سلام به همه عزيزان تبياني
ميخوام يه چيزايي بگم كه شايد هممون بهش فكر كرده باشيم ولي مطمئنم دوباره شنيدنش ضرر نداره:
داريم زندگيمونو ميكنيم ، با همه بديهامون ،با همه دغلكاري هامون ، با همه بي مهري هامون يهو به خودمون
ميايم ميبينيم آزمايش خدا شروع شده
يكي پشت سر هم گرفتاري مياد سراغش ، يكي ديگه بيماري لا علاج ميگيره ، يكي ديگه تحت تأثير يه چيز
ناخواسته سر از زندون در مياره و خيلي چيزاي ديگه
با خودمون ميگيم ديگه بسه ، ديگه بسه هر كاري كه كرديم ، هر كار اشتباهي كه كرديم حالا وقتشه كه درست
رفتار كنيم ، درست زندگي كنيم بعد شروع ميكنيم به كارهاي خوب كردن
فقط يه نتيجه تقريبا مشترك تهش براي همه ميمونه اينكه بعد چند روز ، بعد چند وقت كه ميبينيم هيچ اتفاقي
نيفتاده و هيچي تغيير نكرده دوباره كم كم ميشيم همون آدم اول هموني كه خيلي از كارها رو
ميكرد ولي با خودش تصميم گرفته بود ديگه اين كارها رو نكنه
و اين قضيه تو زندگي اكثر قريب به اتفاق ما مدام تكرار ميشه
نتيجه اين همه پر حرفي ها اينكه ميخوام دو تا از خصلتهاي انسان ها رو براتون بگم :
يكيش اينكه تقريبا همشون كم حوصلن و دوميش كه بدون استثنا در همه يافت ميشه اينكه همشون فراموشكارن