در طب سنتى كه اساس آن را درمان با داروهاى گياهى و برخى مواد غذائى طبيعى تشكيل مىدهد، به مسئله اضطراب وناآرامى توجه شده و بررسى هائى صورت گرفته و برپايه آنها داروهاى گياهى معينى به عنوان آرامبخش و مسكن اعصاب وروان معرفى شده است. يكى از اين داروها كه از قديم در طب سنتى ايران به عنوان آرامشبخش به كار مىرفته و بررسىهاى علمى اخير صحت آرامبخش بودن آن و مزيت نسبى آن نسبتبه «بنزو ديازپينها» (ديازپام، اگزازپام، كلونازپام و...) را تائيد مجدد نموده است، سنبل الطيب يا والريان (Valerian) مىباشد. اين بررسىها نشان داده كه اين دارو در رفع بيخوابى ونيز برطرف كردن اضطراب موثر بوده بدون اينكه حالتخمارى را كه از عوارض جانبى آزار دهنده داروهاى ضد اضطرابى چون ديازپام، فلورازپام، كلونازپام و... است راداشته باشد. نحوه مصرف اين دارو به شرح زير است: مقدار 5 گرم ريشه سنبل الطيب را در 2 ليوان آب جوش دم كرده بزرگسالان صبح و ظهر و عصر شب يك استكان با كمى قند تناول نمايند (كودكان نسبتبه سنشان كمتر) يااينكه 2-1 گرم ريشه خشك آن را به صورت چاى دم نموده و 30 تا 40 دقيقه قبل از رفتن به رختخواب مصرف نمايند (براى رفع بى خوابى).
از ديگر داروهاى گياهى آرامبخش مىتوان به روغن بادام شيرين (Almond oil) ، گشنيز (Coriander) ، فندق ( (Pear) اشاره كرد كه مقدار و شيوه مصرف آنها در كتب مربوط آمده است.
مختصر آنكه تغذيه مناسب يكى از عوامل مهم در تامين سلامتى جسمى بوده و به نحو غير مستقيم به سلامت روانى نيز كمك مىنمايد و نبايد در پيشگيرى و درمان معضلات روانى اين عامل مهم را فراموش كرد.
ورزش
امروز درباره ضرورت ورزش و نقش آن در تامين سلامت جسمى آنقدر مطلب گفته ونوشته شده است كه ديگر ضرورت چندانى ندارد كه ما در اينجا به توضيح اهميت اين عمل بپردازيم و تنها به آثار ورزش در ارتباط با اثر آرامبخشى آن اشاره مىكنيم. اما قبل از آن بايد بدانيم كه در اسلام به ورزش و تحرك داشتن و دورى از كسالت و تنبلى اهميت فوق العادهاى داده شده و اين دين همه مومنان را به تامين قدرت در قواى جسمى و هم نظامى تشويق فرموده است. همه پيامبران واولياء الهى ازنظر جسمى داراى قدرت و تحرك و پويائى بوده و حتى يك نفر از آنها نبوده است كه در اين جنبه ضعيف باشد. براى مثال رسول اكرمصلى الله عليه وآله آنقدر قدرت جسمانى داشتهاند كه علىعليه السلام مىفرمايد هرگاه كار جنگ شدت مىگرفت، مابه آن حضرت پناه مىبرديم. قدرت جسمانى اميرمؤمنانعليه السلام كه در اين جهت نيز مقتداى همه پهلوانان بوده و هستند آنقدر بوده كه هيچ جنگاورى به جنگ ايشان نيامد مگراينكه شكستخورد. قدرت بدنى حضرت موسىعليه السلام آنقدر زياد بود كه تنها با يك مشت فردى را به هلاكت رساندند.
اولياء دين همواره ورزش و تحرك را تشويق و حتى گاهى خود ترتيب مسابقات ورزشى متناسب باآن زمان را مىدادند و گاهى خود نيز دراين مسابقات شركت مىفرمودند. تشويق به انجام ورزش اسب دوانى، تيراندازى، شنا، شمشيربازى، پياده روى، ورزشهاى رزمى مختص آن زمان و مكان، از جمله كارهائى بوده است كه رسول اكرمصلى الله عليه وآله و ائمه اطهارعليه السلام در طول زندگى خود آن را انجام داده و خود نيز در آنها پيشقدم بودهاند. دستور كلى دين در دين باره اين است كه: «اياك و الضجر و الكسل فانهما يمنعان حظك من الدنيا و الآخرة; بپرهيز از بىحوصلگى و كسالت كه اين دو تورا از بهرهگيرى از دنيا و آخرت محروممى كنند.
