به نام خدايي كه بيش از هر كس از احوال بندگانش آگاه است
اوست كه بر كار ما بينا و بر نياز ما تواناست
سلام
ديروز يكي از دوستان خوبمون هم توي مطلبش و هم توي نظري كه برام گذاشت از " ليله الرغائب " يا همون شب آرزوها سخن گفت. راستش دلم گرفت، خيلي زياد. نمي دونم، شايدم يه جورايي يه حس اميد همراه با ترس درم به وجود اومد. آخه اسم اين شب خيلي آدم رو تكون مي ده. كمي بهش فكر كن: شب آرزوها.
انگار تا اسمش رو مياري همه ي وجودت پر مي شه از نياز، انگار يهو تمام مشكلاتت ميان جلو چشمت، انگار هر چي از خداي خودت مي خواي جلوت صف مي بنده. و تمام زيبايي قضيه به اينه كه ناگهان خودت رو مي بيني كه ايستادي جلوي خدا و با تموم ناتوانيت داري ازش كمك مي خواي، فقط از خودش و نه هيچ كس ديگه، و ناگهان همه ي وجودت مي گه: " اياك نعبد و اياك نستعين " . خدايا! فقط تو رو مي پرستيم و تنها از تو ياري مي جوئيم، فقط از تو. ناگهان مي بيني تويي كه روزي حداقل ده بار فقط از حفظ و نه چيز ديگه اين كلام رو مي گفتي، حالا نه از روي تكليف، كه از عمق وجودت داري صداش مي زني، داري فرياد مي زني: خدايا! فقط تو مي توني كمكم كني، پس فقط از تو مي خوام كه دستم رو بگيري.
خدايا! ما بندگان ضعيف و حقيرت جز تو كسي رو نداريم. مي دونم كه اين قدر توي دنيا غرق شديم كه هزار تا بت رنگ و وارنگ براي خودمون درست كرديم و دست نيازمون رو جلوي اونا دراز مي كنيم و وقتي كه از همه جا نا اميد شديم تازه يادمون مي ياد كه خدايي هم هست. ولي خدا! آخه تو خدايي، مگه نگفتي مي بخشم؟ مگه خودت نگفتي كه اگه صد بار هم توبه بشكنيم باز هم اگه برگرديم قبولمون مي كني؟ خدايا! حالا ما برگشتيم. ببين چقدر درمونده ايم! ببين كه اون بت ها چه طور دست رد به سينه مون زدن!
ولي خدايا! تو كريمي، تو بخشنده اي. پس خودت ببخشمون و دست رد به سينه مون نزن. خدايا! اون طوري باهامون رفتار كن كه در شان و بزرگي خودته، نه اون طوري كه لايق مائه.
خدايا! دست هاي خاليمون رو ببين كه به سمتت دراز شدن. خدايا! اين شب آرزوها خيلي اميدوارمون كرده. خدا جون! همه مون مشكل داريم، همه گرفتاريم. خدايا! به خودت قسم فقط در مورد خودمون فكر نمي كنيم. آخه هنوز اين قدرها از تو دور نشديم كه با خودخواهي فقط حاجت خودمون رو بخواهيم. خداي مهربون! چشم كه مي گردونيم هزار تا آدم گرفتار مي بينيم كه همه دست اميد به سمت تو دراز كردن. خدايا! يه عالمه مريض مي شناسيم كه دكترها نااميدشون كردن. خدايا! تو كمكشون كن. يا غياث المستغيثين! تو دستشون رو بگير. اونا فقط به تو اميد دارن، نا اميدشون نكن.
خدايا! هر چي بگيم كم گفتيم. آخه تو اين قدر بخشنده و مهربوني كه ما هر چي هم كه گنه كار باشيم، باز هم از لطف و احسان تو مطمئنيم و چشم به جود تو دوخته ايم.
حالا مي خواهيم دعا كنيم، براي همه. و همه ي اميدمون هم به اين كلام توئه كه گفتي: "ادعوني استجب لكم". و اين جمله دلگرممون مي كنه، آخه مثل يه جور تضمين از طرف تو مي مونه.
خدايا! ما بندگان خطاكارت جز تو كسي رو نداريم، خودت ما رو درياب...