« من حاجتي داشتم كه بارها از خدا روا شدن آن را خواسته بودم. شب چهارشنبه اي

آمدم مسجد جمكران خيلي تضرع و التجا به حضرت كردم، شب جمعه در مباركه در

عالم خواب ديدم مشرف به مسجد جمكرانم، درب كفشداري حضرت آيت الله العظمي

گلپايگاني ايستاده بودند، فرمودند: من نايب بر حق حضرت حجت بن الحسن هستم و

تو به خاطر آن گناهي كه انجام دادي دعايت مستجاب نمي شود.

 من در عالم رويا خيلي محزون شدم. آقا چون اين حالت مرا ديدند، دست در جيب

 مبارك برده و مبلغ 20 هزار تومان به من دادند و فرمودند: من در رابطه با حاجت

 شما به حضرت عرض مي كنم.

فرداي آن روز ساعت 10 صبح حاجت من برآورده شد با اينكه سالها بود دعا مي كردم

 و تا آن وقت به اجابت نرسيده بود. »