ای آنکه هست بال ملک فرش راه تو                   هفت آسمان تجلّی تو،جلوه گاه تو

   توکوثررسول خدائی که ازازل                           شدآیه های روشن قرآن گواه تو

ای آفتاب عصمت وشرم وعفاف وحُجب                نورحیاوشرم بوددرنگاه تو

شب تابه صبح سیرالی الله کرده ای                    مهرومهند شاهدشام وپگاه تو

باذکر نام پاک توشب تاسحررود                        دست نیازخلق به سوی اله تو

فردا به رستخیز،چه خاکی به سرکند                   امروز هرسری که نشدخاک راه تو

برخاست ناله ازدل کروبیان عرش                     افتادتابه خاک گل بی گناه تو

افکنده است بردل ماسایه های غم                     ابری که گشت هالۀرخسارماه تو

                      فخرم همین بس است اگرتوبه مرتضی

                         گوئی وفائی است غلام سیاه تو