش را در آغوش                   سحر از بسترم بوی گل آیو

بابا طاهر

وصالت گرم گر مرا گردد میسر                    همه روزم شود چو عید نوروز

بابا طاهر

گر از دستت برآید پوست از تن                     بیفکن تا که بارت کمترک بی

بابا طاهر

نگهدارنده اش نیکو نگه داشت                       وگرنه صد قدح نفتاده بشکست

بوره کنجی نشین شکر خدا کن                      که شاید کام یابی ایدل ایدل

بیا تا بردباری پیشه سازیم                           بیا تا تخم نیکویی بکاریم

بسازم خنجری نیشش ز فولاد                       زنم بر دیده تا دل گردد آزاد

بابا طاهر

بطاق جفت ابروی تو سوگند                         که همجفت غمم تا از تو طاقم

ته که با موسر یاری نداری                          چرا هر نیمه شو آیی به خوابم

رسد اخر بدرمان هر کس                             دل ما بی که دروش بید وا بی

بابا طاهر

چو فردا نامه خوانان نامه خوانند                    تو بینی نامه خود تنگت اید